Rozporządzenie 3072/95 w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 3072/95

z dnia 22 grudnia 1995 r.

w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności art. 42 i 43,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Nowa orientacja wspólnej polityki rolnej powinna prowadzić do lepszej równowagi na rynkach i poprawić konkurencyjność rolnictwa Wspólnoty.

(2) Wspólna organizacja rynku ryżu musi obejmować wspólny system cen dla Wspólnoty; system ten można ustanowić przez ustalenie ceny interwencyjnej na ryż niełuskany, obowiązującej w całej Wspólnocie, po której to cenie właściwe agencje są zobowiązane skupywać oferowany im ryż.

(3) Podczas Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych Wspólnota podjęła się stopniowego zmniejszania opłat celnych wynikających z taryfikacji poprzedniego systemu opłat; aby umożliwić utrzymanie konkurencyjności produktów Wspólnoty, zmniejszeniu opłat celnych musi towarzyszyć spadek cen we Wspólnocie; aby zapobiec stratom dochodów producentów, wynikającym z wyżej wymienionego zmniejszenia cen instytucjonalnych, należy ustanowić system płatności wyrównawczych dla produkcji przyznawanych na hektar, których celem jest utrzymanie obecnych poziomów dochodowości plonów, których kwota ustalana jest na podstawie proponowanej redukcji cen i plonów agronomicznych notowanych w różnych Państwach Członkowskich w okresie uważanym za reprezentatywny; w tym celu należy wybrać wynik najwyższy spośród:

- średniej z trzech lat otrzymanej przez wyeliminowanie tego, w którym zbiory są najwyższe, i tego, w którym zbiory były najniższe w okresie 1990/91 do 1994/95,

- średniej z trzech lat 1992/93, 1993/94 i 1994/95.

(4) Konieczne jest określenie pewnych warunków dotyczących roszczeń o płatności wyrównawcze i sprecyzowanie daty ich wypłaty producentom.

(5) Wprowadzenie wyżej wymienionego systemu płatności wyrównawczych na hektar rodzi potrzebę określenia obszaru bazowego w skali produkującego Państwa Członkowskiego; określenie to powinno odzwierciedlać obszar uprawiany przez ostatni rok produkcji dostępny w kategoriach statystycznych; jednakże w celu uwzględnienia suszy, w przypadku Hiszpanii i Portugalii, należy uwzględnić ostatni dostępny rok w skali regionu z wyłączeniem regionów dotkniętych suszą, gdzie bierze się pod uwagę ostatni rok sprzed suszy; odnośnie Gujany Francuskiej, należy określić obszar bazowy stosownie do obszaru, który jest przedmiotem ustaleń przewidzianych w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 3763/91, wprowadzającego specjalne środki dla niektórych produktów rolniczych z francuskich departamentów zamorskich⁽³⁾; takie określenie umożliwia utrzymanie celów produkcji zgodnych z wymogami rynkowymi i wykonanie zobowiązań przyjętych podczas Urugwajskiej Rundy wielostronnych negocjacji handlowych dotyczących wywozu handlowego; zgodność z obszarem bazowym można zapewnić, w przypadku przekroczenia, przez zmniejszenie pomocy w stopniu wystarczającym do odwiedzenia producentów od przekraczania maksymalnej wielkości.

(6) W celu zrównoważenia rynku powinno się stworzyć system interwencji; okres interwencyjny powinien być ograniczony do czterech miesięcy w celu zachowania pierwotnego celu interwencji i zapobieżenia temu, aby ona sama stała się rynkiem zbytu.

(7) Cena interwencyjna powinna nadal podlegać pewnej ilości miesięcznych wzrostów w celu uwzględnienia między innymi kosztów składowania i opłat finansowych za składowanie ryżu we Wspólnocie, oraz potrzeby zapewnienia, że zbyt zapasów jest zgodny z wymogami rynkowymi.

⁽⁸⁾ Powinno się przyznawać zwrot kosztów produkcji skrobi ryżowej i produktów z niej uzyskiwanych przez analogię do zwrotu ustanowionego dla produktów określonych w art. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż⁽⁴⁾, z którymi one konkurują.

(9) Utworzenie jednolitego rynku ryżu Wspólnoty pociąga za sobą wprowadzenie jednolitego systemu handlowego na zewnętrznych granicach Wspólnoty; system handlowy obejmujący opłaty celne i refundacje wywozowe, obok środków interwencyjnych, powinien w zasadzie stabilizować rynek Wspólnoty; system handlowy oparty jest na zobowiązaniach przyjętych w czasie Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych; pewne typy ryżu na różnych etapach produkcji, w szczególności ryż indica i ryż japonica, określone są przez kody CN; umożliwienie przedsiębiorcom poznania wysokości opłaty, jaka zostanie pobrana, przed przybyciem danych przesyłek, mogłoby ułatwić wykonanie umów międzynarodowych.

(10) W celu umożliwienia ciągłego kontrolowania ruchów handlowych, powinno się umożliwić wydawanie pozwoleń przywozowych i wywozowych, którym towarzyszyć powinno złożenie zabezpieczenia zapewniającego dokonywanie transakcji, dla których takie pozwolenia są wnioskowane.

(11) W celu uniknięcia lub eliminacji szkodliwych skutków dla rynku Wspólnoty, które mogą wynikać z przywozu pewnych produktów, przywóz jednego lub więcej z tych produktów może być uzależniony od uiszczenia dodatkowych opłat celnych w razie spełnienia pewnych warunków; powinno się więc wydać przepisy regulujące tę sprawę.

(12) Komisję należy uczynić odpowiedzialną za otwieranie i zarządzanie kontyngentami taryfowymi, wynikającymi z umów międzynarodowych.

(13) Możliwość przyznania, przy wywozie do państw trzecich, zwrotów równych różnicy między cenami we Wspólnocie i na rynku światowym, w granicach określonych w zobowiązaniach przyjętych podczas Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych, może zachować udział Wspólnoty w międzynarodowym handlu ryżem; możliwość ta podlega ograniczeniom wyrażonym w kategoriach ilości i wartości.

(14) Przestrzeganie ograniczeń wyrażonych w kategoriach wartości można zapewnić w momencie, gdy zwroty są ustalone i przez monitorowanie płatności na zasadach odnoszących się do Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej; monitorowanie można usprawnić przez obowiązkowe ustalanie zwrotów z wyprzedzeniem, jednocześnie dopuszczając możliwość, w przypadku zróżnicowanych zwrotów, zmiany określonego miejsca przeznaczenia w granicach obszaru geograficznego, na którym stosuje się jednolitą stawkę zwrotów; w przypadku zmiany miejsca przeznaczenia, powinien zostać wypłacony zwrot stosowany do aktualnego miejsca przeznaczenia o górnym pułapie na poziomie kwoty stosowanej do miejsca przeznaczenia, ustalonej z wyprzedzeniem.

(15) Zapewnienie przestrzegania ograniczeń w kategoriach ilości wymaga wprowadzenia pewnego i efektywnego systemu monitorowania; w tym celu przyznanie zwrotów powinno zostać uzależnione od pozwolenia na wywóz; zwroty powinny być przyznawane do wysokości obowiązujących limitów, zależnie od indywidualnej sytuacji każdego danego produktu; na wyjątki od tej zasady można zezwolić jedynie w przypadku produktów przetworzonych nie wymienionych w załączniku II do Traktatu, do których nie mają zastosowania górne pułapy ilościowe, i w przypadku operacji pomocy żywnościowej, które nie podlegają żadnym ograniczeniom; należy umożliwić odstępstwa od ścisłego przestrzegania zasad zarządzania, jeżeli nie jest prawdopodobne, że wywóz korzystający ze zwrotów przekroczy ustalone górne pułapy ilościowe; monitorowanie ilości wywożonych ze zwrotem w trakcie lat gospodarczych wymienionych w wyżej wspomnianych zobowiązaniach międzynarodowych jest prowadzone na podstawie pozwoleń wywozowych wydawanych na każdy rok gospodarczy.

