Zgromadzenie związku międzygminnego podjęło uchwałę dotyczącą metod ustalania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
Prokurator zaskarżył uchwałę. Zdaniem organu, zgromadzenie dokonując zróżnicowania stawek opłat, wskazało jedynie nazwy miejscowości, nie określając czy są to tereny miejskie czy wiejskie.
WSA zgodził się z tym zarzutem.
Sąd wyjaśnił, iż ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r., poz. 391 ze zm.) dopuszcza kryteria różnicowania stawek opłat.
Do kryteriów tych należą: powierzchnia lokalu mieszkalnego, liczba mieszkańców zamieszkujących nieruchomość, odbieranie odpadów z trenów wiejskich lub miejskich oraz rodzaj zabudowy.
Organ dokonując zróżnicowania stawek opłat, wskazał konkretną miejscowość, nie określając czy jest to teren miejski czy wiejski.
Ponadto ustalając stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi użył określenia "w pozostałych miejscowościach związku".
Zatem, zdaniem sądu, sposób różnicowania stawek przyjęty przez organ nie był jasny.
Chociaż ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach przewiduje kryterium różnicowania według miejscowości (tereny miejskie lub wiejskie) to nie ma obowiązku uwzględnienia tego kryterium przy uchwalaniu stawki.
Wybrany przez zgromadzenie sposób różnicowania stawek powinien odpowiadać jednemu z kryteriów wskazanych w ustawie, bowiem wskazane kryteria mają charakter zamknięty – uznał sąd.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 4 września 2014 r., sygn. akt I SA/Go 467/14, nieprawomocny