Język postępowania: francuski(2019/C 172/18)
(Dz.U.UE C z dnia 20 maja 2019 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Ehab Makhlouf (przedstawiciel: E. Ruchat, adwokat) Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej
Żądania wnoszącego odwołanie
oraz w drodze nowego rozstrzygnięcia:
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi trzy zarzuty:
Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia prawa polegającego na tym, że Sąd nie uwzględnił prawa wnoszącego odwołanie do bycia wysłuchanym przed przyjęciem nowych środków ograniczających, przyznanego na mocy art. 41 Karty praw podstawowych.
Zarzut drugi, dotyczący naruszenia prawa, przeinaczenia okoliczności faktycznych w ten sposób, że Sąd pominął artykuły prasowe przedstawione przez wnoszącego odwołanie na poparcie jego skargi o stwierdzenie nieważności w celu wykazania, że nie wspierał on reżimu syryjskiego.
Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa w ten sposób, że Sąd nie orzekł niezgodności z prawem przepisów 27 i 28 decyzji 2013/255/WPZiB 2 , zgodnie z którymi przynależność do rodziny Al-Assad lub do rodziny Makhlouf stanowi autonomiczne kryterium uzasadniające nałożenie sankcji, jednocześnie przenosząc ciężar dowodu.
1 Decyzja Rady (WPZiB) 2016/850 z dnia 27 maja 2016 r. zmieniająca decyzję 2013/255/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. 2016, L 141, s. 125).
2 Decyzja 2013/255/WPZiB dotycząca środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. 2013, L 147, s. 14).