Odpowiedź:
Z zestawienia obowiązujących przepisów regulujących zasady kontraktowania świadczeń zdrowotnych wynika, że wymóg posiadania dwóch stanowisk IOM rozumiany jest w tym przypadku jako konieczność spełnienia tych wymagań w ramach komórki organizacyjnej, w której zakontraktowane mają zostać świadczenia zdrowotne.

Uzasadnienie:
Warunki udzielania świadczeń z zakresu leczenia szpitalnego określone przepisami rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego (Dz. U. poz. 1520) - dalej r.ś.g.l.sz., rozróżniają w warstwie pojęciowej „lokalizację” i „miejsce udzielania świadczeń”. Rozporządzenie nie zawiera jednak postanowień, które określałyby zasadę generalną przesądzającą o tym, które z powyższych pojęć znajduje zastosowanie w przypadku braku określenia w treści dalszych przepisów tego, czy dany wymóg odnosi się do miejsca czy do lokalizacji. Brak zatem jednoznacznego określenia, która z powyższych zasad jest dla prawodawcy zasadą niejako „domyślną”.
Na tle takiej konstrukcji przepisów powstawać mogą rzeczywiście wątpliwości, czy warunki udzielania świadczeń określone w pkt 39 załącznika nr 3 do r.ś.g.l.sz., a odnoszące się do świadczeń z zakresu położnictwa i ginekologii - trzeci poziom referencyjny.
W odniesieniu do warunków udzielania świadczeń w tym zakresie prawodawca posługuje się bowiem zarówno warunkami, które spełnione winny być w miejscu udzielania świadczeń (np. stała obecność lekarza specjalisty w dziedzinie położnictwa i ginekologii, EKG płodu lub komputerowa analiza KTG, prowadzenie partogramu), jak i warunkami do spełnienia „w lokalizacji” (obecność lekarza specjalisty w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii, zapewnienie realizacja badań laboratoryjnych, oddział neonatologiczny z równoważnym poziomem referencyjnym). Warunki dodatkowe („pozostałe wymagania”) w części dotyczącej posiadania co najmniej 2 stanowisk IOM wskazane zaś zostały bez bliższego określenia (w miejscu, w lokalizacji.)
W zarządzeniu 89/2013/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 19 grudnia 2013 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju: leczenie szpitalne (tekst jedn.: NFZ z 2015 r. poz 110) wymagania te określone zostały jednak jako co najmniej 2 (stanowiska) łóżka intensywnej opieki medycznej - wpisane w rejestrze.
Ponieważ zaś § 9 ust. 1 zarządzenia Nr 89/2013/DSOZ stanowi, iż dyrektor oddziału Funduszu zawiera umowy wyłącznie ze świadczeniodawcami posiadającymi oddziały szpitalne, których kody charakteryzujące specjalność komórki organizacyjnej przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego, są określone w rejestrze, w części VIII systemu kodu resortowych kodów identyfikacyjnych odpowiadających lub zawierających się w zakresach, określonych w załączniku nr 3 do zarządzenia Nr 89/2013/DSOZ, należy dojść do wniosku, iż wymóg posiadania dwóch stanowisk IOM rozumiany jest w tym przypadku jako konieczność spełnienia tych wymagań w ramach komórki organizacyjnej, w której zakontraktowane mają zostać świadczenia zdrowotne. Skoro bowiem ustawodawca nie sprecyzował czy wymóg ten odnosi do miejsca czy do lokalizacji (według nomenklatury rozporządzenia), wobec braku innych wskazówek w rozporządzeniu, zagadnienia można rozstrzygnąć jedynie poprzez odniesienie do zasad kontraktowania świadczeń, odwołujących się do komórek organizacyjnych.

Iwona Kaczorowska-Kossowska, autorka współpracuje z Lex Ochrona Zdrowia
Odpowiedzi udzielono 10.03.2016 r.