(16) Oprócz systemu opisanego powyżej i w stopniu koniecznym dla jego prawidłowego funkcjonowania, należy umożliwić regulowanie wykorzystania wewnętrznych i zewnętrznych ustaleń dotyczących przetwórstwa lub, jeżeli sytuacja na rynku tego wymaga, zakazania stosowania takich ustaleń.

(17) System opłat celnych umożliwia obycie się bez wszystkich innych środków ochronnych na zewnętrznych granicach Wspólnoty; jednakże mechanizm ceny i opłaty celnej może w wyjątkowych okolicznościach okazać się zawodny; w takich przypadkach, aby nie pozostawiać rynku Wspólnoty bez obrony przed zakłóceniami, które mogą z tego wyniknąć po zlikwidowaniu poprzednio istniejących przeszkód wywozowych, Wspólnota powinna być w stanie podjąć wszelkie konieczne środki; środki takie muszą być zgodne ze zobowiązaniami przyjętymi w Rundzie Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych.

(18) Powinno się zapewnić możliwość podejmowania środków w przypadkach, w których rynek Wspólnoty zostaje zakłócony lub mógłby być zakłócony w taki sposób, który w wyniku przywozu lub wywozu zagraża osiągnięciu celów art. 39 Traktatu.

⁽¹⁹⁾ Istnieje ryzyko, że redukcja wspólnych cen od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia mogłaby powodować zakłócenia na rynku wewnętrznym; w wyniku tego należy zapewnić Komisji możliwość podjęcia wszelkich koniecznych środków w celu zapobieżenia takim zakłóceniom.

(20) Konieczne jest aby, w miarę rozwoju wspólnego rynku ryżu, Państwa Członkowskie i Komisja wzajemnie przekazywały sobie informacje konieczne do stosowania niniejszego rozporządzenia; ta wymiana informacji jest szczególnie niezbędna w przypadku zobowiązań międzynarodowych.

(21) Realizacja jednolitego rynku opartego na wspólnym systemie cen zostałaby zagrożona przez udzielanie pewnych form pomocy; tak więc przepisy Traktatu, które dopuszczają ocenę pomocy udzielanej przez Państwa Członkowskie i zakaz udzielania tych form pomocy, które są niezgodne z jednolitym rynkiem, powinny mieć zastosowanie do ryżu.

(22) W celu ułatwienia wykonania wyżej wymienionych przepisów, należy ustalić procedurę określającą ścisłą współpracę między Państwami Członkowskimi i Komisją w ramach Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż.

(23) Wspólna organizacja rynku ryżu musi we właściwym stopniu uwzględnić w tym samym czasie cele określone w art. 39 i 110 Traktatu.

(24) Koszty ponoszone przez Państwa Członkowskie w wyniku zobowiązań wynikających ze stosowania niniejszego rozporządzenia są finansowane przez Wspólnotę zgodnie z art. 2 i 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970⁽⁵⁾ w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej.

(25) Wspólna organizacja rynku ryżu określona w rozporządzeniu (EWG) nr 1418/76⁽⁶⁾ była zmieniana kilka razy; ze względu na ich liczbę, złożoność oraz rozproszenie w kilku Dziennikach Urzędowych, trudno jest korzystać z tych tekstów i dlatego są one pozbawione jasności, która powinna być zasadniczą cechą wszystkich aktów prawnych; w tych okolicznościach powinny one zostać skonsolidowane w nowym rozporządzeniu i wyżej wymienione rozporządzenie (WE) nr 1418/76 powinno zostać uchylone; duża liczba rozporządzeń Rady wywodzących się z tego podstawowego rozporządzenia, które nie mają już żadnej podstawy prawnej, powinna być uchylona.

(26) System opłat wyrównawczych wprowadza konieczność monitorowania; w celu zapewnienia efektywnej kontroli, należy zapewnić wprowadzenie tego systemu pomocy do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, określonego w rozporządzeniu (EWG) nr 3508/92⁽⁷⁾,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. 1 Wspólna organizacja rynku ryżu składa się z systemu cenowego i handlowego, który obejmuje następujące produkty:

	CN Kod	Wyszczególnienie
a)	1006 10	Ryż w łusce (niełuskany lub surowy)
	1006 20	Ryż łuskany (brązowy)
	1006 30	Ryż bielony i półbielony polerowany lub glazurowany, jak również niepoddany tym procesom
b)	1006 40 00	Ryż łamany
c)	1102 30 00	Mąka ryżowa
	1103 19 50	Kasza i mączka ryżowa
	1103 20 50	Granulki ryżowe
	1104 19 91	Płatki ryżowe
	1108 19 10	Skrobia ryżowa

2. Dla celów niniejszego rozporządzenia, pojęcia "ryż niełuskany", "ryż łuskany", "ryż półbielony", "ryż w pełni oczyszczony", "ryż okrągłoziarnisty", "ryż średnioziarnisty", "ryż długoziarnisty" i "ryż łamany" zdefiniowane są w załączniku A.

3. 2 Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do ryżu w łusce (niełuskanego lub surowego) z przeznaczeniem do siewu, oznaczonego kodem CN 1006 10 10, wyłącznie do celów systemu płatności wyrównawczych przewidzianych w art. 6.

TYTUŁ  I

CENY

Artykuł  2

Rok gospodarczy dla wszystkich produktów wymienionych w art. 1 rozpoczyna się 1 września i kończy 31 sierpnia następnego roku.

Artykuł  3

1. Cena interwencyjna ryżu niełuskanego wynosi:

– 351,00/t ECU na rok gospodarczy 1996/97,

– 333,45/t ECU na rok gospodarczy 1997/98,

– 315,90/t ECU na rok gospodarczy 1998/99,

– 298,35/t ECU na rok gospodarczy 1999/2000 i następne lata gospodarcze.

Cena interwencyjna ustalana jest dla standardowej jakości określonej przez Radę, stanowiącą kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji.

2. 3 Cena interwencyjna ulega miesięcznym podwyżkom podczas każdego z czterech miesięcy przewidzianych w art. 4 ust. 1. W ten sposób otrzymana cena na lipiec pozostanie obowiązująca do dnia 31 sierpnia.

Od roku gospodarczego 2000/2001 każdy wzrost miesięczny równy jest 2 EUR na tonę.

3. Cena interwencyjna odnosi się do towaru na etapie sprzedaży hurtowej, dostarczonego do hurtowni, przed wyładowaniem. Stosowana jest we wszystkich ośrodkach interwencyjnych wyznaczonych zgodnie z art. 8.

Artykuł  4

1. W okresie od 1 kwietnia do 31 lipca agencje interwencyjne skupują oferowane im ilości ryżu niełuskanego pod warunkiem, że oferty spełniają określone później warunki, w szczególności odnośnie ilości i jakości.

