Zastosowanie Systemu Informacji Przestrzennej w zarządzaniu miastem (cz. 1)

Miasto stanowi specyficzny rodzaj organizacji, w ktrej można wyrżnić cele, strukturę, ludzi, zasoby i procedury. Sprawne zarządzanie taką organizacją wymaga efektywnych systemw informacyjnych, zapewniających szybką łączność między podmiotami zlokalizowanymi w przestrzeni miejskiej i tworzącymi dogodne środowisko informacyjne dla podejmowania decyzji o wymiarze operacyjnym i strategicznym.

Efektywne wykorzystanie informacji

System miejski wymaga sprawnej koordynacji, uwzględniającej zachodzące w otoczeniu zmiany. Oznacza to potrzebę budowania bazy danych, które które można łączyć w każdy możliwy sposób, w zależności od potrzeb użytkowników. Dane te odnoszą się do konkretnej przestrzeni miejskiej i muszą być systematycznie uzupełniane w celu usprawnienia elastyczności decyzyjnej urzędu, jako głównego inicjatora i koordynatora zachodzących w otoczeniu interakcji. Ciągła weryfikacja danych implikuje proces zastępowania tradycyjnych nośników wiedzy, odnoszącej się do różnych obszarów miejskich, nośnikami elektronicznymi. Szczególnie w obszarach miejskich silnie odczuwana jest potrzeba porządkowania i gromadzenia informacji przestrzennej wspierającej proces zarządzania.

W miejskiej przestrzeni zlokalizowana jest organizacja samorządowa, stanowiąca główne centrum decyzyjne.. Jej struktura, zakres zadań, kompetencje w dużym stopniu uregulowane są przez ustawę o samorządzie gminnym oraz ustawę o samorządzie powiatowym, określającą status miasta na prawach powiatu.

Artykuł. 7 ustawy o samorządzie gminnym mówi, iż jednostka samorządu zobowiązana jest do zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty poprzez realizację m.in. takich zadań, jak: zapewnienie ładu przestrzennego, gospodarkę nieruchomościami, ochronę środowiska i przyrody, zadania związane z gminnymi drogami, ulicami, mostami, placami, organizacją ruchu drogowego, lokalnym transportem, porządkiem publicznym, bezpieczeństwem czy zapewnieniem mieszkańcom ochrony zdrowia, pomocy społecznej oraz edukacji publicznej.

Efektywna realizacja tych zadań oznacza potrzebę skutecznego i racjonalnego zarządzania miastem, które która ma na celu m.in. jego rozwój. Wymaga to umiejętności wykorzystania różnorodnych powiązań i relacji zachodzących między podmiotami zlokalizowanymi w przestrzeni miejskiej i wykorzystania ich przy realizacji celów lokalnej polityki społeczno-gospodarczej. Wiąże się to z opracowaniem mechanizmów koordynacji, procedur podejmowania decyzji przy zastosowaniu technologii teleinformatycznych zapewniających większą elastyczność, dostępność i wyższą jakość informacji związanych z przedmiotem decyzji. Pozwala to na bardziej optymalne zagospodarowanie i wykorzystanie przestrzeni miejskiej oraz usprawnia proces podejmowania decyzji strategicznych.

Priorytety Planu Informatyzacji Państwa

Potrzeba wykorzystania technologii teleinformatycznych w zarządzaniu miastem, a tym samym podnoszenie jakości usług publicznych, jest uwarunkowana nowymi oczekiwaniami społeczeństwa informacyjnego, wzrostem wymagań obywateli wobec jakości pracy administracji terenowej i samorządowej, koniecznością poszukiwania bardziej dogodnych form świadczenia usług, usprawnieniem procesu podejmowania decyzji w dynamicznie zmieniającym się otoczeniu, koniecznością budowania przewagi konkurencyjnej miasta, nadania obywatelom statusu partnerów dla władzy oraz zapewnienia im dostępu do informacji publicznej, zagwarantowanymi przez ustawodawcę.

Artykuł. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej mówi, iż prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do: uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego, wglądu do dokumentów urzędowych oraz dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów. Artykuł. 6 przywołanej ustawy określa, jaki rodzaj informacji publicznej podlega udostępnieniu, ze wskazaniem m.in. podmiotów wykonujących zadania publiczne i zasad ich funkcjonowania, danych publicznych i majątku publicznego. Dane te mogą być udostępnianie m.in. poprzez System Informacji Przestrzennej.
Formowaniu społeczeństwa informacyjnego służy Plan Informatyzacji Państwa. Jego zasady ustanawiania oraz zasady opracowywania projektów informatycznych o publicznym zastosowaniu określa ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Priorytet numer jeden, określony w Planie Informatyzacji Państwa na lata 2007-2010, to przekształcenie Polski w nowoczesne oraz przyjazne obywatelowi i podmiotom gospodarczym państwo. Wiąże się z tym racjonalizacja wydatków administracji publicznej, związanych z jej informatyzacją i rozwojem społeczeństwa informacyjnego. Celem realizacji priorytetu numer jeden jest zorientowanie państwa na obywatela poprzez zbudowanie sprzyjającego otoczenia legislacyjnego, instytucjonalnego i technologicznego dla rozwoju społeczeństwa informacyjnego i dla informatyzacji administracji publicznej w


Polsce. Cel ten może być osiągnięty poprzez:
1) uproszczenie procedur administracyjnych stanowiących podstawę organizacji procesu obsługi osób fizycznych i podmiotów niebędących osobami fizycznymi przez instytucje administracji publicznej;
2) usprawnienie i upowszechnienie elektronicznej drogi dostępu do usług administracji publicznej i do informacji publicznej;
3) podnoszenie poziomu wiedzy społeczeństwa o możliwościach i korzyściach wynikających z wykorzystywania elektronicznej drogi udostępniania usług administracji publicznej i informacji publicznej;
4) podnoszenie poziomu zaufania społecznego do elektronicznych metod udostępniania usług administracji publicznej;
5) wspieranie prac badawczo-rozwojowych w zakresie technologii informacyjnych oraz wspieranie innowacyjności w sektorze teleinformatycznym.

Usprawnienie i upowszechnienie elektronicznej drogi dostępu do usług administracji publicznej i do informacji publicznej, zarówno klientom wewnętrznym jak i zewnętrznym urzędu, docelowo zmienia jakość relacji między urzędnikiem a klientem, znacznie podnosi komfort usługobiorcy i usprawnia zarządzanie informacją. Wykorzystanie technologii teleinformatycznych ma także na celu zwiększenie dostępności obywateli do informacji publicznej oraz poprawę jakości pracy administracji publicznej.

Administracja wirtualna stanowi docelowy etap działań na drodze do realizacji zasad społeczeństwa informacyjnego. Rozwój eGovernmentu (elektroniczne państwo lub elektroniczny rząd) prowadzi do upowszechnienia dostępu do informacji, sprawnego gromadzenia, uzupełniania i przetwarzania tej informacji oraz usprawnienia jej obiegu.


Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)

Pisaliśmy o tym również:
Zastosowanie Systemu Informacji Przestrzennej w zarządzaniu miastem (cz. 2)