Język postępowania: francuski(2019/C 423/36)
(Dz.U.UE C z dnia 16 grudnia 2019 r.)
Sąd odsyłający
Conseil d'État
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: T.H.C.
Druga strona postępowania: Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 46 dyrektywy 2013/32/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej 1 (wersja przekształcona), zgodnie z którym wnioskodawcy powinni mieć prawo do skutecznego środka zaskarżenia decyzji "podjętej w sprawie ich wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej", i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie krajowemu przepisowi proceduralnemu, takiemu jak art. 39/57 § 1 akapit drugi pkt 3o zdanie drugie ustawy z dnia 15 grudnia 1980 r. w sprawie wjazdu na terytorium, pobytu, osiedlania się i wydalania cudzoziemców w związku z art. 57/6 § 3 akapit pierwszy pkt 5° i art. 57/6/2 § 1 tej samej ustawy, zgodnie z którym termin do wniesienia odwołania od decyzji stwierdzającej niedopuszczalność kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego przez obywatela państwa trzeciego wynosi pięć dni "kalendarzowych" od dnia doręczenia tejże decyzji administracyjnej w przypadku, gdy "cudzoziemiec w chwili złożenia wniosku znajduje się w określonym miejscu, o którym mowa w art. 74/8 i 74/9 tej samej ustawy, lub znajduje się w dyspozycji służb państwowych"?
