Pisaliśmy o tym również:
Większe uprawnienia pełnomocnika w postępowaniu sądowoadministracyjnym
Wyrok
z dnia 18 marca 2008 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie
I GSK 644/07
Skład orzekający
Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Anna Stec.
Sędziowie NSA: Maria Myślińska (spr.), Jan Bała.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 grudnia 2006 r. sygn. akt III SA/Po 82/06 w sprawie ze skargi U. S.A. - Oddział U. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia 7 grudnia 2005 r. nr (...) w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe
1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu;
2. zasądza od U. S.A. - Oddziału U. w W. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w P. 9.888 zł (dziewięć tysięcy osiemset osiemdziesiąt osiem zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie faktyczne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 4 grudnia 2006 r., sygn. akt III SA/Po 82/06, po rozpoznaniu sprawy ze skargi U. Spółka Akcyjna Oddział U. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia 7 grudnia 2005 r., nr (...) w przedmiocie określenia kwoty długu celnego, uchylił zaskarżoną decyzję, zasądził od Dyrektora Izby Celnej w P. na rzecz skarżącej Spółki zwrot kosztów postępowania oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, z następującym uzasadnieniem:
Na podstawie dokumentów SAD z dnia 1 lipca 2002 r., nr (...), z dnia 15 lipca 2002 r., nr (...), oraz nr (...), z dnia 23 września 2002 r. nr (...), z dnia 26 września 2002 r., nr (...), z dnia 1 października 2002 r., nr (...), z dnia 14 października 2002 r., nr (...), z dnia 25 listopada 2002 r., nr (...), z dnia 2 grudnia 2002 r., nr (...), z dnia 9 grudnia 2002 r., nr (...), z dnia 16 grudnia 2002 r., nr (...) objęto procedurą dopuszczenia do obrotu produkt określony przez U. S.A. Oddział U. z siedzibą w W., jako "pomidory sproszkowane - przetworzone" i "pomidory w proszku". Deklarując powyższy towar Spółka zaklasyfikowała go do kodu PCN 0712 90 30 0 z obniżoną stawką celną 0 %.
Decyzją z dnia 28 czerwca 2005 r., nr (...) Naczelnik Urzędu Celnego w P. uznał powyższe zgłoszenia celne za nieprawidłowe w części dotyczącej klasyfikacji taryfowej przedmiotowego towaru i zastosowanej stawki celnej, określił kwotę długu celnego oraz wezwał stronę do uiszczenia cła w łącznej wysokości 1.257.484,20 zł. Organ celny wezwał ponadto Spółkę do uiszczenia odsetek wyrównawczych w kwocie 520.576,70 zł.
W ocenie organu I instancji sporny towar winien być klasyfikowany do pozycji 2002 Taryfy celnej według kodu 2002 90 91 1 odejmującego pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego - pozostałe - o zawartości suchej masy większej niż 30 % - w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg - ale nie przekraczającej 199 kg.
W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka wniosła o jej uchylenie i umorzenie postępowania, zarzucając organowi celnemu rażące naruszenie prawa materialnego, tj. Taryfy celnej i Wyjaśnień do Taryfy celnej - poprzez niewłaściwe zastosowanie kodu PCN 2002 oraz niezastosowanie Reguły 1 i 6 ORINS jak również naruszenie art. 222 § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (Dz. U. Nr 75, poz. 802 ze zm.) - dalej: Kodeks celny i § 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie odsetek wyrównawczych poprzez ich błędne zastosowanie. Ponadto skarżąca Spółka podniosła zarzuty rażącego naruszenia prawa procesowego, tj. art. 121 § 1, art. 187 § 1, art. 191 w związku z art. 122 oraz art. 210 § 4 w związku z art. 124 Ordynacji podatkowej, jak również art. 5 § 2 Kodeksu celnego poprzez dopuszczenie jako dowodu Wiążącej Informacji Taryfowej.
Pismem z dnia 12 września 2005 r. pełnomocnik Spółki U. cofnął odwołanie w części dotyczącej zarzutu nieprawidłowego określenia klasyfikacji taryfowej, podtrzymując żądanie uchylenia zaskarżonej decyzji w części dotyczącej poboru odsetek wyrównawczych i umorzenia postępowania w tym zakresie. Jednocześnie wniósł o retrospektywne zastosowanie plafonu taryfowego ilościowego ustanowionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Węgierskiej (Dz. U. Nr 151, poz. 1695) na przywóz towaru przypisanego do kodu PCN 2002 90 91 1 Taryfy celnej, a w konsekwencji wniósł o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji w części dotyczącej wysokości stawki oraz określenia kwoty długu celnego i zastosowania stawki w wysokości 11 % oraz określenia kwoty długu w oparciu o tę stawkę.
