Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 marca 2008 r., sygn. akt II SA/Ol 1044/07

Fakt, że wjt (burmistrz, prezydent), w trybie art. 26a ustawy o samorządzie gminnym powołał swego zastępcę, nie przenosi na tego zastępcę wszelkich kompetencji organu wykonawczego gminy. Z faktu zastępowania burmistrza przez jego zastępcę nie można wnioskować, że zastępstwo to powoduje automatyczne przejęcie przez zastępcę burmistrza kompetencji burmistrza.

Pisaliśmy o tym również:
Sam akt powołania zastępcy burmistrza nie przesądza o zakresie jego kompetencji (II SA/Ol 1044/07)

 

Wyrok

 

z dnia 12 marca 2008 r.

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie

 

II SA/Ol 1044/07

 

1.           Fakt, że wójt (burmistrz, prezydent), w trybie art. 26a u.s.g. powołał swego zastępcę, nie przenosi na tego zastępcę wszelkich kompetencji organu wykonawczego gminy. Z faktu zastępowania burmistrza przez jego zastępcę nie można wnioskować, że zastępstwo to powoduje automatyczne przejęcie przez zastępcę burmistrza kompetencji burmistrza, akt powołania zastępcy burmistrza nie przesądza o zakresie jego kompetencji, jeżeli w akcie tym nie wskazano zakresu powierzonych zastępcy spraw.

 

2.           Kurator oświaty nie jest organem nadzoru nad gminą w rozumieniu, art. 171 Konstytucji.

 

3.           Ustawodawca nie określa terminu, który wojewoda wyznacza w postępowaniu nadzorczym organowi gminy na przedstawienie dokumentów oraz udzielenie przez ten organ wyjaśnień niezbędnych do zakończenia tegoż postępowania.

 

 

 

 

Skład orzekający

 

 Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.).

 Sędziowie WSA: Marzenna Glabas, Katarzyna Matczak.

 

Sentencja

 

 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2008 r. sprawy ze skargi Burmistrza Białej Piskiej na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia 2 października 2007 r. w przedmiocie odwołania ze stanowiska dyrektora szkoły:

 oddala skargę.

 

Uzasadnienie faktyczne

 

 Zastępca Burmistrza Białej Piskiej pismem z dnia 30 lipca 2007 r., na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o systemie oświaty, odwołał bez wypowiedzenia W. S. ze stanowiska Dyrektora Szkoły Podstawowej w K.

 

 Jako przyczynę odwołania wskazano niewłaściwą współpracę z organem prowadzącym szkołę i wykazanie złej woli w zakresie poprawy organizacji pracy szkoły, polegające na:

- utrudnianiu przekazania dokumentacji i pomieszczeń osobie powołanej przez burmistrza na czasowe zastępstwo dyrektora przebywającego na zwolnieniu lekarskim, - utrudnianiu zorganizowania spotkania przedstawiciela gminy z nauczycielami i rodzicami przez późne poinformowanie o terminie zebrania, co spowodowało małą frekwencję,

- bagatelizowaniu ustaleń z organem prowadzącym szkołę w sprawie przydziału godzin ponadwymiarowych oraz obsadzenia wakatu,

- odmowie podpisania protokołu z przeglądu i oceny bezpieczeństwa szkoły

- tworzeniu niewłaściwej atmosfery wśród pracowników szkoły i rodziców oraz braku dobrej woli w rozwiązaniu konfliktu,

- zaniedbaniach w prowadzeniu dokumentacji pracowniczej w tym braku systematycznej oceny pracy nauczycieli.

 

 Odwołanie ze stanowiska zostało poprzedzone pozytywną opinią Kuratora Oświaty, który potwierdził nieprawidłowości dotyczące niewłaściwej współpracy dyrektora z organem prowadzącym, zaniedbań podstawowych obowiązków dotyczących organizacji pracy szkoły i prowadzenia dokumentacji oraz niewłaściwych relacji z rodzicami i pracownikami szkoły.

 

 Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 2 października 2007 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski stwierdził nieważność przedmiotowego zarządzenia Zastępcy Burmistrza Białej Piskiej.