2. Jeżeli jakość oferowanego ryżu niełuskanego jest różna od standardowej jakości, dla jakiej ustalona została cena interwencyjna, cena interwencyjna zostanie dostosowana przez stosowanie podwyżek bądź redukcji cenowych. W celu zapewnienia, że produkcja jest zorientowana na pewne odmiany, mogą zostać ustalone podwyżki bądź redukcje cen, jakie będą stosowane do ceny interwencyjnej.

3. Na warunkach pozostających do określenia, agencje interwencyjne oferują na sprzedaż, na wywóz do państw trzecich lub na zaopatrzenie rynku wewnętrznego ryż niełuskany skupowany stosownie do ust. 1.

Artykuł  5

Specjalne środki mogą być podjęte w celu:

– zapobieżenia stosowaniu na dużą skalę art. 4 w pewnych regionach Wspólnoty,

– skompensowania niedoborów ryżu niełuskanego występujących po klęskach naturalnych.

Artykuł  6

1. Producenci ryżu we Wspólnocie mogą zwracać się o płatność wyrównawczą na warunkach określonych w niniejszym artykule i zgodnie ze szczegółowymi zasadami, które zostaną określone.

2. Płatność wyrównawczą ustala się na hektar ziemi obsianej ryżem i jest ona zróżnicowana przez Państwo Członkowskie.

3. 4 Wysokość dopłat wyrównawczych wynosi:

(EUR/ha)
	1999/2000 i później
Hiszpania	334,33
Węgry	163,215
Francja
- terytorium metropolii	289,05
- Gujana Francuska	395,40
Grecja
- okręgi Saloniki, Serres, Kavala, Aitolia - Akarnania oraz Fthiotida	393,82
- inne okręgi	393,82
Włochy	318,01
Portugalia	318,53

Dla osiągnięcia lepszej orientacji produkcji, kwoty dodatków wyrównawczych mogą się różnić po zastosowaniu podwyżek lub obniżek cen w zależności od odmiany.

Dodatki wyrównawcze wypłacane są w okresie od dnia 16 listopada do dnia dnia 31 stycznia po rozpoczęciu danego roku gospodarczego.

4. 5 Ustanawia się krajowy obszar bazowy dla każdego z Państw Członkowskich będącego producentem. Jednakże dla Francji i Grecji ustanawia się dwa obszary bazowe. Obszary bazowe mają następującą powierzchnię:

Hiszpania 104.973 ha

Węgry 3.222 ha

Francja

- terytorium metropolii 24.500 ha

- Gujana Francuska 5.500 ha

Grecja

- okręgi Saloniki, Serres, Kavala, Aitolia, Akarnania i Fthiotida 22.330 ha

- inne okręgi 2.561 ha

Włochy 239.259 ha

Portugalia 34.000 ha

5. 6 Jeżeli obszary przekazane pod uprawę ryżu w danym roku przekraczają jeden z obszarów bazowych wskazanych w ust. 4, do wszystkich producentów na danym obszarze bazowym na ten sam rok produkcji jest stosowana redukcja kwoty płatności wyrównawczej równa:

– trzykrotnej stawce przekroczenia, jeżeli jest ona mniejsza niż 1 %,

– czterokrotnej stawce przekroczenia, jeżeli jest ona równa lub większa niż 1 %, ale mniejsza niż 3 %,

– pięciokrotnej stawce przekroczenia, jeżeli jest ona równa lub większa niż 3 %, ale mniejsza niż 5 %,

– sześciokrotnej stawce przekroczenia, jeżeli jest ona równa lub większa niż 5 %.

Tam, gdzie stosuje się akapit poprzedzający, dane Państwo Członkowskie określa przed terminem, ustalonym zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 22 niniejszego rozporządzenia, skalę redukcji, jaka powinna być zastosowana wobec płatności wyrównawczych. Należy o tym wcześniej, w jak najkrótszym czasie, powiadomić Komisję.

Państwa Członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje, według odmiany, podając dane o obszarach, plonach i produkcji, i zasobach u producentów i przetwórców. Takie informacje muszą opierać się na systemie zapewniającym składanie przez producentów i przetwórców obowiązkowych deklaracji, utworzonym, zarządzanym i monitorowanym przez Państwo Członkowskie.

Artykuł  7

1. Na warunkach, które pozostają do określenia, zwrot kosztów produkcji może zostać przyznany dla skrobi i pewnych produktów pochodnych, otrzymywanych z ryżu i ryżu łamanego, wykorzystywanych do wytworzenia pewnych produktów.

2. Zwrot wymieniony w ust. 1 ustala się okresowo.

Artykuł  8

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego tytułu przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 22, w szczególności:

a) lista ośrodków interwencyjnych przewidzianych w art. 3 ust. 3. Listę tę przyjmuje się po konsultacji z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi i obejmuje ona w szczególności ośrodki interwencyjne na obszarach stanowiących nadwyżkę, które mają odpowiednie pomieszczenia i wyposażenie techniczne i są w korzystnej sytuacji pod względem środków transportu;

b) szczegółowe zasady stosowania art. 4. Obejmują one w szczególności:

– minimalną jakość i ilość wymaganą do interwencji,

– podwyżki i redukcje cen stosowane do interwencji,

– procedury i warunki przejmowania przez agencje interwencyjne i wszelkie inne zasady odnoszące się do interwencji,

– procedury i warunki zbytu przez agencje interwencyjne,

c) typ i stosowanie środków przewidzianych w art. 5;

d) szczegółowe zasady stosowania art. 6 i podwyżki i redukcje cen stosowane do płatności wyrównawczej;

e) szczegółowe zasady stosowania art. 7 i ustalania zwrotów i sporządzania listy produktów przewidzianej w tym artykule.

TYTUŁ  II

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł  9

1. Przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty któregokolwiek z produktów wymienionych w art. 1 jest uzależniony od przedstawienia pozwolenia przywozowego lub wywozowego.

Pozwolenia są wydawane przez Państwa Członkowskie każdemu wnioskodawcy, niezależnie od tego, gdzie we Wspólnocie znajduje się jego siedziba, i bez uszczerbku dla środków podjętych dla zastosowania art. 13 i 14.

Pozwolenia przywozowe i wywozowe są ważne w całej Wspólnocie. Pozwolenia te wydawane są po złożeniu zabezpieczenia gwarantującego, że produkty są przywożone lub wywożone w okresie ważności pozwolenia; poza przypadkami siły wyższej, zabezpieczenie przepada w całości lub w części, jeżeli przywóz lub wywóz nie został przeprowadzony lub został przeprowadzony jedynie częściowo w tym okresie.

2. Okres ważności pozwoleń i inne szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 22.

Artykuł  10

1. Dla wysyłek do zamorskiego francuskiego departamentu Reunion przeznaczonych do spożycia w tym departamencie produktów wchodzących w zakres kodu CN 1006 (z wyjątkiem kodu 1006 10 10), które pochodzą z Państw Członkowskich i znajdują się w jednej z sytuacji wymienionych w art. 9 ust. 2 Traktatu, może zostać ustalone subsydium.

Subsydium to ustala się z uwzględnieniem wymogów podaży rynku Reunion, na podstawie różnicy między notowaniami lub cenami stosownych produktów na rynku światowym a notowaniami lub cenami tych produktów na rynku Wspólnoty i, w razie konieczności, ceną tych produktów dostarczonych do Reunion.

Subsydium udziela się na wniosek zainteresowanej strony. Subsydium może zostać ustalone w razie potrzeby w drodze procedury przetargowej. Taka procedura przetargowa odnosi się do kwoty subsydium.

