Na temat praktyk naruszania zbiorowych praw pacjenta mówi art. 59 ustawy. Zgodnie z nim przez praktykę naruszającą zbiorowe prawa pacjenta można rozumieć dwa rodzaje zachowań: bezprawne zorganizowane działania lub zaniechania podmiotów udzielających świadczeń zdrowotnych oraz stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu zorganizowanie wbrew przepisom o rozwiązywaniu sporów zbiorowych akcji protestacyjnej lub strajku przez organizatora strajku.
Komentująca podkreśla, że każde z tych zachowań ma na celu pozbawienie pacjentów ich prawa lub ich ograniczenie oraz że są one podejmowane dla osiągnięcia korzyści majątkowej.
„W komentowanym artykule chodzi o zapewnienie szczególnej ochrony w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych pacjentom jako zbiorowości, grupie, niezależnie od podstawy prawnej świadczenia zdrowotnego. Aby praktyka została zakwalifikowana jako naruszająca zbiorowe prawa pacjentów, konieczne jest wykazanie, że dochodzi do naruszanie praw nieoznaczonej z góry większej liczby pacjentów” – czytamy w komentarzu do ustawy.
Jako przykłady naruszania zbiorowych praw pacjentów autorka wymienia pozbawienie pacjentów możliwości skorzystania z prawa do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej sprawowanej przez osobę bliską przez całą dobę, kiedy nie zachodzą przesłanki pozwalające na wprowadzenie takich ograniczeń, nieudzielanie osobom pragnącym uczestniczyć w porodach rodzinnych rzetelnych, prawdziwych i pełnych informacji o warunkach uczestniczenia w takim porodzie, niegwarantowanie bezpieczeństwa zdrowotnego pacjenta poprzez nieprzestrzegania wymogów sanitarnych, dezinformacja w zakresie realizacja prawa pacjenta (jego przedstawiciela ustawowego lub osoby upoważnionej) do dostępu do dokumentacji medycznej czy czasowe zaprzestanie działalności przez podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą bez zachowania przewidzianych w tym zakresie procedur skutkujące ograniczeniem dostępu do świadczeń zdrowotnych.
Czytaj: NSA potwierdził stosowanie praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów>>>
W komentarzu omówiono także między innymi przepisy regulujące kwestie dokumentacji medycznej w kontekście wdrażania w życie rozwiązań informatycznych w systemie ochrony zdrowia, sytuację pacjenta dotkniętego zaburzeniami psychicznymi oraz osób dotkniętych zakażeniem czy chorobą zakaźną, stosowanie przymusu bezpośredniego wobec różnych grup pacjentów, a także zasady postępowania przed wojewódzkimi komisjami orzekania o zdarzeniach medycznych.
Komentarz przeznaczony jest dla osób wykonujących zawody medyczne, kierowników podmiotów leczniczych, osób działających w ramach organizacji pozarządowych w sektorze ochrony zdrowia, ubezpieczycieli, adwokatów i radców prawnych, a także dla pacjentów i ich rodzin.
„Większość rozważań może być pomocna dla zrozumienia i rozstrzygnięcia istotnych kwestii praktycznych. Służy temu kompleksowa analiza przepisów ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, z odwołaniem się do innych aktów prawnych z tym związanych, do orzecznictwa sądowego, a zwłaszcza do orzeczeń Sądu Najwyższego, mających na przestrzeni lat wielkie znaczenie dla rozwoju i ochrony tych praw, oraz do dorobku doktryny prawa polskiego” – czytamy we wprowadzeniu do publikacji.
Książka dostępna jest w księgarni Profinfo.
Informacja o autorce
Dorota Karkowska jest doktorem habilitowanym nauk prawnych, profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Prawa Ubezpieczeń Społecznych i Polityki Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego, specjalistką w zakresie prawa medycznego. Jest członkiem Rady Fundacji Instytutu Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej, wiceprezesem Fundacji Eksperci dla Zdrowia, członkiem Rady Narodowego Funduszu Zdrowia. Do 2015 roku była wiceprzewodniczącą Wojewódzkiej Komisji do Spraw Orzekania o Zdarzeniach Medycznych w Warszawie, od wielu lat współpracuje z Fundacją Rodzić po Ludzku.
| Dowiedz się więcej z książki | \\|
 | \\\
Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Komentarz \\\
| \\