 

 W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru stwierdził, iż pismo odwołujące dyrektora szkoły, bez względu na nazwę jaką organ nadał swemu rozstrzygnięciu, jest zarządzeniem, które podlega nadzorowi Wojewody.

 

 Dokonując kontroli legalności tego zarządzenia organ nadzorczy uznał, że w niniejszej sprawie zostało ono wydane z naruszeniem norm kompetencyjnych, ponieważ Zastępca Burmistrza nie był umocowany do dokonania tej czynności. Zdaniem Wojewody przedmiotowa czynność, na mocy art. 38 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 36 a ust. 1 i art. 5 c pkt 2 ustawy o systemie oświaty, jest wyłączną prerogatywą wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Wojewoda wskazał, że podczas wydania przedmiotowego zarządzenia Burmistrz Białej Piskiej przebywał na urlopie wypoczynkowym, a jego obowiązki pełnił Zastępca Burmistrza Białej Piskiej; z faktu tego jednak nie można domniemywać kompetencji zastępcy burmistrza do działania w imieniu organu wykonawczego gminy we wszystkich sprawach należących do właściwości tego organu. Dla skutecznego działania zastępcy burmistrza konieczne jest upoważnienie dokonane osobiście przez burmistrza, które winno mieć swoje źródło w przepisach ustawowych. W niniejszej sprawie nie wskazano przepisu, który umożliwiłby przekazanie kompetencji burmistrza określonej w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, a nawet gdyby upoważnienie takie zostało przez Burmistrza wydane, to nie miałoby ono umocowania w obowiązujących przepisach prawa.

 

 Ponadto organ nadzoru stwierdził, iż przedmiotowe zarządzenie zostało wydane z istotnym naruszeniem art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Wojewoda wyjaśnił, iż przeprowadzone postępowanie nadzorcze nie potwierdziło zarzutów stawianych Pani W. S. i przyjął, że w sprawie nie zachodził szczególnie uzasadniony przypadek, o którym mowa w tym przepisie. Działaniom Dyrektora Szkoły Podstawowej w K. nie można bowiem przypisać znamion zagrożenia dla interesu publicznego, jak też naruszenia art. 52 ustawy z dnia z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

 

 Z rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewody Warmińsko - Mazurskiego nie zgodził się Burmistrz Białej Piskiej, który wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie domagając się uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

 

 Skarżący kwestionował ocenę organu nadzoru dotyczącą naruszenia przez Zastępcę Burmistrza Białej Piskiej norm kompetencyjnych. Twierdził, że przepisy art. 34 ust. 4 oraz art. 26 a ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym umożliwiają burmistrzowi powierzenie prowadzenia określonych spraw w jego imieniu zastępcy.

 

 Ponadto skarżący wywodził, iż odwołanie ze stanowiska dyrektora szkoły jest wprawdzie czynnością z zakresu administracji publicznej, ale wywołującą również skutki w zakresie prawa pracy. Wobec tego dopuszczalne było powierzenie przez Burmistrza jego Zastępcy czynności z zakresu prawa pracy zgodnie z art. 4 ustawy o pracownikach samorządowych w związku z art. 31 Kodeksu pracy.

 

 Nadto skarżący zarzucał, że rozstrzygnięcie nadzorcze zostało wydane z naruszeniem art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, bowiem akt odwołania ze stanowiska wydany przez Zastępcę Burmistrza nie jest zarządzeniem, a zatem niemożliwe było wydanie przez Wojewodę rozstrzygnięcia nadzorczego.

 

 W ocenie skarżącego Wojewoda, wydając zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze, wkroczył w kompetencje kuratora oświaty, kwestionując jego pozytywną opinię w przedmiocie odwołania dyrektora szkoły wydaną w trybie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty.

 

 Skarżący podniósł ponadto zarzut naruszenia art. 10 k.p.a. w związku z art. 91 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym, a nadto zarzut naruszenia art. 7 k.p.a. uznając za zbyt krótki termin wyznaczony przez Wojewodę Burmistrzowi Białej Piskiej na przedstawienie dokumentów uzasadniających okoliczności wskazane w odwołaniu oraz na udzielenie wyjaśnień, przez co zostało ograniczone prawo Burmistrza do udziału w postępowaniu.