Subsydium ustala się okresowo zgodnie z procedurą określoną w art. 22. Jednakże w razie potrzeby Komisja może czasem, na żądanie Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, zmienić wysokość subsydium.

2. Zasady finansowania wspólnej polityki rolnej mają zastosowanie do pomocy przewidzianej w ust. 1.

3. Szczegółowe zasady wykonania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 22.

Artykuł  11

1. Jeżeli rozporządzenie nie stanowi inaczej, stawki celne we Wspólnej Taryfie Celnej stosuje się do produktów wymienionych w art. 1.

2. Niezależnie od ust. 1, cło przywozowe na:

a) ryż łuskany wchodzący w zakres kodu CN 1006 20 jest równe cenie interwencyjnej obowiązującej w dniu przywozu, powiększonej o:

– 80 % w przypadku ryżu łuskanego wchodzącego w zakres kodów CN 1006 20 17 i 1006 20 98,

– 88 % w przypadku ryżu łuskanego wchodzącego w zakres kodów CN innych niż 1006 20 17 i 1006 20 98,

pomniejszonej o cenę importową; i

b) dla ryżu całkowicie bielonego wchodzącego w zakres kodu CN 1006 30 jest równe cenie interwencyjnej obowiązującej w dniu przywozu, powiększonej o procent, który zostanie wyliczony później i pomniejszonej o cenę importową.

Jednakże cło to nie może przekraczać stawki celnej we Wspólnej Taryfie Celnej.

Procent wymieniony w lit. b) jest obliczany przez dostosowanie odpowiedniego procentu wymienionego w lit. a) przez odniesienie do kursu przeliczeniowego, kosztów przetwórstwa i wartości produktów ubocznych, i następnie przez dodanie kwoty przeznaczonej na ochronę przemysłu.

3. Niezależnie od ust. 1:

a) nie zostanie nałożone cło na przywóz produktów wchodzących w zakres kodów CN 1006 10, 1006 20 lub 1006 40 00 do francuskiego zamorskiego departamentu Reunion, przeznaczonych do spożycia w tym departamencie;

b) cło, jakie zostanie nałożone na przywóz produktów wchodzących w zakres kodu CN 1006 30 do francuskiego zamorskiego departamentu Reunion, przeznaczonych do spożycia w tym departamencie, zostanie pomnożone przez współczynnik 0,30.

4. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 22. Takie szczegółowe zasady w szczególności:

– ustalają kursy przeliczeniowe dla ryżu na różnych etapach produkcji, koszty przetwórstwa i wartość produktów ubocznych wymienionych w ust. 2,

– ustalają kwotę przeznaczoną na ochronę przemysłu i obejmują przepisy konieczne dla określenia i wyliczenia cen przywozowych i sprawdzenia ich autentyczności,

– obejmują w razie potrzeby ewentualność, w szczególnych przypadkach, umożliwienia przedsiębiorcom poznania wysokości opłaty, jaka jest stosowana, przed danymi przesyłkami.

Artykuł  12

1. Bez uszczerbku dla zastosowania art. 11 ust. 2, w celu zapobieżenia lub przeciwdziałania niepomyślnym konsekwencjom dla rynku we Wspólnocie, które mogą wynikać z przywozu pewnych produktów wymienionych w art. 1, przywóz jednego lub więcej takich produktów ze stawką celną określoną w art. 11 podlega płatności dodatkowego cła przywozowego, jeżeli zostaną spełnione warunki określone w art. 5 Porozumienia w sprawie Rolnictwa zawartego zgodnie z art. 228 Traktatu w ramach Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych, chyba że nie jest prawdopodobne, aby przywóz ten zakłócił rynek Wspólnoty, lub jeżeli konsekwencje te byłyby nieproporcjonalne do zamierzonego celu.

2. Ceny spustowe, poniżej których może zostać nałożone dodatkowe cło, są cenami przekazanymi przez Wspólnotę Światowej Organizacji Handlu.

Wartość spustowa, która musi zostać przekroczona, aby zostało nałożone dodatkowe cło przywozowe, jest określona szczególnie na podstawie przywozu do Wspólnoty w ciągu trzech lat poprzedzających rok, w którym zaistnieją lub mogą zaistnieć niepomyślne konsekwencje wymienione w ust. 1.

3. Ceny przywozowe, które należy rozważyć przy nakładaniu dodatkowego cła importowego, są określone na podstawie cen przywozowych cif danej przesyłki.

Ceny przywozowe cif, które należy rozważyć w tym celu, są określone na podstawie reprezentatywnych cen danego produktu na rynku światowym lub na przywozowym rynku produktu we Wspólnocie.

4. Komisja przyjmuje szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu zgodnie z procedurą określoną w art. 22. Takie szczegółowe zasady są dotyczą w szczególności:

a) produktów, do których mogą być stosowane dodatkowe cła przywozowe na warunkach art. 5 Porozumienia w sprawie Rolnictwa i specjalnych przepisów, które są stosowane do produktów wymienionych w art. 11 ust. 2 ze szczególnym uwzględnieniem przepisów dotyczących określania cen przywozowych, jakie należy rozważyć do celów zastosowania dodatkowego cła przywozowego;

b) ustalenia reprezentatywnych cen i innych kryteriów, niezbędnych dla zapewnienia stosowania ust. 1 zgodnie z art. 5 wspomnianego Porozumienia.

Artykuł  13

1. W zakresie koniecznym, aby umożliwić wywiezienie produktów wymienionych w art. 1 bez dalszego przetwarzania lub w formie towarów wymienionych w załączniku B na podstawie notowań lub cen tych produktów na rynku światowym i w granicach wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 228 Traktatu, różnica między tymi notowaniami lub cenami a cenami we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

Refundacje wywozowe produktów wymienionych w art. 1 w formie towarów wymienionych w załączniku B nie mogą być wyższe, niż refundacje stosowane do takich produktów wywiezionych bez dalszego przetwarzania.

2. Przyjęta metoda przydziału ilości, które można wywieźć z refundacją jest metodą, która:

a) najbardziej odpowiada charakterowi produktu i sytuacji na danym rynku, pozwalając na możliwie najbardziej skuteczne wykorzystanie dostępnych zasobów, uwzględniając skuteczność i strukturę wywozu Wspólnoty, bez jednakże tworzenia dyskryminacji między dużymi i małymi przedsiębiorcami;

b) jest najmniej nieporęczna dla przedsiębiorców pod względem administracyjnym, uwzględniając wymogi administracyjne;

c) zapobiega dyskryminacji między zainteresowanymi przedsiębiorcami.

3. Refundacje są takie same dla całej Wspólnoty. Mogą one różnić się zależnie od miejsca przeznaczenia, jeżeli sytuacja rynku światowego lub specyficzne wymogi pewnych rynków stworzą taką konieczność.

Refundacje są ustalane zgodnie z procedurą określoną w artykule 22. Refundacje mogą być ustalane:

a) w regularnych odstępach;

b) przez zaproszenie do przetargu na produkty, dla których ustanowiono tę procedurę w przeszłości.

Refundacje ustalane w regularnych odstępach mogą w razie konieczności być dostosowywane w okresie między kolejnymi ustaleniami przez Komisję na żądanie Państwa Członkowskiego lub z jej własnej inicjatywy.

Refundacje ustalane w regularnych odstępach dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a) i b) są ustalane przynajmniej raz w miesiącu.

