Nowelizacja wprowadza regulacje:
1. Zapewniające, aby w ogłoszeniu o naborze znalazła się informacja o najważniejszych dla danego stanowiska pracy czynnikach utrudniających wykonywanie pracy lub o braku takich czynników.
2. Zapewniające, aby w ogłoszeniu o naborze znalazła się informacja, czy w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w urzędzie wynosi co najmniej 6% - taka informacja ma duże znaczenie dla wszystkich kandydatów, pozwala bowiem na ocenę, czy podczas naboru będzie stosowane uprawnienie osób niepełnosprawnych.
3. Jasno określające co należy uznawać za wymagania niezbędne a co za wymagania dodatkowe.
4. Wyraźnie określające, że dokument poświadczający niepełnosprawność składa się bez dodatkowego wezwania ze strony urzędu przeprowadzającego nabór – jest to więc z jednej strony obowiązek kandydata a z drugiej strony jego prawo.

Zgodnie z nowelizacją, proces naboru do służby cywilnej, nie dotyczy procesu obsadzania wyższych stanowisk w służbie cywilnej. Podobnie nabór kandydatów na stanowiska urzędnicze w samorządach nie obejmuje kierowniczych stanowisk urzędniczych w samorządach

Obecnie w stosunku do administracji oraz państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych system wsparcia zatrudnienia osób niepełnosprawnych jest oparty przede wszystkim na groźbie kary finansowej, a więc obowiązku dokonywania wpłat do PFRON przez pracodawców, którzy nie osiągają 6% wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Bardzo ważnym uzupełnieniem tego rozwiązania, w odniesieniu do jednostek, dla których środki na wynagrodzenia planuje się w ramach budżetu państwa, było wprowadzenie od 2009 r. zasady, zgodnie z którą nie można już planować wpłat do PFRON jako odrębnej pozycji w budżecie, lecz ewentualne składki trzeba finansować ze środków przeznaczonych na wynagrodzenia. W praktyce kwoty planowane na składki zostały „dołączone” do środków przewidzianych na wynagrodzenia. Takie rozwiązanie kreuje silny bodziec, bowiem brak odpowiedniego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych zmniejsza fundusz wynagrodzeń (także środki na nagrody i premie), co jest odczuwalne przez wszystkich pracowników urzędu czy jednostki, a przybliżenie się do wskaźnika zwiększa środki na wynagrodzenia w faktycznej dyspozycji urzędu.

Jednocześnie system bodźców pozytywnych adresowanych do jednostek budżetowych jest dużo słabszy niż ten adresowany do pozostałych pracodawców. Nie mają one bowiem prawa do dofinansowania zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych w sytuacji, gdy osiągną 6% wskaźnik zatrudnienia. Brak takiego uprawnienia jest szczególnie krytykowany przez samorządy – nakłada się na nie obowiązek, mający konsekwencje finansowe, przez brak dotacji z PFRON stawia w gorszej sytuacji niż wielu innych pracodawców (np. przedsiębiorców) a ponadto ustawowo określony sposób naboru pracowników bardzo utrudnia albo wręcz uniemożliwia wykonanie tego obowiązku.

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 201, poz. 1183)