Dyrektor Izby Celnej w P. decyzją z dnia 7 grudnia 2005 r. uchylił decyzję organu I instancji w części dotyczącej odsetek wyrównawczych i w tym zakresie umorzył postępowanie, a w pozostałej części utrzymał tę decyzję w mocy. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że kwestia stosowania środków taryfowych jest uzależniona od okresu w jakim mają być stosowane (przed i po wejściu do Unii Europejskiej), ponieważ przepisy je regulujące należą do różnych systemów prawnych. Zastosowanie retrospektywne danego środka taryfowego jest możliwe wówczas, gdy w chwili złożenia wniosku dany środek jeszcze funkcjonuje. Tymczasem zarówno przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Węgierskiej, jak również przepisy regulujące tryb postępowania w tym zakresie, ustanowione na podstawie art. 141 § 1 ust. 3 i art. 1411 § 3 Kodeksu celnego, przestały obowiązywać na mocy art. 25 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 623 ze zm.) z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkowstwa w Unii Europejskiej. W związku z powyższym organ II instancji uznał, że nie jest możliwe retrospektywne zastosowanie ilościowego plafonu taryfowego na przywóz spornego towaru o kodzie PCN 2002 90 91 1 Taryfy celnej.
W skardze i jej uzupełnieniu U. Spółka Akcyjna Oddział U. w W. podniosła zarzuty rażącego naruszenia art. 27 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji uznanie, że rozporządzenie z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Węgierskiej oraz art. 141 § 1 ust. 3 i art. 1411 § 3 Kodeksu celnego nie mają zastosowania w niniejszej sprawie oraz rażące naruszenie pkt 13 działu 5 Unia Celna Załącznika IV Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864), a także rażące naruszenie art. 85 § 1 Kodeksu celnego poprzez jego niezastosowanie, art. 14 § 5 Kodeksu celnego i art. 25 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne poprzez ich błędną wykładnię. Ponadto strona skarżąca zarzuciła rażące naruszenie art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez przeprowadzenie postępowania w sposób nie budzący zaufania do organów celnych oraz zażądała uchylenia decyzji obu instancji.
Uwzględniając skargę U. Spółka Akcyjna Oddział U. w W. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną decyzję i wskazał, iż w myśl art. 85 § 1 Kodeksu celnego należności celne przywozowe są wymagalne według stanu towaru i jego wartości celnej w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego i według stawek w tym dniu obowiązujących. Powyższe oznacza, iż wymiar cła odpowiadać winien stanowi prawnemu i faktycznemu z dnia odprawy celnej. Przyjęcie zgłoszeń celnych w niniejszej sprawie miało miejsce w okresie od dnia 1 lipca 2002 r. do dnia 16 grudnia 2002 r., kiedy obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Węgierskiej, a zatem fakt jego uchylenia z dniem 1 stycznia 2003 r. pozostaje bez znaczenia.
Sąd I instancji za zasadny uznał zarzut naruszenia przez organy celne art. 26 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne poprzez jego niezastosowanie. W ocenie Sądu organ winien rozważyć dopuszczalność wniosku o zastosowanie plafonu taryfowego pod względem "formalnym i materialnym" albowiem art. 14 § 5 Kodeksu celnego (w brzmieniu z 2002 r.) dopuszcza retrospektywne zastosowanie obniżonej stawki celnej określonej w plafonie taryfowym po spełnieniu warunków określonych przepisami prawa. Brak oceny przedmiotowego wniosku strony zasadny okazał się zarzut naruszenia art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej: Ordynacja podatkowa - mającego zastosowanie w niniejszej sprawie zgodnie z art. 262 Kodeksu celnego, a nadto art. 187 § 1 cyt. ustawy.
Sąd stanął na stanowisku, że organ odwoławczy rozstrzygnął w przedmiocie wniosku Spółki, uznając się tym samym za właściwy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy rzeczą organu celnego będzie zbadanie przedmiotowego wniosku "pod względem formalnym i materialnym", co umożliwi podjęcie rozstrzygnięcia.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku Dyrektor Izby Celnej w P., wniósł o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:
1. Naruszenie prawa materialnego (art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej: p.p.s.a. tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy, przez błędną wykładnię art. 14 § 5 i art. 85 § 1 Kodeksu celnego w związku z art. 26 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne.