 

 Zdaniem skarżącego organ nadzoru przed wydaniem rozstrzygnięcia nadzorczego uniemożliwił Burmistrzowi zajęcie stanowiska co do zebranego materiału dowodowego, postępowanie wyjaśniające zostało przeprowadzone szybko i pobieżnie.

 

 Skarżący podniósł również, iż Wojewoda dokonał błędnej wykładni przepisów art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty oraz nie zastosował art. 34 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, ewentualnie niewłaściwe zastosował art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

 

 W odpowiedzi na skargę Wojewoda Warmińsko-Mazurski wniósł o jej oddalenie. Odnośnie do zarzutu dotyczącego niezastosowania przez organ nadzoru art. 34 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym (zastrzegając, że skarżącemu chodziło zapewne o przepis art. 33 ust. 4 powyższej ustawy), Wojewoda podniósł, że to skarżący winien zastosować ten przepis i powierzyć w formie zarządzenia prowadzenie określonych spraw gminy swojemu zastępcy. Podał, iż sam fakt zastąpienia burmistrza przez jego zastępcę w okresie urlopu nie powoduje przejęcia przez zastępcę burmistrza wszystkich kompetencji wchodzących w zakres kompetencji burmistrza. Zdaniem organu samo powołanie zastępcy burmistrza nie przesądza o zakresie jego kompetencji do prowadzenia spraw gminy, jeśli w akcie tym nie wskazano zakresu powierzonych mu spraw. Organ podniósł ponadto, że nie został mu przedstawiony jakikolwiek dokument powierzający (w formie zarządzenia) prowadzenie określonych spraw gminy, w tym podejmowania zarządzeń o odwołaniu nauczyciela z funkcji kierowniczej.

 

 Odnośnie do naruszenia przepisów art. 10 i 7 k.p.a. organ nadzoru wyjaśnił, że wyznaczony Burmistrzowi Białej Piskiej termin 7 dniowy na przedstawienie dokumentów i złożenie wyjaśnień znajduje w pełni uzasadnienie, biorąc pod uwagę przedmiot sprawy i bieg 30 dniowego terminu na wydanie przez Wojewodę rozstrzygnięcia nadzorczego.

 

Uzasadnienie prawne

 

 Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

 Skarga jest bezzasadna.

 W myśl art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, w tym również organów jednostek samorządu terytorialnego, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, że zadaniem sądu administracyjnego jest jedynie sprawdzenie, czy zaskarżony akt prawny został wydany zgodnie z przepisami prawa materialnego oraz czy przy jego podejmowaniu nie zostały naruszone przepisy postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

 

 W niniejszej sprawie przedmiotem kontroli Sądu było rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko- Mazurskiego, poddane kognicji sądu administracyjnego przepisem art. 3 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej jako p.p.s.a.

 

 Spór dotyczył legalności tego rozstrzygnięcia nadzorczego, wydanego na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), zwanej w dalszym ciągu uzasadnienia ustawą o samorządzie gminnym.

 

 Wymieniony przepis stanowi, że uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. O nieważności uchwały lub zarządzenia w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały lub zarządzenia, w trybie określonym w art. 90. W rozpoznawanej sprawie Sad stwierdził, iż Wojewoda wydał rozstrzygnięcie z zachowaniem ustawowego terminu. Z wyjaśnień pełnomocnika organu nadzoru oraz akt administracyjnych wynika, że zarządzenie o odwołaniu nauczyciela ze stanowiska dyrektora szkoły nie było doręczone Wojewodzie. Wszczął on postępowanie nadzorcze na skutek skargi wniesionej przez Panią W. S. i wskutek tego przedmiotowe zarządzenie zostało mu przesłane dnia 3 września 2007 r., od którego biegł trzydziestodniowy termin, określony w art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym i który został zachowany.

