Podczas pobytu pacjenta w szpitalu rehabilitacyjnym córka pacjenta była w przychodni po recepty.
Czy w takim przypadku szpital rehabilitacyjny podczas podpisywania oświadczenia pacjenta o niekorzystaniu z innych świadczeń finansowanych przez NFZ powinien wykazać taką informację?
Czy jeżeli to nie pacjent osobiście korzystał z innych świadczeń, nie umieszczamy takiej informacji?
Od 1 stycznia 2015 roku, wobec wejścia w życie ustawy z 22 lipca 2014 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - dalej u.z.u.ś.o.z. i nowelizacji art. 42 ustawy z 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty - dalej u.z.l.l.d. lekarz ma prawo w określonych sytuacjach wystawić receptą tzw. zaoczną. W konsekwencji, wobec tego, że została prawnie dopuszczona możliwość wystawiania recept w taki sposób, pacjent lub rodzina pacjenta nie mogą zobowiązywać się do tego, że nie będą korzystali w tym zakresie ze świadczeń, a wynikające z tego koincydencje nie powinny być kwestionowane.
Zgodnie art. 42 ust. 1 u.z.l.l.d. (po zmianie wynikającej z art. 3 u.z.u.ś.o.z.) lekarz może, bez dokonania osobistego badania pacjenta, wystawić receptę niezbędną do kontynuacji leczenia oraz zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne jako kontynuację zaopatrzenia w wyroby medyczne, jeżeli jest to uzasadnione stanem zdrowia pacjenta odzwierciedlonym w dokumentacji medycznej. Zatem, aby ordynacja leków lub wyrobów medycznych była prawidłowa, konieczne jest spełnienie następujących warunków:
może dotyczyć wyłącznie kontynuacji leczenia, a więc fakt istnienia określonego schorzenia musi wynikać z wcześniejszych wpisów zawartych w dokumentacji medycznej;
będzie to uzasadnione stanem zdrowia pacjenta.
W powyższych sytuacjach lekarz może wystawić receptę bez konieczności osobistego badania pacjenta i bez znaczenia jest okoliczność gdzie w danym momencie pacjent przebywa. W takim przypadku w sprawozdawczości przekazywanej przez świadczeniodawcę do Funduszu nie można wykazywać porady ambulatoryjnej, a jedynie wydanie powtórnej recepty Z76.0 (ICD 10). W konsekwencji, również sytuacja prawna świadczeniodawców w zakresie koincydencji zmieniła się. W poprzednim stanie prawnym wydawanie recepty tzw. zaocznej (bez osobistego badania pacjenta) nie było dopuszczalne prawnie, zatem każda sytuacja zbiegu świadczeń u różnych świadczeniodawców powodowała powstanie koincydencji, skoro obecnie wydawanie takich recept jest dopuszczalne wystąpienie zbiegu świadczeń nie świadczy o sytuacji niezgodnej z prawem, więc koincydencje świadczeń np. rehabilitacyjnych i recept zaocznych w podstawowej opiece zdrowotnej nie powinny występować. W konsekwencji zatem pacjent nie jest również zobowiązany tego ujawniać, ani też zobowiązywać się, że z tego typu świadczeń nie będzie korzystał.