Na podstawie projektowanej ustawy do zakresu działania ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego będą należały kompetencje związane z programowaniem i koordynacją zagospodarowania przestrzennego kraju oraz programowaniem i realizacją polityki miejskiej. Natomiast kwestie związane z tzw. „sferą wykonawczą” w zakresie zagospodarowania przestrzennego pozostaną w kompetencji ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki nieruchomościami i gospodarki mieszkaniowej.

Skutkiem zmiany będzie zlikwidowanie dualizmu kompetencyjnego występującego w odniesieniu do polityki przestrzennej, polityki regionalnej i polityki miejskiej – do tej pory realizowanych przez ministrów właściwych do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz do spraw rozwoju regionalnego, przyczyniając się do zbudowania zintegrowanego systemu zarządzania rozwojem.

Zintegrowanie zagadnień właściwych zagospodarowaniu przestrzennemu z polityką regionalną oraz równoczesne włączenie w ten sam nurt polityki miejskiej, tak jak to zostało opisane w „Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, Miasta, Obszary wiejskie” ułatwi identyfikację i zapobieganie niekorzystnym zjawiskom i konfliktom przestrzennym. Pozwoli na programowanie spójnych działań w odniesieniu do danego obszaru oraz umożliwi efektywną koncentrację interwencji, zapobiegając ich dublowaniu.

W konsekwencji – dla inicjowania i przygotowywania decyzji strategicznych z zakresu polityki rozwoju państwa w jednym ośrodku decyzyjnym będą znajdować się instrumenty służące: formułowaniu kierunków rozwoju społeczno-gospodarczego, w tym w odniesieniu do regionów, tworzeniu warunków rozwoju polegających na przygotowaniu prawidłowo zagospodarowanej przestrzeni, efektywnej koordynacji działań prowadzonej polityki rozwoju wobec danego obszaru.

Włączenie do działu „rozwój regionalny” zadań z zakresu „programowania i koordynacji zagospodarowania przestrzennego kraju”, „programowania i koordynacji polityki miejskiej” oraz opracowania dokumentów programowych dotyczących „społeczno-gospodarczego, regionalnego i przestrzennego rozwoju kraju” uzupełni strategiczne programowanie rozwoju społeczno-gospodarczego, zapewniając możliwość realizacji wizji zagospodarowania przestrzeni określonej w KPZK 2030. Integracja ta usprawni prowadzone w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego prace zmierzające do uporządkowania systemu planowania przestrzennego, w tym przede wszystkim:

- zapewni integrację planowania społeczno-gospodarczego i przestrzennego, umożliwiając korelację działań wynikających z planów zagospodarowania przestrzennego i strategii rozwoju regionalnego,
- wzmocni i stworzy strukturę systemu planowania przestrzennego – instytucjonalnie i jakościowo, zapewniając sprawność jego działania,
- przywróci i utrwali ład przestrzenny,
- wdroży do systemu gospodarowania przestrzenią podstawowe, zróżnicowane terytorialnie i spójne z polityką rozwoju, instrumenty ekonomiczne.

Jednocześnie w sprawach szczegółowych będzie możliwe bardziej elastyczne i skuteczne reagowanie na zjawiska wynikające z nieładu przestrzennego, w tym szczególnie w sytuacjach nagłych i kryzysowych. W tym celu dział „rozwój regionalny” zostanie doposażony w kompetencje koordynacyjne, kontrolne i nadzorcze na poziomie regionalnym, makroregionalnym i krajowym w zakresie zgodności planów zagospodarowania przestrzennego województw z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju.

Projektowane zmiany umożliwią zintegrowaną i komplementarną realizację interwencji publicznych, na przykład w zakresie rozwoju miast, rewitalizacji obszarów zdegradowanych, rozwoju obszarów zagrożonych marginalizacją. Przyczynią się do spójnego programowania rozwoju określonych w przestrzeni kraju obszarów funkcjonalnych, a zwłaszcza tych, których potencjał rozwojowy jest związany ze szczególnymi cechami geograficznymi lub ograniczany wymaganiami ochrony wysokiego potencjału przyrodniczego i krajobrazowego. Dobroczynnie wpłyną także na realizację zadań z zakresu gospodarki wodnej, bezpieczeństwa powodziowego i zapobiegania skutkom susz, wymagających kompleksowego i wielodyscyplinarnego podejścia w ich programowaniu, umożliwiając realizację zadań nietechnicznych w obszarach wyznaczanych przez granice geograficzne.

Źródło: www.mrr.gov.pl, stan z dnia 12 września 2011 r.