 

 Spornym w sprawie było między innymi, czy podjęty w sprawie przez Zastępcę Burmistrza akt podlegał nadzorowi Wojewody. Należało wobec tego dokonać oceny, czy wydany w niniejszej sprawie akt odwołania ze stanowiska kierowniczego jest zarządzeniem organu gminy. Wojewódzki Sąd Administracyjny zgadza się z poglądem prezentowanym przez organ nadzoru, że przez zarządzenia wójta gminy należy rozumieć wszelkie akty tego organu poza decyzjami administracyjnymi i postanowieniami, bez względu na nazwę, jaką wójt nada swemu rozstrzygnięciu. Zarządzenia te bowiem są obok decyzji administracyjnych prawną formą, w jakiej wójt może podejmować władcze rozstrzygnięcia. Wprawdzie art. 38 ustawy o systemie oświaty nie wskazuje formy aktu administracyjnego dla odwołania dyrektora szkoły, to jednak przyjąć należy, że sprawa taka, jako sprawa z zakresu administracji publicznej, następuje w formie zarządzenia wójta (burmistrza, prezydenta miasta) z wszystkimi konsekwencjami, łącznie z ingerencją nadzorczą wojewody. Nie jest to pogląd odosobniony lecz utrwalony w praktyce administracyjnej i w orzecznictwie sądów administracyjnych (patrz między innymi wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 czerwca 2004 r. OSK 439/2004, z dnia 22 czerwca 2005 r. I OSK 296/05).

 

 Z tego powodu pismo Burmistrza Białej Piskiej z dnia 30 lipca 2007 r., podpisane przez jego zastępcę, w sprawie odwołania W. S. ze stanowiska dyrektora szkoły, pomimo określenia go mianem "odwołanie ze stanowiska kierowniczego", jest w istocie zarządzeniem, które podlegało nadzorowi wojewody, określonemu w art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Z treści tego przepisu w żaden sposób nie można wnioskować, że jakieś akty organów gminy są wyłączone spod nadzoru wojewody. Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, iż "Nadzór ten obejmuje zarówno akty normatywne o charakterze powszechnie obowiązującym i wewnętrznym, jak i akty nienormatywne" (patrz wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2005 r. I OSK 69/05)

 

 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w pełni to stanowisko podziela.

 

 Gdyby bowiem przyjąć, iż nadzorowi podlegają tylko zarządzenia wydawane w sprawach, w których ustawodawca przewidział taką właśnie formę załatwienia sprawy, to naruszałoby to art. 171 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Ten przepis ustawy zasadniczej poddaje bowiem nadzorowi z punktu widzenia legalności wszelką działalność samorządu terytorialnego, bez względu na jej formę. Trafnie więc organ nadzoru przyjął, iż akt odwołania W. S. ze stanowiska, mimo iż nie był nazwany zarządzeniem, podlegał nadzorowi Wojewody w trybie przepisów rozdziału 10 ustawy o samorządzie gminnym.

 

 Niezasadny także okazał się zarzut skarżącego, iż odwołanie ze stanowiska kierowniczego nie podlegało nadzorowi Wojewody w omawianym trybie, ponieważ było czynnością wywołującą skutki z zakresu prawa pracy. Odwołanie nauczyciela ze stanowiska kierowniczego ma bowiem charakter kompetencji władczej, związanej z wykonywaniem zadań w zakresie oświaty, określonych w przepisach mających charakter publicznoprawny. Personalny zaś charakter aktu odwołania z funkcji kierowniczej nie stanowi samo przez się o jego prywatnoprawnym charakterze, gdyż obsada stanowiska kierowniczego w szkole jest formą zarządzania szkołą publiczną. Zarządzanie szkołą natomiast wchodzi w zakres administracji publicznej. Okoliczność więc, że akt taki wywołuje konsekwencje w sferze prawa pracy ma jedynie ten skutek, że osoba odwołana może dochodzić własnego interesu prawnego w sferze stosunków pracowniczych przed sądem pracy. Fakt ten jednak nie pozbawia takiego aktu publicznoprawnego charakteru. Co za tym idzie nieuprawniony jest pogląd skarżącego, że odwołanie ze stanowiska kierowniczego, jako czynność wywierająca skutki w zakresie prawa pracy, nie podlegała nadzorowi i mogła być powierzona przez pracodawcę innej osobie na podstawie art. 3 1 Kodeksu pracy.

