- Toczące się obecnie prace nad systemowym rozwiązaniem w zakresie asystencji osobistej osoby z niepełnosprawnością otrzymały ze strony Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej rangę najwyższego priorytetu – napisał wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej Łukasz Krasoń, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych w odpowiedzi na interpelację poselską (nr 2157) posła Dariusza Mateckiego. Jak poinformował wiceminister, w obecnych pracach nad ustawą wykorzystywane jest doświadczenie pozyskane w ramach rządowego programu dla samorządów i organizacji pozarządowych o usługach asystenckich, a także „Standard asystencji osobistej osoby z niepełnosprawnością” opracowany w ramach projektu „Aktywni niepełnosprawni – narzędzia wsparcia samodzielności osób niepełnosprawnych”. Realizowany był przez Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych w partnerstwie z Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Polskim Stowarzyszeniem na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną i Fundacją im. Królowej Polski św. Jadwigi.
- Zakłada się, że rządowa ustawa o asystencji osobistej osób z niepełnosprawnościami wejdzie w życie w 2025 r. – podkreślił wiceminister Krasoń. Jak dodał, nadal dostępne będą także usługi asystenckie w ramach dotychczasowego programu. Przeczytaj więcej: Asystent osoby niepełnosprawnej i opieka wytchnieniowa wciąż tylko na chwilę
Petycja o procedowaniu prezydenckiego projektu o asystencji
Tymczasem strona społeczna domaga się jak najszybszego procedowania przez Sejm prezydenckiego projektu ustawy o asystencji osobistej, który trafił do parlamentu 4 marca br. Zobacz także: Są wątpliwości, czy osoba z niepełnosprawnością będzie mogła realnie wybrać asystenta
W petycji skierowanej do marszałka Sejmu dr hab. Agnieszka Dudzińska z Uniwersytetu Warszawskiego, autorka petycji podkreśla, że takie regulacje będą sprzyjać podejmowaniu przez powiaty trwałej odpowiedzialności za realizację usług asystenckich. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku analogicznie uregulowanych specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz środowiskowych domów samopomocy. Brak ciągłości świadczonej usługi asystenckiej, trudność w pozyskaniu asystentów, co może wiązać się z brakiem pewności zatrudnienia w programie to jedne z barier, które koniecznie należy uregulować systemową usługą. - Z punktu widzenia interesów osób z niepełnosprawnościami najistotniejsze jest, że projekt przyznaje osobie podmiotowe uprawnienie do korzystania z usług, co odpowiada na postulaty zgłaszane od lat przez środowiska osób z niepełnosprawnościami – dodaje autorka.