4. Podczas ustalania refundacji należy uwzględnić następujące czynniki:

a) istniejącą sytuację i przyszłe tendencje pod względem:

– cen i dostępności ryżu i ryżu łamanego na rynku Wspólnoty,

– cen ryżu i ryżu łamanego na rynku światowym;

b) cele wspólnej organizacji rynku ryżu, które mają zapewnić równowagę i naturalny rozwój cen i handlu na tym rynku;

c) granice wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 228 Traktatu;

d) potrzebę unikania zakłóceń na rynku Wspólnoty;

e) ekonomiczne aspekty proponowanych wywozów.

Podczas wyznaczania kwoty refundacji należy wziąć pod uwagę w szczególności potrzebę ustanowienia równowagi między wykorzystaniem podstawowych produktów rolnych Wspólnoty jako towarów przetworzonych na wywóz do państw trzecich a wykorzystaniem podstawowych produktów rolnych z tych państw dopuszczonych do przetworzenia wewnątrz Wspólnoty.

5. Refundacje do produktów wymienionych w artykule 1 ust. 1 lit. a) i b) są ustalane zgodnie z następującymi specyficznymi kryteriami:

a) cenami za te produkty na różnych reprezentatywnych rynkach wywozowych Wspólnoty;

b) najbardziej korzystnymi notowaniami odnotowanymi na różnych rynkach wywozowych państw trzecich; oraz

c) kosztami rynkowymi i najbardziej korzystnymi opłatami transportowymi z rynków Wspólnoty wymienionych w lit. a) do portów lub innych punktów wywozowych we Wspólnocie obsługujących te rynki, jak również kosztami poniesionymi podczas wprowadzania towarów na rynek światowy.

6. Jeżeli refundacje ustalane są w drodze procedury przetargowej, taka procedura przetargowa odnosi się do kwoty refundacji.

7. Refundacje produktów wymienionych w art. 1 i wywiezionych bez dalszego przetwarzania przydziela się jedynie na wniosek i po okazaniu odpowiedniego pozwolenia na wywóz.

8. Refundacja stosowana do wywozu produktów wymienionych w art. 1 wywiezionych bez dalszego przetwarzania jest refundacją obowiązującą w dniu złożenia wniosku o pozwolenie i, w przypadku refundacji zróżnicowanych, refundacją stosowaną w tym samym dniu dla:

a) miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu;

lub

b) faktycznego miejsca przeznaczenia, jeżeli różni się ono od miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu. W tym przypadku stosowana kwota nie może przekroczyć kwoty stosowanej dla miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu.

W celu zapobieżenia nadużywaniu elastyczności przewidzianej w niniejszym ustępie mogą zostać podjęte stosowne środki.

9. Ustępy 7 i 8 mogą być stosowane do produktów wymienionych w art. 1 i wywożonych w formie towarów wymienionych w załączniku B zgodnie z procedurą określoną w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 3448/93⁽⁸⁾.

10. Ustępy 7 i 8 mogą zostać uchylone w przypadku produktów wymienionych w art. 1, dla których wypłacane są zwroty z operacji pomocy żywnościowej, zgodnie z procedurą określoną w art. 22.

11. Z zastrzeżeniem odmiennych przepisów zgodnie z procedurą określoną w artykule 22, refundacja dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a) i b), mająca zastosowanie zgodnie z ust. 4, jest dostosowana do kwoty miesięcznych podwyżek stosowanych do ceny interwencyjnej i, w razie potrzeby, zmian tej ceny, zależnie od stopnia przetworzenia i przy wykorzystaniu obowiązującego kursu wymiany.

Zgodnie z procedurą określoną w art. 22 może zostać ustalona kwota korygująca. Jednakże Komisja może w razie konieczności zmienić kwoty korygujące.

Akapity pierwszy i drugi mogą być stosowane w całości lub w części do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) i do produktów wymienionych w art. 1 i wywiezionych w formie towarów wymienionych w załączniku B. W tym przypadku dostosowanie, określone w akapicie pierwszym, jest skorygowane przez zastosowanie współczynnika wyrażającego stosunek między ilością produktu podstawowego a jego ilością zawartą w produkcie przetworzonym wywiezionym lub wykorzystanym w produktach wywiezionych.

12. 7 Refundacja dla produktów wymienionych w art. 1 lit. a) i b) jest wypłacana po okazaniu dowodu na to, że:

– produkty zostały w całości uzyskane we Wspólnocie w rozumieniu art. 23 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, z wyłączeniem sytuacji, do których stosuje się ust. 13,

– produkty zostały wywiezione ze Wspólnoty,

oraz

– w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do punktu przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego punktu przeznaczenia, dla którego została ustalona ta refundacja, bez uszczerbku dla zastosowania ust. 8 lit. b). Od zasady tej można czynić wyjątki zgodnie z procedurą określoną w art. 22, pod warunkiem, że zostaną ustanowione warunki, które oferują równoważne gwarancje.

Zgodnie z procedurą określoną w art. 22 mogą zostać przyjęte dodatkowe przepisy.

13. 8 Nie przyznaje się żadnych refundacji wywozowych do ryżu przywożonego z i ponownie wywożonego do państw trzecich, za wyjątkiem sytuacji, w których eksporter udowodni, że:

– produkt, który ma być wywieziony, jest tym samym produktem, który został przywieziony uprzednio,

– pobrano wszystkie należności przywozowe, związane z dopuszczeniem tego produktu do swobodnego obrotu.

W takich przypadkach refundacja dla każdego produktu jest równa cłom pobranym przy przywozie, jeżeli cła te są niższe niż stosowana refundacja; jeżeli cła pobrane przy przywozie są wyższe niż ta refundacja, jest stosowana ta refundacja.

14. Przestrzeganie limitów ilościowych wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 228 Traktatu zapewnia się w oparciu o pozwolenia wywozowe, wydawane na przewidziane w nich okresy odniesienia i mające zastosowanie do produktów, o których mowa. Ze względu na przestrzeganie zobowiązań wynikających z umów zawartych jako część Rundy Urugwajskiej, koniec okresu odniesienia nie wpłynie na ważność pozwoleń wywozowych.

15. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu łącznie z przepisami dotyczącymi ponownego przydzielenia ilości wywiezionych nie przydzielonych lub nie wykorzystanych, w szczególności odnośnie dostosowania wymienionego w ust. 11, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 22. Załącznik B zmienia się zgodnie z tą samą procedurą. Jednakże szczegółowe zasady stosowania ust. 7 do produktów wymienionych w art. 1 i wywiezionych w formie towarów wymienionych w tym Załączniku przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 3448/93.

Artykuł  14

1. W zakresie koniecznym do prawidłowego funkcjonowania wspólnej organizacji rynku ryżu Rada, działając na wniosek Komisji zgodnie z procedurą określoną w art. 43 ust. 2. Traktatu, może w szczególnych przypadkach zakazać w całości lub w części stosowania wewnętrznych lub zewnętrznych ustaleń dotyczących przetwórstwa odnośnie produktów wymienionych w art. 1.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli nagle zaistnieje sytuacja wymieniona w ust. 1 i rynek Wspólnoty będzie zakłócony lub narażony na zakłócenie przez wewnętrzne lub zewnętrzne ustalenia dotyczące przetwórstwa Komisja, na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, podejmuje decyzję o zastosowaniu koniecznych środków; Rada i Państwa Członkowskie zawiadamia się o tych środkach, które obowiązują przez nie dłużej niż sześć miesięcy i są stosowane bezzwłocznie. Jeżeli Komisja otrzyma wniosek Państwa Członkowskiego, podejmuje wyżej wymienioną decyzję w ciągu tygodnia od wpłynięcia wniosku.