 

 W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego organ nadzoru zasadnie przyjął, iż wydanie przez Zastępcę Burmistrza Białej Piskiej zarządzenia odwołującego W. S. ze stanowiska dyrektora Szkoły Podstawowej w K. nastąpiło z naruszeniem przepisów kompetencyjnych zawartych w art. 38 ust. 1 pkt 2 w związku art. 36a ust. 1 i art. 5c pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Przepisy te bowiem dają kompetencję do odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego wyłącznie organowi, który powierzył nauczycielowi to stanowisko, czyli wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta). Sam fakt, że wójt (burmistrz, prezydent), w trybie art. 26 a ustawy o samorządzie gminnym powołał swego zastępcę, nie przenosi na tego zastępcę wszelkich kompetencji organu wykonawczego gminy. W szczególności zaś z faktu zastępowania burmistrza przez jego zastępcę nie można wnioskować, że zastępstwo to powoduje automatyczne przejęcie przez zastępcę burmistrza kompetencji burmistrza, w tym w zakresie odwoływania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego. Sam akt powołania zastępcy burmistrza nie przesądza bowiem o zakresie jego kompetencji, jeżeli w akcie tym nie wskazano zakresu powierzonych zastępcy spraw. Jak słusznie podniesiono w odpowiedzi na skargę, nie został przedstawiony jakikolwiek dokument potwierdzający powierzenie (w formie zarządzenia wydanego w trybie art. 33 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym) Zastępcy Burmistrza Białej Piskiej prowadzenia określonych spraw gminy, w tym do wydawania zarządzeń w przedmiocie odwołania dyrektora szkoły. Umocowanie zastępcy Burmistrza Białej Piskiej do odwołania W. S. ze stanowiska kierowniczego nie wynikało więc ani z ustawy, ani z pełnomocnictwa. Choć pismo w tej sprawie było podpisane " z upoważnienia Burmistrza", to upoważnienia takiego strona skarżąca nie przedstawiła. Do akt sprawy zostało jedynie złożone ogólne upoważnienie udzielone osobie zajmującej stanowisko Zastępcy Burmistrza, na podstawie art. 39 ust. 22 ustawy o samorządzie gminnym, do załatwiania w czasie nieobecności Burmistrza spraw z zakresu administracji publicznej z prawem wydawania decyzji i postanowień. Wydawania zarządzeń upoważnienie to nie obejmuje. Nie można też było uznać za skuteczne pełnomocnictwa udzielonego ustnie, na które powoływała się strona skarżąca, ponieważ pełnomocnictwo winno być udzielone w takiej samej formie jaka przewidziana jest dla dokonania czynności, której pełnomocnictwo dotyczy.

 

 Wojewódzki Sąd Administracyjny za bezzasadny uznał zarzut skargi o wkroczeniu Wojewody Warmińsko- Mazurskiego w kompetencje kuratora oświaty i kwestionowaniu jego pozytywnej opinii dotyczącej odwołania W. S. ze stanowiska. W tej kwestii należy zauważyć, iż uzyskanie opinii kuratora przed odwołaniem nauczyciela ze stanowiska kierowniczego jest warunkiem formalnym, bez spełnienia którego odwołanie byłoby dotknięte wadą proceduralną. Wydając taką opinię kurator wykonuje, powierzone mu ustawą o systemie oświaty, zadania organu nadzoru pedagogicznego. Nie pozbawia to jednak Wojewody uprawnień do nadzoru nad działalnością gminną sprawowanego na podstawie zgodności z prawem (art. 85 ustawy o samorządzie gminnym). Nie może budzić wątpliwości, iż kurator oświaty nie jest organem nadzoru nad gminą w rozumieniu art. 171 Konstytucji. Jest on jednie organem nadzoru pedagogicznego, który - zgodnie z art. 31 w związku z art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie oświaty sprawuje nadzór pedagogiczny nad szkołami oraz realizuje politykę oświatową państwa oraz współdziała z organami jednostek samorządu terytorialnego w zakresie kształtowania i rozwoju bazy materialnej szkół i placówek publicznych. Wojewoda natomiast, jako organ nadzoru mógł dokonywać własnych ustaleń i własnej oceny co do legalności działalności organu gminy.

