KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 90 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
dyrektywa Komisji 80/723/EWG(1), ostatnio zmieniona dyrektywą 85/413/EWG(2), wprowadziła system, na mocy którego na Państwa Członkowskie nałożono obowiązek zapewnienia przejrzystości stosunków finansowych między władzami publicznymi a przedsiębiorstwami publicznymi; dyrektywa ta nakłada wymóg zachowywania określonych informacji finansowych przez Państwa Członkowskie i dostarczenia ich na wniosek Komisji;
dyrektywa 80/723/EWG zawiera przepisy, w szczególności w art. 3 i 5, które mogą ułatwić Komisji zadanie wykonania zobowiązań, jakie przyjęła;
przedsiębiorstwa publiczne odgrywają ważną rolę w gospodarkach Państw Członkowskich; potrzeba przejrzystości stosunków finansowych między Państwami Członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi okazała się większa niż wcześniej, ze względu na rozwój konkurencji na wspólnym rynku, w szczególności że Wspólnota zmierza ku ścisłej integracji gospodarczej i spójności socjalnej;
Państwa Członkowskie przyjęły Jednolity Akt Europejski, który doprowadził do utworzenia jednolitego rynku, począwszy od 1 stycznia 1993 r.; doprowadzi to do zwiększenia presji konkurencyjnych i wymagać będzie od Komisji wzmożonej uwagi w zapewnieniu osiągnięcia pełnych korzyści z jednolitego rynku; jednolity rynek wymaga coraz częściej zapewnienia istnienia równych szans między przedsiębiorstwami publicznymi i prywatnymi;
ustalono, że znacząca część przepływów finansowych między państwem i należącym do niego przedsiębiorstwem publicznym dokonuje się za pośrednictwem różnorodnych transferów finansowych, nie przyjmując prostej formy zastrzyków kapitałowych lub quasi-kapitałowych;
Komisja ustaliła, że znacznej części pomocy udzielono głównie przedsiębiorstwom sektora wytwórczego, jednak nie została ona notyfikowana zgodnie z art. 93 ust. 3 Traktatu; pierwsze(3), drugie(4) i trzecie(5) badanie pomocy państwa potwierdza, iż duża część pomocy państwa nadal udzielana jest niezgodnie z prawem;
system sprawozdawczości oparty na kontroli ex post przepływów finansowych między władzami publicznymi a przedsiębiorstwami publicznymi umożliwi Komisji wypełnienie swoich obowiązków; taki system kontroli musi obejmować szczególne informacje finansowe; informacje takie nie zawsze są publicznie dostępne i, jak stwierdzono publicznie, są niewystarczająco szczegółowe, aby pozwolić na właściwą ocenę przepływów finansowych między państwem a przedsiębiorstwami publicznymi;
wszelkie wymagane informacje można uznać za proporcjonalne do postawionego celu, biorąc pod uwagę fakt, że informacje te już podlegają obowiązkowi ujawnienia, zgodnie z czwartą dyrektywą Rady 78/660/EWG(6) w sprawie rocznych sprawozdań finansowych spółek, ostatnio zmienioną dyrektywą 90/605/EWG(7);
w celu ograniczenia obciążeń administracyjnych nałożonych na Państwa Członkowskie, system sprawozdawczy powinien korzystać zarówno z publicznie dostępnych danych, jak i informacji dostępnych dla udziałowców większościowych; ma być dozwolone przedstawienie skonsolidowanych sprawozdań; niezgodna z prawem pomoc udzielana największym przedsiębiorstwom sektora wytwórczego ma najbardziej zniekształcający wpływ na konkurencję na wspólnym rynku; zatem taki system sprawozdawczości może obecnie zostać ograniczony do przedsiębiorstw o rocznym obrocie powyżej 250 milionów ECU;
pomimo iż Komisja, notyfikując dyrektywę w 1980 r., wyraziła pogląd, iż przepływ funduszy w ramach przedsiębiorstw publicznych lub grupy przedsiębiorstw publicznych nie podlega wymogom dyrektywy 80/723/EWG, nowe wymogi życia gospodarczego, które często są wpływem interwencji państwa poprzez przedsiębiorstwa publiczne, wymuszają włączenie tych informacji; jak już wskazano w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości od 1980 r.(8), znacznie wzrosła ilość naruszeń przepisów art. 93 ust. 3 przez Państwa Członkowskie, przez co wykonanie przez Komisję zadania monitorowania konkurencji zostało znacznie utrudnione; istnieje potrzeba zwiększenia uprawnień Komisji do przejawiania wzmożonej uwagi,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 30 września 1993 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Karel VAN MIERT |
|
Wiceprzewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 195 z 29.7.1980, str. 35.
(2) Dz.U. L 229 z 28.8.1985, str. 20.
(3) ISBN 92-825-9535.
(4) ISBN 9-826-0386.
(5) ISBN 92-826-4637.
(6) Dz.U. L 222 z 14.8.1978, str. 11.
(7) Dz.U. L 317 z 16.11.1990, str. 60.
(8) Patrz np. orzeczenie w sprawie 290/83 Komisja v. Francja [1985] ECR, 439 (rolniczy fundusz kredytowy), połączone sprawy 67, 68 oraz 70/85 Van der Kooy v. Komisja [1988] ECR, str. 219, sprawa 303/88 Włochy v. Komisja [1991] ECR-I, str. 1433 (ENI-Lanerossi) oraz sprawa C-305/89 Włochy v. Komisja [1991] ECR-I, str. 1603 (IRI, Finmeccanica i Alfa Romeo)