3. Każde Państwo Członkowskie może przedstawić decyzję Komisji do rozpatrzenia Radzie w ciągu tygodnia od dnia, w którym zostało o niej powiadomione. Rada, działając kwalifikowaną większością głosów, może potwierdzić, zmienić lub uchylić decyzję Komisji. Jeżeli Rada nie podejmie decyzji w ciągu trzech miesięcy, decyzję Komisji uważa się za uchyloną.

Artykuł  15

1. Ogólne zasady interpretacji w Nomenklaturze Scalonej i szczególne zasady jej stosowania mają zastosowanie do klasyfikacji taryfowej produktów objętych niniejszym rozporządzeniem; nomenklatura taryfowa wynikająca ze stosowania niniejszego rozporządzenia łącznie z definicjami wymienionymi w załączniku A zostaje włączona do Wspólnej Taryfy Celnej.

2. Z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego rozporządzenia lub przepisów wydanych na jego podstawie, zakazuje się, co następuje:

– ściągania jakichkolwiek opłat mających skutek równoważny do opłaty celnej,

– stosowania jakichkolwiek ograniczeń ilościowych do przywozu lub środka mającego skutek równoważny.

Artykuł  16

1. Jeżeli notowania lub ceny na rynku światowym jednego lub więcej produktów wymienionych w art. 1 lit. a) i b) osiągną poziom cen Wspólnoty i jeżeli jest prawdopodobne, że sytuacja ta będzie trwać i pogarszać się, zakłócając w ten sposób lub grożąc zakłóceniem rynku Wspólnoty, mogą zastać podjęte stosowe środki.

2. Notowania lub ceny na rynku światowym są uważane za takie, które osiągnęły poziom cen Wspólnoty, jeżeli zbliżą się one do lub przekroczą cenę interwencyjną, powiększoną o:

– 80 % w przypadku ryżu łuskanego wchodzącego w zakres kodów CN 1006 20 17 i 1006 20 98,

i

– 88 % w przypadku ryżu łuskanego wchodzącego w zakres kodów CN innych niż 1006 20 17 i 1006 20 98.

3. Sytuacja, o której mowa w ust. 1, prawdopodobnie utrzyma się lub pogorszy, jeżeli zaistnieje brak równowagi między podażą a popytem i jeżeli w świetle możliwej do przewidzenia produkcji i tendencji cen rynkowych jest prawdopodobne, że ten brak równowagi będzie się utrzymywać.

4. Rynek Wspólnoty uważa się za zakłócany lub zagrożony zakłóceniami w wyniku sytuacji wspomnianej w poprzednim ustępie, jeżeli międzynarodowe ceny handlowe są tak wysokie, że utrudniają przywóz produktów wymienionych w art. 1 do Wspólnoty lub powodują wywożenie ich ze Wspólnoty, przez to narażając na niebezpieczeństwo stabilność rynku lub bezpieczeństwo zasobów.

5. Jeżeli spełnione są warunki niniejszego artykułu, mogą zostać wprowadzone następujące środki:

– stosowanie opłat wywozowych; oprócz tego, odnośnie ustalonej ilości może zostać wprowadzona w procedurze przetargowej specjalna opłata wywozowa,

– ustalenie limitu czasowego na wydanie pozwoleń wywozowych,

– całkowite lub częściowe zawieszenie wydawania pozwoleń wywozowych,

– całkowite lub częściowe odrzucenie nie rozpatrzonych wniosków o wydanie pozwoleń wywozowych.

Środki te uchyla się najpóźniej po stwierdzeniu, że przez okres trzech kolejnych tygodni warunek określony w ust. 2 nie jest już spełniany.

6. Podczas ustalania opłaty wywozowej dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a) i b) należy uwzględnić następujące czynniki:

a) istniejącą sytuację i przyszłe tendencje pod względem:

– cen i dostępności ryżu na rynku Wspólnoty;

– cen ryżu i produktów przetwarzanych w sektorze ryżu na rynku światowym;

b) cele wspólnej organizacji rynku w sektorze ryżu, które mają zapewnić równowagę zarówno podaży, jak i popytu;

c) potrzebę unikania zakłóceń na rynku Wspólnoty;

d) gospodarczy aspekt wywozu.

7. Przy ustalaniu opłaty wywozowej dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) są stosowane czynniki wymienione w ust. 6. Oprócz tego należy uwzględnić następujące szczególne czynniki:

a) ceny otrzymywane za ryż łamany na różnych rynkach Wspólnoty;

b) ilość ryżu łamanego niezbędną do wytworzenia rozważanych produktów i w razie potrzeby wartość produktów ubocznych;

c) możliwości i warunki sprzedaży tych produktów na rynku światowym.

8. Jeżeli wymaga tego sytuacja na rynku światowym i szczególne wymogi pewnych rynków, opłata wywozowa może zostać zróżnicowana.

9. Pobierana opłata wywozowa jest opłatą obowiązującą w dniu wywozu. Jednakże opłata obowiązująca w dniu złożenia wniosku o pozwolenie wywozowe jest stosowana, jeżeli wnioskodawca tego żąda w czasie wnioskowania o pozwolenie, do wywozu prowadzonego w okresie ważności pozwolenia.

10. Żadna opłata nie może być stosowana przy wywozie prowadzonym w ramach uzgodnień pomocy żywnościowej zgodnie z art. 13 ust. 10.

11. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 22.

Zgodnie z tą samą procedurą i dla każdego z produktów:

– podejmuje się decyzję wprowadzającą środki wymienione w ust. 5 i znoszącą środki wymienione w drugim i trzecim akapicie tego ustępu,

– ustala się okresowo opłatę wywozową.

W razie konieczności Komisja może wprowadzić lub zmodyfikować opłatę wywozową.

12. W pilnych przypadkach, Komisja może zastosować środki wymienione w ust. 5 tiret trzecie i czwarte. Zawiadamia ona o swojej decyzji Państwa Członkowskie i publikuje ją na tablicach informacyjnych w swojej siedzibie. Środki te, na mocy takiej decyzji, są stosowane do odpowiednich produktów począwszy od daty określonej w tym celu, która jest datą następującą po dacie notyfikacji. Decyzja w sprawie środków wymienionych w ust. 5 tiret trzecie obowiązuje przez okres nie przekraczający siedmiu dni.

Artykuł  17

1. Jeżeli z powodu przywozu lub wywozu rynek jednego lub więcej produktów wymienionych w art. 1 we Wspólnocie jest dotknięty lub zagrożony poważnymi zakłóceniami, które mogą narazić na niebezpieczeństwo cele określone w art. 39 Traktatu, w handlu z państwami trzecimi można zastosować odpowiednie środki do czasu ustąpienia takiego zakłócenia lub groźby zakłócenia.

Rada, działając na wniosek Komisji zgodnie z procedurą określoną w art. 43 ust. 2 Traktatu, przyjmuje ogólne zasady stosowania niniejszego ustępu i określa, w jakich przypadkach i w jakich granicach Państwa Członkowskie mogą podjąć środki ochronne.

2. W razie zaistnienia sytuacji opisanej w ust. 1, Komisja na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy podejmuje decyzję o zastosowaniu koniecznych środków. Państwa Członkowskie są powiadamiane o takich środkach, które są zastosowane bezzwłocznie. Jeżeli Komisja otrzyma wniosek od Państwa Członkowskiego, wydaje decyzję w wyżej wymienionej kwestii w ciągu trzech dni roboczych od otrzymania wniosku.