2. Naruszenie prawa procesowego mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) poprzez naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) cyt. ustawy w związku z art. 121 § 1, art. 125 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej - tj. przepisów stosowanych na podstawie art. 262 Kodeksu celnego, a także nieprawidłowe, niewystarczające uzasadnienie orzeczenia co stanowi obrazę art. 141 § 4 p.p.s.a.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że zgodnie z art. 51 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) - z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2003 r. - przestało obowiązywać rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Węgierskiej (Dz. U. Nr 151, poz. 1695). Wszystkie środki taryfowe, wydane na podstawie dotychczasowych norm musiały zostać wycofane z obiegu prawnego, a przepis art. 14 Kodeksu celnego został uchylony.
Podniesiono również, że nie zostały spełnione wszystkie warunki do retrospektywnego zastosowania obniżonej stawki celnej w ramach plafonu taryfowego obowiązującego w 2002 r. Wniosek o zastosowanie takiego plafonu został złożony dopiero w postępowaniu odwoławczym (pismo z dnia 12 września 2005 r.). Strona sporny towar w 2002 r. klasyfikowała do kodu PCN 0712 90 30 0 na który nie ustanowiono plafonu taryfowego zaś wniosek o jego zastosowanie został złożony w momencie, gdy przedmiotowy plafon taryfowy był już uchylony cyt. ustawą z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw. Wykorzystywanie w trybie retrospektywnym plafonu taryfowego było możliwe jedynie do końca 2002 r. Wtedy nie było podstaw zastosowania obniżonej stawki z tytułu ustanowienia plafonu taryfowego.
Autor skargi kasacyjnej wskazał ponadto, że na podstawie art. 14 § 5 Kodeksu celnego możliwe było zastosowanie środka taryfowego wówczas, gdy w chwili złożenia wniosku dany środek jeszcze funkcjonował. Z dniem uzyskania przez Polskę członkowstwa w Unii Europejskiej na mocy art. 25 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne - przestały obowiązywać przepisy regulujące tryb postępowania dotyczące stosowania plafonu taryfowego, co oznacza że złożenie w 2005 r. wniosku o jego retrospektywne zastosowanie było niedopuszczalne. Tego rodzaju stanowisko w ocenie organu nie stanowiło rozstrzygnięcia wniosku jak ustalił Sąd I instancji a jedynie miało charakter posiłkowy. Dlatego też zdaniem autora skargi kasacyjnej bezzasadny jest zarzut naruszenia przepisów postępowania wskazanych przez Sąd I instancji i uchylenie zaskarżonej decyzji.
Uzasadniając zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. skarżący podniósł, że Sąd I instancji nie wyjaśnił na czym polegało naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej, a nadto najistotniejsza część uzasadnienia sformułowana jest ogólnikowo i nieprzekonywująco.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną U. Spółka Akcyjna Oddział U. w W. wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie prawne
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Jedną z podstawowych zasad wynikających z przepisów ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 75, poz. 802 ze zm.) mającej zastosowanie na dzień dokonania zgłoszeń celnych w niniejszej sprawie jest powszechność cła.
Art. 2 § 2 cyt. ustawy stanowi, że "Wprowadzanie towaru na polski obszar celny (...) powoduje z mocy prawa powstanie obowiązków i uprawnień przewidzianych w przepisach prawa celnego (...)".
Zgodnie zaś z art. 3 § 1 pkt 2 i 8 dług celny stanowi powstałe z mocy prawa zobowiązanie do uiszczenia należności celnych przywozowych, którymi są cła i inne opłaty związane z przywozem towaru.
W myśl art. 209 § 1 pkt 1 i 2 dług celny w przywozie powstaje w wypadku dopuszczenia towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Wartość celna towarów określana jest w celu ustalenia kwoty wynikającej z długu celnego oraz innych należności pobieranych przez organ celny (art. 21), a metody obliczania tej wartości zawarte są w przepisach art. 23 i art. 25-29 Kodeksu celnego.
Zgodnie z art. 85 § 1 Kodeksu celnego należności celne przywozowe są wymagalne według stanu towaru i jego wartości celnej w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego i według stawek w tym dniu obowiązujących. Wysokość należnego cła ustala się na podstawie Taryfy celnej lub innych środków taryfowych (art. 13 § 1 Kodeksu celnego).
Przypomnienie ogólnych reguł dotyczących powstania długu celnego i ustalania wartości celnej towaru jest wskazane wobec sporu dotyczącego niezastosowania w postępowaniu weryfikacyjnym w trybie retrospektywnym środka taryfowego w postaci plafonu taryfowego.
