Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Starosta wydał decyzję w sprawie zezwolenia inwestorowi – spółce energetycznej, na niezwłoczne zajęcie nieruchomości w celu założenia i przeprowadzenia przez działkę dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej.
Spółka, do której należała działka, zaskarżyła decyzję do sądu administracyjnego. Argumentowała, iż decyzja starosty swoim zakresem obejmuje obszar ponad 8 – krotnie większy niż wydana wcześniej, decyzja ograniczająca sposób korzystania z nieruchomości.
WSA przyznał rację spółce.
Przypomniał, iż zezwolenie na niezwłoczne zajęcie nieruchomości może zostać udzielone tylko po uprzednim wydaniu decyzji o ograniczeniu korzystania z nieruchomości. Oznacza to, że decyzja umożliwiająca zajęcie nieruchomości jest rozstrzygnięciem zależnym od decyzji ograniczającej korzystanie z tej nieruchomości. Zatem można zezwolić na niezwłoczne zajęcie nieruchomości tylko w takim zakresie w jakim uprzednio ograniczono korzystanie z niej – podkreślił sąd.
W sprawie decyzja o zezwoleniu na niezwłoczne zajęcie nieruchomości dotyczyła całej nieruchomości o powierzchni 0,5800 ha, podczas gdy decyzja ograniczająca korzystanie z tej nieruchomości dotyczyła tylko jej części o powierzchni 0, 0719 ha.
Takie działanie organu naruszyło przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 518 ze zm.) – uznał WSA.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 23 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 790/14, nieprawomocny