Język postępowania: angielski(2022/C 257/51)
(Dz.U.UE C z dnia 4 lipca 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products (CCCME) (Pekin, Chiny) oraz 8 innych podmiotów (przedstawiciele: R. Antonini, E. Monard i B. Maniatis, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2022/191 z dnia 16 lutego 2022 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej 1 , w zakresie w jakim dotyczy CCCME, poszczególnych przedsiębiorstw i zainteresowanych członków; oraz
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Komisja naruszyła art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego oraz zasadę dobrej administracji przy ustalaniu wartości normalnej.
2. Zarzut drugi, zgodnie z którym Komisja nie dokonała obiektywnego porównania przy ustalaniu dumping z naruszeniem art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.
3. Zarzut trzeci, zgodnie z którym Komisja naruszyła art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz art. 6.8 porozumienia antydumpingowego WTO i załącznik II do tego porozumienia w ramach wykorzystania dostępnych faktów w odniesieniu do siły roboczej.
4. Zarzut czwarty, zgodnie z którym Komisja naruszyła art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego przy określaniu marginesu dumping w odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą.
5. Zarzut piąty, zgodnie z którym Komisja nie dokonała obiektywnej oceny szkody i związku przyczynowego na podstawie zebranych dowodów z naruszeniem art. 3 ust. 2, 3, 5 i 6 w związku z art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.
6. Zarzut szósty, zgodnie z którym Komisja przeprowadziła analizę podcięcia cenowego z naruszeniem art. 3 ust. 2 i 3 oraz art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
7. Zarzut siódmy, zgodnie z którym Komisja nie dokonała obiektywnego porównania przy dokonywaniu oceny skutków cenowych z naruszeniem art. 3 ust. 2, 3 i 6 oraz art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
8. Zarzut ósmy, zgodnie z którym Komisja nie przeprowadziła obiektywnej oceny na podstawie zebranych dowodów w odniesieniu do wskaźników szkody z naruszeniem art. 3 ust. 2 i 5 rozporządzenia podstawowego.
9. Zarzut dziewiąty, zgodnie z którym Komisja naruszyła art. 6 ust. 7, art. 19 ust. 1, 2 i 3 oraz art. 20 ust. 2 i 4 rozporządzenia podstawowego.