3. Każde Państwo Członkowskie może przedstawić Radzie do rozpatrzenia środki ustanowione przez Komisję w ciągu trzech dni roboczych od dnia, w którym zostały one podane do wiadomości. Rada zbiera się niezwłocznie. Może ona, działając kwalifikowaną większością, zmienić lub anulować dany środek.

4. Niniejszy artykuł stosuje się, uwzględniając zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 228 ust. 2 Traktatu.

TYTUŁ  III

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł  18

Towary wymienione w art. 1, które są wytwarzane lub otrzymywane z produktów nie wymienionych w art. 9 ust. 2 lub art. 10 ust. 1 Traktatu, nie są dopuszczone do swobodnego przepływu we Wspólnocie.

Artykuł  19

Z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego rozporządzenia, art. 92, 93 i 94 Traktatu mają zastosowanie do produkcji i wytwarzania produktów wymienionych w art. 1.

Artykuł  20 ⁹

(skreślony)

Artykuł  21

Państwa Członkowskie i Komisja przekazują sobie wzajemnie informacje konieczne do wykonania niniejszego rozporządzenia. Ustalenia dotyczące przekazywania i rozpowszechniania tych informacji przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 22.

Artykuł  22 ¹⁰

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet Zarządzający ds. Zboża ustanowiony art. 23 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż⁽⁹⁾, dalej zwany "Komitetem".

2. W przypadku odniesień do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet przyjmuje własny regulamin.

Artykuł  23

Komitet może rozpatrywać wszystkie inne sprawy, przedstawione mu przez przewodniczącego albo z własnej inicjatywy, albo na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

Artykuł  24

Niniejsze rozporządzenie jest stosowane tak, aby należycie i równocześnie brać pod uwagę cele określone w art. 39 i 110 Traktatu.

Artykuł  25

1. Załącznik B do rozporządzenia (EWG) nr 1418/76 od 1 stycznia 1996 r. zostanie zastąpiony załącznikiem B do niniejszego rozporządzenia.

2. Rozporządzenie (EWG) nr 1418/76 traci moc od roku gospodarczego 1996/97.

3. Odniesienia do rozporządzenia uchylonego przez ust. 1 są traktowane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia i powinny być czytane zgodnie z tabelą korelacji w załączniku C.

4. Od roku gospodarczego 1996/97 tracą moc następujące rozporządzenia:

– rozporządzenie (EWG) nr 1422/76⁽¹⁰⁾,

– rozporządzenie (EWG) nr 1424/76⁽¹¹⁾,

– rozporządzenie (EWG) nr 1425/76⁽¹²⁾,

– rozporządzenie (EWG) nr 1426/76⁽¹³⁾,

– rozporządzenie (EWG) nr 3878/87⁽¹⁴⁾,

5. Aby ułatwić przejście z obecnej wspólnej organizacji rynku ryżu na organizację przewidzianą w niniejszym rozporządzeniu lub aby ułatwić przejście z jednego roku gospodarczego na drugi podczas lat gospodarczych 1996-97 i 1997-98, Komisja może zastosować wszystkie środki przejściowe, jakie uważane są za konieczne, zgodnie z procedurą określoną w art. 23.

6. Do art. 1 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 3508/92 dodaje się następujące tiret:

"- system pomocy dla producentów ryżu, ustanowiony przez art. 6 rozporządzenia (WE) nr 3072/95.^(*)

______

^(*) Dz.U. L 329 z 30.12.1995, str. 18."

Artykuł  26

Środki wyszczególnione w tytule I niniejszego rozporządzenia są uważane za interwencję w rozumieniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 729/70.

Artykuł  27

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od roku gospodarczego 1996/97, z wyjątkiem art. 5 i 25 ust. 1 i 5, które stosuje się od dnia 1 stycznia 1996 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 grudnia 1995 r.

	W imieniu Rady
	L. ATIENZA SERNA
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Opinia dostarczona dnia 14 grudnia 1995 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁽²⁾ Opinia dostarczona dnia 23 listopada 1995 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁽³⁾ Dz.U. L 356 z 24.12.1991, str. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 181 z 1.7.1992, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1023/95 (Dz.U. L 103 z 6.5.1995, str. 24).

⁽⁵⁾ Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 2048/88 (Dz.U. L 185 z 15.7.1988, str. 1).

⁽⁶⁾ Dz.U. L 166 z 25.6.1976, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1530/95 (Dz.U. L 148 z 30.6.1995, str. 5).

⁽⁷⁾ Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 3235/94 (Dz.U. L 338 z 28.12.1994, str. 16).

⁽⁸⁾ Dz.U. L 318 z 20.12.1993, str. 18.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 181 z 1.7.1992, str. 21.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 166 z 25.6.1976, str. 18.

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 166 z 25.6.1976, str. 20.

⁽¹²⁾ Dz.U. L 166 z 25.6.1976, str. 26.

⁽¹³⁾ Dz.U. L 166 z 25.6.1976, str. 28.

⁽¹⁴⁾ Dz.U. L 363 z 24.12.1987, str. 3.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  A

DEFINICJE

1. a) Ryż niełuskany: ryż, który zachował łuskę po wymłóceniu;

b) ryż łuskany: ryż niełuskany, z którego usunięto tylko łuskę. Przykłady ryżu wchodzącego w zakres tej definicji to typy ryżu z opisem handlowym: "ryż brązowy", "ryż cargo, loonzain" i "riso sbramato";

c) ryż półbielony: ryż nie łuskany, z którego usunięto łuskę, część zawiązka i całość lub część zewnętrznych warstw owocni, ale pozostawiono warstwy wewnętrzne;

d) ryż w pełni oczyszczony: ryż niełuskany, z którego usunięto łuskę, całość zewnętrznych i wewnętrznych warstw owocni, całość zawiązka w przypadku ryżu długoziarnistego i średnioziarnistego i przynajmniej część zawiązka w przypadku ryżu okrągłoziarnistego, ale w którym podłużne białe prążkowanie może pozostać na nie więcej niż 10 % ziaren.

2. a) ryż okrągłoziarnisty: ryż, którego ziarna mają długość nie przekraczającą 5,2 mm, a stosunek długości do szerokości jest mniejszy niż 2;

b) ryż średnioziarnisty: ryż, którego ziarna mają długość przekraczającą 5,2 mm, ale nie przekraczającą 6 mm, a stosunek długości do szerokości jest nie większy niż 3;

c) ryż długoziarnisty:

A. ryż, którego ziarna mają długość przekraczającą 6,0 mm, a stosunek długości do szerokości jest większy niż 2 ale mniejszy niż 3;

B. ryż, którego ziarna mają długość przekraczającą 6,0 mm, a stosunek długości do szerokości jest równy lub większy niż 3;

d) pomiary ziaren: pomiary ziaren wykonuje się na ryżu całkowicie bielonym następującymi metodami:

i) pobranie reprezentatywnej próbki z partii towaru;

ii) przesianie próbki tak, aby zatrzymać jedynie całe ziarna, łącznie z ziarnami niedojrzałymi;

iii) przeprowadzenie dwóch pomiarów składających się ze 100 ziaren każdy i znalezienie średniej;

iv) wyrażenie wyniku w milimetrach, zaokrąglone do jednego miejsca po przecinku.