Plafon taryfowy ustanowiony został rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Węgierskiej (Dz. U. Nr 151, poz. 1695) w wykonaniu delegacji zawartej w art. 14 § 3 pkt 3 Kodeksu celnego, które obowiązywało w dacie dokonania zgłoszeń celnych (2002 r.).
Tryb realizacji plafonów taryfowych regulowało rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 grudnia 2001 r. w sprawie trybu realizacji ustanowionych plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Węgierskiej (Dz. U. Nr 151, poz. 1717).
Z dniem 1 stycznia 2003 r. weszła w życie ustawa z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572), która w art. 51 pkt 2 wprowadziła istotne zmiany art. 14 Kodeksu celnego między innymi w ustanawianiu, stosowaniu i rozdysponowaniu plafonu taryfowego.
Z dniem wejścia w życie cyt. ustawy utraciły moc przywołane rozporządzenia, zaś w dodanym art. 141 zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw gospodarki do ustanowienia w drodze rozporządzenia plafonu taryfowego (art. 141 § 1 pkt 3) oraz określania wysokości ceny referencyjnej (art. 143 § 1) czy też określenia trybu postępowania w zakresie rozdysponowania plafonu (art. 1411, art. 1412).
Z art. 55 cyt. ustawy wynika, iż obowiązywała ona od 1 stycznia 2003 r. do przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej czyli do dnia 1 maja 2004 r.
U. Spółka Akcyjna Oddział U. w W. wystąpiła z wnioskiem o retrospektywne zastosowanie plafonu taryfowego 12 marca 2005 r. w postępowaniu odwoławczym cofając odwołanie od decyzji organu I instancji w części dotyczącej klasyfikacji taryfowej, a więc w dacie gdy stosownie do treści art. 25 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 623) utracił moc Kodeks celny. Z powyższego wynika, że w dacie złożenia przedmiotowego wniosku nie istniały ww. przepisy regulujące tryb ustanowienia i zastosowania plafonu taryfowego.
Wprawdzie przepis art. 26 powołanej ustawy Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne stanowi, iż przepisy dotychczasowe stosuje się do spraw dotyczących długu celnego, który powstał przed dniem uzyskania przez Rzeczypospolitą Polską członkowstwa w Unii Europejskiej, to korzystanie z plafonu taryfowego z zastosowaniem preferencyjnych stawek celnych możliwe było na wniosek importera - w tym retrospektywnie - pod warunkiem spełnienia warunków określonych przepisami prawa (art. 14 § 5 Kodeksu celnego obowiązującego w dacie dokonania zgłoszeń celnych). Oznacza to, że powyższy wniosek mógł być złożony w okresie obowiązywania przepisów regulujących ustanowienie i tryb realizacji plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Węgierskiej tj. do końca 2002 r.
W tych okolicznościach należy podzielić zarzuty zawarte w skardze kasacyjnej z wyjątkiem zarzutu naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. Wbrew stanowisku Sądu I instancji wynikającym z błędnej wykładni art. 26 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne w związku z art. 14 § 5 Kodeksu celnego (w brzmieniu z 2002 r.) w kontekście daty złożenia wniosku o retrospektywne zastosowanie plafonu taryfowego organ celny nie naruszył tychże przepisów, a uchylenie z dniem 1 stycznia 2003 r. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Węgierskiej ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.
Nie naruszył również przepisów postępowania wyszczególnionych w uzasadnieniu wyroku przez to, że nie zbadał wniosku "pod względem formalnym i materialnym" skoro stan sprawy pozwalał na retrospektywne zastosowanie ilościowego plafonu taryfowego na przywóz towaru o kodzie PCN 2002 90 91 1 Taryfy celnej w 2002 r.
Zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. wymaga przypomnienia, że przepis ten zawiera niezbędne elementy uzasadnienia wyroku. Skuteczność tego zarzutu zależy od wykazania istotnego wpływu uchybienia w sporządzeniu uzasadnienia na wynik sprawy czego zabrakło w skardze kasacyjnej.
Ponadto wbrew stanowisku autora skargi kasacyjnej Sąd wyjaśnił przyczyny dla których w jego ocenie naruszone zostały przepisy art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 121 § 1 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej.
Zarzut naruszenia art. 125 Ordynacji podatkowej w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) uniemożliwia ocenę jego zasadności wobec braku uzasadnienia.
Z przytoczonych względów w oparciu o art. 185 § 1 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji wyroku.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania uzasadnia art. 203 pkt 2 p.p.s.a.