WSA: remont instalacji elektrycznej to niezbędna potrzeba życiowa

Remont instalacji elektrycznej, stwarzającej zagrożenie pożarowe należy uznać za niezbędną potrzebę życiową uznał Wojewódzki Sad Administracyjny w Krakowie.

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.

Burmistrz miasta odmówił przyznania wnioskodawczyni pomocy finansowej na przerobienie instalacji elektrycznej.

Tłumaczył to tym, iż zakresu prac wskazanego przez kobietę nie sposób uznać za "drobny remont". Koszt naprawy instalacji elektrycznej został bowiem wyceniony na 4.600 zł. Kwota ta, zdaniem organu, nie mieści się w granicach i możliwościach ośrodka pomocy społecznej.

Kobieta zaskarżyła decyzję do sądu administracyjnego.

Jej zdaniem ośrodek pomocy społecznej nie zrobił nic aby jej pomóc, choć instalacja uległa zniszczeniu już w 2010 r. podczas nawałnic. Kobieta podkreśliła, że obecny stan instalacji zagraża pożarem, a także ogranicza jej codzienne funkcjonowanie.

WSA uznał skargę za zasadną.

Sąd zwrócił uwagę, iż choć ustawodawca nie zdefiniował pojęcia "niezbędnej potrzeby bytowej", to przykładowe, a więc nie wyczerpujące, wyliczenie tego typu potrzeb w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r., poz. 182 ze zm.) może stanowić wskazówkę do interpretacji tego pojęcia.

Chodzi przede wszystkim o potrzeby, bez których zaspokojenia powstaje niebezpieczeństwo zagrożenia życia i zdrowia osoby (żywność, leki, leczenie, opał, odzież). W ten kanon wpisują się również potrzeby w postaci drobnych remontów i napraw, jednak chodzi tu tylko o takie naprawy i remonty, które zabezpieczają byt, a nie które podnoszą jakość życia.

W ocenie sądu w tak rozumiany zakres pojęcia "niezbędna potrzeba bytowa" wpisuje się potrzeba w postaci remontu instalacji elektrycznej w domu, w którym mieszka skarżąca, skoro stan instalacji stwarza zagrożenie pożarowe.

Zdaniem sądu taka sytuacja stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób w tym domu przebywających i ta okoliczność powinna być brana pod uwagę przy rozważaniach dotyczących zasadności przyznania wnioskowanego świadczenia – uznał WSA.

Wyrok WSA w Krakowie z 18 grudnia 2014 r., sygn. akt III SA/Kr 1538/14, nieprawomocny

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.