3) Ryż łamany: fragmenty ziaren, których długość nie przekracza trzech czwartych średniej długości całego ziarna.

ZAŁĄCZNIK  B ¹¹

Kod CN	Wyszczególnienie
ex 0403	Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao:
0403 10	- Jogurt:
0403 10 51 do 0403 10 99	- - Aromatyzowane lub z dodatkiem owoców, orzechów lub kakao
0403 90	- Inne:
0403 90 71 do 0403 90 99	- - Aromatyzowane lub z dodatkiem owoców, orzechów lub kakao
ex 1704	Wyroby cukiernicze (w tym biała czekolada), niezawierające kakao:
1704 90 51 do 1704 90 99	- - Inne
ex 1806	Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao, z wyjątkiem towarów z podpozycji 1806 10, 1806 20 70, 1806 90 60, 1806 90 70 i 1806 90 90
ex 1901	Ekstrakt słodowy, przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające wagowo mniej niż 40 % kakao, obliczane dla produktu całkowicie odtłuszczonego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; przetwory spożywcze z towarów z pozycji nr 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające wagowo mniej niż 5 % kakao obliczone dla produktu całkowicie odtłuszczonego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:
1901 10 00	- Przetwory dla niemowląt, dopuszczone do sprzedaży detalicznej
1901 20 00	- Mieszanki i ciasta do wytworzenia produktów piekarniczych z pozycji nr 1905
1901 90	- Inne:
1901 90 11 do 1901 90 19	- - Ekstrakt słodowy
	- - Inne:
1901 90 99	- - - Inne
ex 1902	Makarony, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, rurki, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub nieprzygotowany:
1902 20 91	- - - Gotowane
1902 20 99	- - - Inne
1902 30	- Inne makarony:
1902 40 90	- - Inne
1904	Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków lub inaczej przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki i grysiku), wstępnie obgotowane lub inaczej przygotowane, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone
ex 1905	Chleb, pieczywo cukiernicze, ciasta, ciasteczka i inne produkty piekarnicze zawierające kakao lub bez jego zawartości; opłatki sakralne, puste kapsułki wykorzystywane w przemyśle farmaceutycznym, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty:
1905 90 20	Opłatki sakralne, puste kapsułki wykorzystywane w przemyśle farmaceutycznym, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty
ex 2004	Inne warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, zamrożone, inne niż produkty z pozycji nr 2006:
	- Ziemniaki:
	- - Inne:
2004 10 91	- - - W postaci mąki, mączki lub płatków
ex 2005	Inne warzywa, przyrządzone lub konserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty z pozycji nr 2006,
	- Ziemniaki:
2005 20 10	- - W postaci mąki, grysiku lub płatków
ex 2101	Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty zielonej maté oraz produkty na bazie tych produktów lub na bazie kawy, herbaty lub herbaty zielonej maté; prażona cykoria i inne prażone substytuty kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty:
2101 12	- - Produkty na bazie tych ekstraktów, esencji i koncentratów lub na bazie kawy:
2101 12 98	- - - Inne
2101 20	- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty zielonej maté oraz produkty na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów, lub na bazie herbaty zielonej maté:
2101 20 98	- - - Inne
2105 00	Lody i inne produkty lodowe zawierające kakao lub bez jego zawartości
2106	Przetwory spożywcze gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:
	- Inne:
2106 90 10	- - Founde z sera
	- - Inne:
2106 90 92	- - - Bez zawartości tłuszczu z mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające wagowo mniej niż 1,5 % tłuszczu z mleka, 5 % sacharozy lub izoglukozy, 5 % glukozy lub skrobi
2106 90 98	- - - Inne
ex 3505	Dekstryna i inne zmodyfikowane skrobie (np. żelowane skrobie); kleje bazujące na skrobi, dekstrynie lub innych zmodyfikowanych skrobiach, z wyjątkiem skrobi nr 3505 10 50
ex 3809	Środki do wykańczania, środki barwiące, wzmagające barwienie lub środki pomocnicze do utrwalania barwnika oraz inne produkty i preparaty (np. klejonki i zaprawy) w rodzaju stosowanych w przemyśle tekstylnym, papierniczym, skórzanym itp., gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:
3809 10	- na bazie substancji skrobiowych

ZAŁĄCZNIK  C

TABELA KORELACJI

Rozporządzenie (EWG) nr 1418/76	Niniejsze rozporządzenie
Art. 1	Art. 1
Art. 2	Art. 2
Art. 3	Art. 3 ust. 1
Art. 4:
ust. 1	Art. 3 ust. 3
ust. 2 i 3 lit. b) c)	-
i d) ust. 3 lit. a)	Art. 8 lit. a)
Art. 5:
ust. 1	Art. 4 ust. 1
ust. 2, akapit pierwszy	-
ust. 2, akapit drugi	Art. 4 ust. 2
ust. 3	Art. 4 ust. 3
ust. 4	-
ust. 5	Art. 8 lit. b)
Art. 6:
akapit pierwszy	Art. 5
akapit drugi	Art. 8 lit. c)
Art. 7	Art. 3 ust. 2
-	Art. 6
Art. 8	-
Art. 8a	-
Art. 9:
ust. 1 i 2	Art. 7
ust. 3	Art. 8 lit. c)
-	Art. 8 lit. e)
Art. 10	Art. 9
Art. 11	Art. 10
Art. 12	Art. 11
Art. 13	Art. 12
Art. 14	Art. 13
Art. 15	Art. 14
Art. 16	Art. 15
Art. 17	Art. 16
Art. 18	Art. 17
Art. 23	Art. 18
Art. 24	Art. 19
Art. 25	-
-	Art. 20
Art. 25a	-
Art. 26	Art. 21
Art. 27	Art. 22
Art. 28	Art. 23
Art. 29	Art. 24
Art. 30	Art. 25
-	Art. 26
Art. 31	Art. 27
Załącznik A	Załącznik A
Załącznik B	Załącznik B
Załącznik C	Załącznik C

1 Art. 1 ust. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 192/98 z dnia 20 stycznia 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.20.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1998 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 411/2002 z dnia 4 marca 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.62.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 marca 2002 r.

2 Art. 1 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia nr 192/98 z dnia 20 stycznia 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.20.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1998 r.

3 Art. 3 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1667/2000 z dnia 17 lipca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.193.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2000 r.

4 Art. 6 ust. 3:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia nr 192/98 z dnia 20 stycznia 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.20.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1998 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1667/2000 z dnia 17 lipca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.193.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2000 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1987/2001 z dnia 8 października 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.271.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2001 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

5 Art. 6 ust. 4:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1667/2000 z dnia 17 lipca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.193.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2000 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

6 Art. 6 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia nr 192/98 z dnia 20 stycznia 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.20.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1998 r.

7 Art. 13 ust. 12 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia nr 192/98 z dnia 20 stycznia 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.20.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1998 r.

8 Art. 13 ust. 13 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia nr 192/98 z dnia 20 stycznia 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.20.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1998 r.

9 Art. 20 skreślony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1667/2000 z dnia 17 lipca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.193.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2000 r.

10 Art. 22 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1667/2000 z dnia 17 lipca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.193.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2000 r.

11 Załącznik B zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 1528/2000 z dnia 13 lipca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.175.64) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 lipca 2000 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1995.329.18
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 3072/95 w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu
• Data aktu: 22/12/1995
• Data ogłoszenia: 30/12/1995
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 30/12/1995, 01/01/1996, 01/09/1996