18 maja br. w Senacie, z inicjatywy wicemarszałka Stanisława Karczewskiego, odbył się panel dyskusyjny „Cztery lata po Białym Szczycie”. Dyskusja dotyczyła najważniejszych problemów i systemowych zagrożeń ochrony zdrowia w Polsce, m.in. w kontekście rekomendacji Białego Szczytu w 2008 r., zorganizowanego pod patronatem Premiera Donalda Tuska i ówczesnej Minister Zdrowia Ewy Kopacz, a także debaty „Dwa lata po Białym Szczycie”, zorganizowanej przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w 2010 r.

Do udziału w panelu zaproszono uczestników poprzednich spotkań, wybitnych ekspertów i lekarzy, byłych decydentów, m.in. ministrów zdrowia, parlamentarzystów i przedstawicieli samorządów zawodowych czy organizacji reprezentujących pacjentów.

Jak podkreślił wicemarszałek Karczewski, warunkiem poszukiwania skutecznych metod naprawy sytuacji jest dialog ze wszystkimi uczestnikami systemu ochrony zdrowia. Chodzi o zastanowienie się, co zostało zrealizowane z rekomendacji przyjętych podczas poprzedniego spotkania i postawienie diagnozy na temat stanu ochrony zdrowia w Polsce, a także o odpowiedź na pytanie, co należy zmienić natychmiast, a co w dalszej perspektywie.

Podczas debaty wielu jej uczestników, przede wszystkim lekarzy praktyków, profesorów medycyny, wskazywało na dyktat NFZ i jednoosobowe jego zarządzanie przez Prezesa Paszkiewicza. Ich zdaniem, Fundusz jest obdarzony wyjątkową władzą: płatnika, kontrolera i egzekutora. Narzucana lekarzom biurokracja jest często niepotrzebna i niczym nieuzasadniona, odciąga ich od najważniejszego zadania, jakim jest leczenie pacjentów. Nieobecność podczas senackiego spotkania przedstawicieli Funduszu określono jako arogancję.

W dokumencie finalnym Białego Szczytu sprzed 4 lat rekomendowano m.in. wprowadzenie niewielkich dopłat za część gwarantowanych świadczeń zdrowotnych oraz za świadczenia towarzyszące (m.in. koszty zakwaterowania i wyżywienia pacjentów). Zastrzeżono jednocześnie, że konieczne jest stworzenie systemu pomocy finansowej dla osób, dla których dopłaty mogłyby stanowić barierę dostępu do świadczeń. Podkreślono ponadto konieczność stworzenia systemu dobrowolnych dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych oraz zwiększenia publicznych nakładów na służbę zdrowia do 6% PKB. Stwierdzono także, że rolnicy powinni płacić składkę na ubezpieczenie zdrowotne tak jak inni obywatele. Zaproponowano też większą ochronę praw pacjenta – stworzenie urzędu Rzecznika Praw Pacjenta. Tylko ostatnia rekomendacja została wprowadzona w życie.

Źródło: www.mp.pl