KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 82/97 Parlamentu Europejskiego i Rady(2), w szczególności jego art. 249,
a także mając na uwadze, co następuje:
stosowanie środków określonych w art. 20 ust. 3 lit. d), e) i f) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (zwanego dalej "Kodeksem"), może zostać ograniczone do niektórych wielkości przywozu, ze względu na kontyngenty taryfowe i plafony taryfowe;
od 1988 r., Rada systematycznie przekazywała Komisji odpowiedzialność za zarządzanie kontyngentami taryfowymi na podstawie zasady "kto pierwszy, ten lepszy", i za nadzorowanie przywozu w ramach preferencyjnych środków taryfowych; ogólne przepisy i zasady tego zarządzania powinny zostać skodyfikowane, w celu uczynienia ich stabilnymi i przejrzystymi oraz w celu zwiększenia skuteczności ich funkcjonowania; dostępność tych kontyngentów taryfowych ograniczona jest do towarów zgłaszanych do dopuszczenia do swobodnego obrotu między datą otwarcia a datą zamknięcia danego kontyngentu taryfowego;
zasady zarządzania tymi kontyngentami taryfowymi muszą zapewnić jednolite i uczciwe traktowanie wszystkich importerów we Wspólnocie; odpowiednio, wszyscy importerzy wspólnotowi powinni mieć zapewniony równy i ciągły dostęp do tych kontyngentów taryfowych aż do ich wykorzystania; przydziałów należy dokonywać jeden raz w ciągu dnia roboczego, chyba że warunki techniczne czynią to niemożliwym;
złożenie zabezpieczenia na pokrycie należności celnych przywozowych, potencjalnie nie wymagalnych ze względu na przyznanie kontyngentu taryfowego, powoduje, w przypadkach, gdy nic nie wskazuje na to, że kontyngent ten zostanie wkrótce wykorzystany, niepotrzebne obciążenie dla podmiotów gospodarczych; w celu jednolitego traktowania, Państwa Członkowskie mogą powstrzymać się od pobrania zabezpieczenia na pokrycie należności celnych przywozowych, w przypadkach, gdy ustalono, że dany kontyngent taryfowy nie zostanie wkrótce wykorzystany;
szczegóły dotyczące poszczególnych transakcji handlowych powinny być chronione przez zasady poufności;
zarządzanie kontyngentami taryfowymi i sprawowanie preferencyjnego nadzoru wymagają wysokiego stopnia współpracy administracyjnej między Komisją a organami celnymi Państw Członkowskich;
należy przyjąć przepisy w celu unieważnienia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu dla towarów, zamawianych drogą pocztową, zwracanych przez klienta do państwa trzeciego;
wygodne i użyteczne będzie dopuszczenie stosowania, za pomocą pieczęci, piktogramów, które identyfikują przesyłki przewożone koleją według wspólnotowej procedury tranzytowej;
istnienie jednolitego rynku wymaga właściwego użycia specjalnych urządzeń wymaganych do załadunku i wyładunku dużych kontenerów;
w celu zapewnienia bardziej konsekwentnego publikowania wykazu wolnych obszarów celnych istniejących i działających we Wspólnocie, właściwe jest dokonanie takiej publikacji w Serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich;
artykuł 859 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93(3) ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 89/97(4) zawiera ograniczony wykaz przypadków, nie wywołujących znaczących skutków, w których nie powstaje dług celny, nawet jeśli dotyczy to sytuacji określonych w art. 204 ust. 1 lit. a) i b) Kodeksu; następujące przypadki powinny zostać dodane do tego wykazu: towary powrotnie przywożone po dokonaniu uszlachetnienia biernego i składowane czasowo lub objęte zawieszającą procedurą celną przed dopuszczeniem do swobodnego obrotu, jak również towary poddane uszlachetnianiu czynnemu, jeżeli wniosek o przedłużenie pozwolenia nie został przedstawiony w terminie; 1
właściwe jest, w celu ułatwienia działalności handlowej, aby w niektórych ograniczonych przypadkach odstąpić od wymogu powrotnego wywozu towarów, w stosunku do których przyznano zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych i aby pozwolić na objęcie ich ustaleniami dotyczącymi składu celnego lub w wolnym obszarze celnym lub w składzie wolnocłowym;
należy wprowadzić zmiany w wykazie ryczałtowego współczynnika produktywności stosowanego w przypadku uszlachetniania czynnego oliwy z oliwek, aby ułatwić jego jednolite stosowanie w całej Wspólnocie i aby uprościć zamykanie procedury;
pożądane jest bardziej szczegółowe określenie warunków, w których można zastosować równoważną rekompensatę w odniesieniu do procesów uszlachetniania czynnego w sektorze kukurydzy, w celu uniknięcia zakłóceń w tym sektorze;
wykaz załącznika 78 do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 należy rozszerzyć; w celu bardziej szczegółowego określenia przypadków i warunków, w których równoważna rekompensata może być zastosowana w odniesieniu do procesów uszlachetniania czynnego w sektorze oliwy z oliwek;
wykaz produktów kompensacyjnych, w stosunku do których mogą być stosowane cła specyficzne, należy rozszerzyć;
pożądane jest, ze względów natury gospodarczej, rozszerzenie wykazu załącznika 87 wymienionego rozporządzenia;
środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 23 lipca 1997 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Mario MONTI |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1.
(2) Dz.U. L 17 z 21.1.1997, str. 1.
(3) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1.
(4) Dz.U. L 17 z 21.1.1997, str. 28.
ZAŁĄCZNIKI