Przy zmianie terapii diabetycy zmieniają nie tylko lek, ale muszą na nowo uczyć się obsługi wielorazowego wstrzykiwacza, wymiany wkładów z insuliną (gdyż Lantus występuje w gotowym do użycia wstrzykiwaczu). W związku z tym konieczne są dodatkowe wizyty kontrolne u lekarzy.
– Walka o refundację Lantusa trwała ponad dekadę. Kiedy to wszystko wreszcie się udało, nie wyobrażamy sobie, aby pacjenci byli pozbawieni tej możliwości leczenia, aby odbierało im się coś, o co latami walczyli – mówi newsrm.tv Anna Śliwińska, prezes Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków.
W Polsce 3 miliony pacjentów cierpi na cukrzycę typu 2, są to głównie osoby starsze. Każda zmiana leku może wiązać się z dużym stresem i prowadzić do problemów z wyrównaniem cukrzycy.
Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego na rok 2016, dotyczącymi leczenia cukrzycy u osób w starszym wieku, nadrzędnym celem leczenia jest dążenie do poprawy lub przynajmniej utrzymania dotychczasowej jakości życia. Zasadnicze znaczenie ma unikanie hipoglikemii przy jednoczesnym zmniejszaniu objawów hiperglikemii.
[-DOKUMENT_HTML-]
Pod względem unikania hipoglikemii analogi są bezpieczniejsze niż tradycyjne, klasycznie stosowane ludzkie insuliny. Grupa pacjentów w starszym wieku, zwłaszcza ta, która przeszła udar mózgu lub zawał serca, to osoby dla których szczególnie ten rodzaj insuliny jest przeznaczony.
Insulina glargine w porównaniu do insuliny NPH czy mieszanek insulin, charakteryzuje się wysoką skutecznością leczenia przy najniższym spośród tych trzech insulin ryzykiem hipoglikemii dlatego najlepiej odpowiada potrzebom starszych pacjentów z cukrzycą.
– Naszym zdaniem istotne jest, żeby pacjenci mieli dostęp do jak największej liczby terapii. Pozwólmy pacjentom, którzy są leczeni dotychczasową terapią dalej z niej korzystać – podkreśla ekspert.
Rzecznik prasowy ministra zdrowia Milena Kruszewska napisała na pytanie w tej sprawie, że „ostateczne rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie nie zostało jeszcze podjęte.”
Źródło: newsrm.tv