Według Naczelnej Rady Lekarskiej, aktualne przepisy prawidłowo regulują wszystkie zagadnienia związane ogólnie z rodzicielstwem oraz ze sprawowaniem opieki nad kobietą w ciąży, chroniąc dobro ciężarnej i nienarodzonego dziecka.
Poselski projekt ustawy o świadomym rodzicielstwie reguluje sprawy związane z prawem do informacji, edukacji, poradnictwa i środków umożliwiających decyzje w zakresie świadomego rodzicielstwa.
Według projektu kobieta ma prawo do przerwania ciąży podczas pierwszy 12 tygodniach jej trwania, a po upływie tego okresu (do 24 tygodnia ciąży) w przypadku, gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety, występuje duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu lub ciąża jest następstwem czynu zabronionego (wówczas do 18 tygodnia). Przerwania ciąży dokonuje lekarz, zgodnie aktualnym stanem wiedzy medycznej, w tym również metodami farmakologicznymi. Decyzję o kontynuowaniu lub przerwaniu ciąży kobieta podejmuje samodzielnie. Kobieta ma prawo do przerwania ciąży bez ograniczenia czasowego, gdy wykryta choroba uniemożliwia płodowi samodzielne życie i nie ma możliwości jej wyleczenia.
Projekt mówi także między innymi o wprowadzeniu do programu nauczania szkolnego przedmiotu „wiedza o seksualności człowieka” w wymiarze co najmniej jednej godziny tygodniowo a także o dostępności do nowoczesnych metod i środków zapobiegania ciąży.
W uzasadnieniu projektu można przeczytać, że został on opracowany w oparciu o zgłaszane od wielu lat postulaty organizacji pozarządowych działających na rzecz praw kobiet. Autorzy projektu udowadniają, że obowiązująca od 1993 roku ustawa o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży nie zlikwidowała zjawiska przerywania ciąży, ale przyczyniła się do rozwoju podziemia aborcyjnego w Polsce.