Dyspozytornie medyczne

Nowe przepisy dążą do jeszcze większej centralizacji dyspozytorni. Dyspozytornie będą tworzone w dużych rejonach operacyjnych. Na dzień 1 stycznia 2018 roku w kraju będą istniały tylko wielostanowiskowe dyspozytornie medyczne w maksymalnej liczbie 42 w kraju. Do 2028 roku na każde województwo będzie przypadała jedna dyspozytornia medyczna (z wyłączeniem województwa śląskiego i mazowieckiego, w których będą po 2 dyspozytornie medyczne). Nowe przepisy narzucą także nowe wymagania w zakresie struktury organizacyjnej dyspozytorni oraz zmniejszanie ilości dyspozytorów.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy, tworzenie wielostanowiskowych dyspozytorni medycznych poprawia zarządzanie zespołami ratownictwa medycznego i przynosi korzyści w postaci skrócenia mediany czasu dojazdu ZRM na miejsce zdarzenia oraz lepszego ich wykorzystania. Dyspozytornia medyczna, zarządzająca znaczną liczbą ZRM, zdolna do koordynowania akcji medycznej w zdarzeniach z dużą liczbą poszkodowanych stanowić ma punkt centralny systemu PRM na terenie województwa.

Od dnia 1 stycznia 2021 roku dyspozytornia medyczna będzie komórką organizacyjną urzędu wojewódzkiego, a jej obszar działania pokryje się z granicami rejonu operacyjnego, na który zawierane będą umowy z płatnikiem świadczeń.

Ratownik uzyska status funkcjonariusza publicznego

Zgodnie z nowymi regulacjami, status ten uzyskają:

- osoby udzielające świadczeń zdrowotnych w szpitalnym oddziale ratunkowym;

- dyspozytorzy medyczni;

- wojewódzcy koordynatorzy ratownictwa medycznego.

Będzie to zapobiegało sytuacjom, w których osoby wzywające zespół ratownictwa medycznego, oraz pacjenci szpitalnych oddziałów ratunkowych i osoby im towarzyszące znieważają, grożą lub fizycznie atakują personel medyczny nie ponosząc za to odpowiedzialności.

Upaństwowienie systemu

Powierzenie realizacji umów na wykonywanie zadań zespołów ratownictwa medycznego będzie możliwe tylko podmiotom leczniczym działającym w formie:

- SP ZOZ-ów;

- jednostek budżetowych;

- spółek kapitałowych z co najmniej większościowym udziałem Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, lub publicznej uczelni medycznej.

Umowy na wykonywanie zadań zespołów ratownictwa medycznego, zawarte przed dniem wejścia w życie nowelizacji, obowiązują na okres, na jaki zostały zawarte, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2018 roku.

Ze względu na stosunkowo niewielki udział, tzw. niepublicznych dysponentów zespołów ratownictwa w strukturze świadczeniodawców ratownictwa medycznego (8 procent) nie przewiduje się, aby po 2020 roku istniała konieczność dalszego dopuszczania zawierania umów z podmiotami niepublicznymi.

Jak wynika z uzasadnienia projektu, celem tego rozwiązania jest wzmocnienie wpływu państwa na bezpieczeństwo zdrowotne obywateli, którzy znajdą się w sytuacji nagłego zagrożenia zdrowia lub życia. Upublicznienie jest wprowadzane z uwagi na ważny interes społeczny, jakim jest zapewnienie pomocy medycznej w obliczu zagrożenia.

Ponadto, w celu zabezpieczenia świadczeń ratowniczych na obszarze całego rejonu operacyjnego, bez konieczności wprowadzania instytucji podwykonawcy świadczeń ratowniczych, projekt ustawy daje możliwość podmiotom leczniczym z danego terenu wspólnego ubiegania się o zawarcie umowy na wykonywanie zadań ZRM w rejonie operacyjnym, który od dnia 1 lipca 2018 roku będzie tożsamy z rejonem operacyjnym dyspozytorni medycznej.

Nowelizacja obejmie także regulacje dotyczące nadzoru nad systemami informatycznymi wspierającymi pracę dyspozytorni, struktury lotniczych zespołów ratownictwa medycznego, rozszerzenia katalogu jednostek współpracujących z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego, zawartości wojewódzkich planów działania systemu PRM.

Projekt został skierowany do opinii Biura Legislacyjnego Kancelarii Sejmu.