 

 Odnosząc się do zarzutu skarżącego obejmującego naruszenie art. 7 k.p.a. i art. 10 k.p.a. w zw. z art. 91 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym, na podkreślenie zasługuje fakt, iż ustawodawca nie określa terminu, który Wojewoda wyznacza w postępowaniu nadzorczym organowi gminy na przedstawienie dokumentów oraz udzielenie przez ten organ wyjaśnień niezbędnych do zakończenia tegoż postępowania. Na akceptację zasługuje pogląd wyrażony w odpowiedzi na skargę, że termin ten nie może być długi, zważywszy na przedmiot sprawy oraz ustawowe ograniczenie 30 - to dniowym terminem na wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego. W konsekwencji uznać należało, że wyznaczony Burmistrzowi Białej Piskiej w przedmiotowej sprawie przez Wojewodę termin na przedstawienie dokumentów uzasadniających okoliczności wskazane w odwołaniu oraz na udzielenie wyjaśnień, nie ograniczył prawa Burmistrza do udziału w postępowaniu, nie uniemożliwił również Burmistrzowi bezpośrednio przez wydaniem rozstrzygnięcia nadzorczego zajęcia stanowiska co do zebranego materiału dowodowego. Zresztą strona skarżąca nie wskazała w ogóle w jaki sposób ewentualne uchybienia procesowe mogły wpłynąć na wynik sprawy.

 

 Dokonując kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dopatrzył się naruszenia przez Wojewodę art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Na aprobatę zasługuje stanowisko Wojewody, że podane w zarządzeniu o odwołaniu W. S. ze stanowiska dyrektora szkoły, przyczyny są takiego rodzaju, że nie dają dostatecznego uzasadnienia do natychmiastowego pozbawienia stanowiska w trybie wymienionego przepisu, gdyż nie stanowią "przypadku szczególnie uzasadnionego", umożliwiającego odwołanie nauczyciela ze stanowiska kierowniczego bez okresu wypowiedzenia. Użycie przez ustawodawcę zwrotu niedookreślonego nie oznacza, że organ może stosować go w sposób dowolny. Orzecznictwo sądowoadministracyjne przyjmuje bowiem, że ze względu na brak ustawowo określonych kryteriów ocennych należy w tym przypadku zastosować przesłanki wskazane w art. 52 Kodeksu pracy. (tak między innymi w niepublikowanym wyroku NSA z dnia 12 lutego 2002 r. I SA 2743/2001). Oznacza to, iż organ wykonawczy gminy nie może poprzestać tylko na powołaniu się na naruszenie przez nauczyciela sprawującego funkcję kierowniczą obowiązków, ale winien wykazać, że naruszenie to było ciężkie i dotyczyło obowiązków istotnych. Utrwalony jest również pogląd, że "o szczególnie uzasadnionych przypadkach" w rozumieniu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty można mówić również w sytuacji, w której zachodzi konieczność natychmiastowego przerwania czynności nauczyciela pełniące funkcje kierownicze poprzez jego odwołanie z uwagi na "zagrożenie dla interesu publicznego" (por. Wyrok NSA z dnia 14 marca 1997 r., II SA/WR 472/96 i Wyrok NSA z dnia 9 maja 2001 r., II SA 3293/00). W przedmiotowej sprawie postawione W. S. zarzuty takiej rangi nie miały. Wojewoda w uzasadnieniu rozstrzygnięcia należycie uzasadnił swoje stanowisko co do wagi przedstawionych W. S. zarzutów i zasadnie stwierdził, iż nie mieściły się one w pojęciu " szczególnie uzasadnionych przypadków", o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, a co za tym idzie nie dawały one podstaw do odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego bez wypowiedzenia.

 

 Uwzględniając powyższe rozważania należy stwierdzić, iż Wojewoda Warmińsko- Mazurski słusznie stwierdził, iż odwołanie W. S. ze stanowiska dyrektora szkoły nastąpiło z istotnym naruszeniem prawa. Dawało to podstawę do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego, które prawa nie narusza.

 

 Wobec tego, skargę jako niezasadną, należało oddalić na podstawie art. 151 p.p.s.a.