Język postępowania: francuski(2019/C 220/32)
(Dz.U.UE C z dnia 1 lipca 2019 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Région de Bruxelles-Capitale (przedstawiciel: adwokat A. Bailleux)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarżonym postanowieniem Sąd uznał skargę wniesioną przez Région de Bruxelles-Capitale za niedopuszczalną ze względu na brak interesu prawnego.
Na poparcie odwołania Région de Bruxelles-Capitale podnosi jedyny zarzut dzielący się na dwie części.
Po pierwsze, odmowa zbadania przez Sąd warunków dopuszczalności skargi w świetle art. 9 konwencji z Aarhus wynika z błędnej wykładni art. 2 ust. 4 i art. 9 owej konwencji i nie została właściwie uzasadniona.
Po drugie, brak bezpośredniego oddziaływania na skarżącą Sąd stwierdził kosztem niewystarczającego uzasadnienia, a także nieuwzględnienia art. 263 akapit czwarty TFUE, a także art. 20 ust. 2, art. 32 ust. 1, art. 36 ust. 3, art. 41 ust. 1 oraz art. 43 ust. 5 i 6 rozporządzenia nr 1107/2009.
W części drugiej odwołania, przedstawionej na wypadek gdyby Trybunał uwzględnił wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia i postanowił sam orzec o dopuszczalności skargi, Région de Bruxelles-Capitale przedstawia powody, dla których jego skarga powinna zostać uznana za dopuszczalną, gdyż spełnia przesłanki określone w art. 263 akapit czwarty TFUE.
