Kluczowym słowem jest tu „zdrowie”, a nie „medycyna”, słowo „publiczne” podkreśla, że działania mające zapewnić i umocnić zdrowie ludzi opierają się na zorganizowanym wysiłku społeczności, a nie na indywidualnych staraniach i zabiegach – pisze Marian Sygit autor publikacji pt. „Zdrowie publiczne”, opublikowanej właśnie przez wydawnictwo Wolters Kluwer.
Przytaczana przez autora aktualna do dzisiaj definicja zdrowia publicznego, pochodząc z roku 1920, mówi „zdrowie publiczne to nauka i sztuka zapobiegania chorobom, przedłużania życia i promocji zdrowia fizycznego poprzez wysiłek społeczności, higienę środowiska, kontrolę zakażeń, nauczanie zasad higieny indywidualnej, organizację służb medycznych, ukierunkowaną na zapobieganie chorobom i wczesną diagnozę, rozwój mechanizmów społecznych zapewniających każdemu indywidualnie i społeczności warunki życia pozwalające na utrzymanie zdrowia”.
Definicję tę uzupełniono jeszcze o walkę z nałogami, bezrobociem, ubóstwem, dyskryminacją oraz przeciwdziałanie wypadkom.
Według autora funkcje zdrowia publicznego to monitorowanie oraz określanie potrzeb zdrowotnych ludności, zapobieganie rozprzestrzenianiu się chorób, ze szczególnym uwzględnieniem zakaźnych i społecznych, identyfikacja i zwalczanie czynników ryzyka zdrowotnego w środowisku, miejscu zamieszkania, pracy, nauki oraz w placówkach służby zdrowia, zapobieganie wypadkom i urazom oraz zapewnienie kompleksowej pomocy ofiarom katastrof, kataklizmów i klęsk żywiołowych, zapewnienie nadzoru epidemiologicznego, w tym laboratoryjnej kontroli przeciwepidemicznej oraz laboratoryjnej kontroli zagrożeń środowiskowych i zagrożeń mogących wynikać z wymiany handlowej z zagranicą.
Zdrowie publiczne to także promowanie aktywnego współuczestnictwa społeczeństwa w działaniach na rzecz zdrowia poprzez promocję zdrowego stylu życia wszystkich obywateli, kształcenie i doskonalenie zawodowe lekarzy oraz innego personelu medycznego, ocena sytuacji zdrowotnej kraju na tle porównań międzynarodowych a także analiza wyzwań i zagrożeń wynikających z procesu globalizacji.
Publikacja dostępna jest w księgarni Profinfo>>>
Publikacja obejmuje pełny wykład z zakresu zdrowia publicznego. Omówiono w niej między innymi wybrane problemy dotyczące epidemiologii i badań epidemiologicznych, stan opieki zdrowotnej w państwach Unii Europejskiej, szpitalnictwo, lecznictwo sanatoryjne i psychiatryczne, zagadnienia ratownictwa medycznego, problematykę opieki pediatrycznej i opieki nad człowiekiem w wieku poprodukcyjnym, problemy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, tematykę ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, zagadnienia medycyny pracy i orzecznictwa lekarskiego a także zagrożenia środowiskowe zdrowia i życia.
Jeden z rozdziałów dotyczy problemów socjobytowych i zdrowotnych ludzi starszych. Autor omawia pojęcia związane z gerontologią, przedstawia sytuację osób starszych w Polsce, omawia stan zdrowia tej grupy osób, a także teorie starzenia się.
Zawraca uwagę na czynniki wpływające na długość życia, przytacza przykłady długowieczności w świecie ludzi, roślin i zwierząt.
Rozdział ten zajmuje się także zagadnieniem chorób u osób starszych – cukrzycy, choroby Alzheimera, omawia stereotypy związane ze starością a także problemy organizacji opieki nad seniorami w poszczególnych krajach.
Publikacja przeznaczona jest dla studentów zdrowia publicznego oraz kierunków medycznych, a także kadry kierowniczej placówek służby zdrowia, dla której będzie cennym źródłem informacji o funkcjonowaniu sektora ochrony zdrowia w Polsce i w wybranych państwach świata.
Publikacja dostępna jest w księgarni Profinfo>>>
Informacja o autorze:
Marian Sygit - profesor doktor habilitowany nauk medycznych, kierownik Katedry Wychowania Zdrowotnego na Wydziale Kultury Fizycznej i Promocji Zdrowia Uniwersytetu Szczecińskiego, specjalista w zakresie zdrowia publicznego, organizacji i ochrony zdrowia, medycyny społecznej, dermatolog-wenerolog, członek Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia, Prezes Honorowy Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Medycyny Społecznej i Zdrowia Publicznego, autor ponad 400 publikacji, w tym w czasopismach polsko- i angielskojęzycznych.
Źródło: Wolters Kluwer