Ocena jest dokonywana na wniosek uczelni posiadającej wyłącznie pozytywne oceny programowe albo pozytywną ocenę kompleksową i kończy się wydaniem oceny pozytywnej albo odmową wydania oceny pozytywnej. Pozytywna ocena kompleksowa jest wydawana na okres od 3 do 8 lat. W przypadku odmowy wydania pozytywnej oceny kompleksowej, uczelnia nie może wystąpić o przeprowadzenie takiej oceny przez okres 5 lat, chyba że Komisja wskaże krótszy termin.

 

Ocena kierunków lekarskich w cieniu konfliktu interesów>>

 

W projektowanym rozporządzeniu proponuje się, aby kryteriami oceny kompleksowej były:

  1. funkcjonowanie systemu zapewnienia jakości kształcenia i jego związek ze strategią uczelni;
  2. sposób ustalania programów studiów, ich monitorowania, okresowych przeglądów i doskonalenia;
  3. zasady przyjęć na studia, sposób prowadzenia kształcenia, w tym zapewnienie rozwoju studenta i uzyskania efektów uczenia się, oraz uwzględnianie osiągnięć studenta, weryfikacja efektów uczenia się i przeprowadzanie egzaminów dyplomowych;
  4. funkcjonowanie polityki kadrowej uczelni oraz rozwój kadry dydaktycznej i naukowej;
  5. dysponowanie infrastrukturą i innymi zasobami dydaktycznymi oraz funkcjonowanie systemu wsparcia dla studentów;
  6. funkcjonowanie systemu zarządzania informacją, w tym podawanie do wiadomości publicznej informacji dotyczących kształcenia.

 

Proponowane kryteria oceny kompleksowej zostały opracowane z uwzględnieniem zaleceń zawartych w „Standardach i wskazówkach dotyczących zapewnienia jakości w Europejskim Obszarze Szkolnictwa Wyższego” („Standards and Guidelines for Quality Assurance in the European Higher Education Area” – ESG. Standardy ESG zostały przyjęte w 2005 r. przez ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe z państw tworzących Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego na wniosek przygotowany przez Europejskie Stowarzyszenie na rzecz Zapewniania Jakości w Szkolnictwie Wyższym (ENQA) we współpracy z Europejską Unią Studentów (ESU), Europejskim Stowarzyszeniem Instytucji Szkolnictwa Wyższego (EURASHE) oraz Europejskim Stowarzyszeniem Uniwersytetów (EUA). Standardy ESG nie wyznaczają norm jakości, nie przesądzają o sposobie wdrażania procesów zapewniania jakości kształcenia przez uczelnie, lecz ukierunkowują działania uczelni podejmowane w celu zapewnienia i doskonalenia tej jakości. Uczelnie są odpowiedzialne za jakość kształcenia oraz jej zapewnienie i doskonalenie. Zapewnianie oraz doskonalenie jakości kształcenia są wzajemnie ze sobą powiązane i wspierają budowę kultury jakości, której rozwój staje się udziałem wszystkich członków wspólnoty danej uczelni.