NSA: Wybór zerojedynkowy - odwołanie od decyzji albo żądanie jej uzupełnienia

Strona nie może skorzystać z dwóch wykluczających się środków prawnych. Jeżeli odwołała się od decyzji administracyjnej, to nie może żądać już jej uzupełnienia. Gdyby jednak do tego doszło, organ potraktuje złożony wniosek jako uzupełnienie argumentów odwołania - orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

Rozstrzygnięcie takie zapadło w sprawie, w której prezydent miasta nakazał spółce prowadzącej szkołę policealną zwrot do kasy miejskiej dotacji oświatowej pobranej w nadmiernej wysokości. Spółka odwołała się od tej decyzji, a następnie wniosła za pośrednictwem prezydenta wniosek o uzupełnienie decyzji przez organ odwoławczy w zakresie odsetek.

Prezydent uznał pismo za uzupełnienie argumentów odwołania od decyzji, co później znalazło odbicie w treści decyzji organu odwoławczego. Mimo tego, spółka wniosła skargę na bezczynność prezydenta w zakresie żądania uzupełnienia decyzji.

Prezydent nie był bezczynny

W ocenie sądu I instancji prezydent nie pozostawał w bezczynności, odpowiadając na wniosek strony o uzupełnienie decyzji, choć nie tak, jak by tego oczekiwała. Co do zarzutu błędnego doręczenia tego pisma stronie, sąd wyjaśnił, że w trybie skargi na bezczynność organu nie jest kompetentny oceniać poprawność prowadzonego postępowania o uzupełnienie decyzji. Bada bowiem jedynie, czy organ podjął jakiekolwiek czynności w celu załatwienia sprawy, a więc czy okoliczności faktyczne wskazują na jego bezczynność czy też nie.

Czytaj też: NSA: Skarga na bezczynność tylko przed wydaniem decyzji>>

Żądanie uzupełnienia decyzji zostało rozpatrzone

NSA zwrócił natomiast uwagę, że strona może oczywiście żądać uzupełnienia decyzji co do rozstrzygnięcia, jak i pouczenia o środkach prawnych służących stronie od decyzji. Żądanie uzupełnienia rozstrzygnięcia będzie przy tym skuteczne w sytuacji, gdy organ nie rozstrzygnął o całości żądania strony albo nie nadał decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, albo nie zamieścił w osnowie decyzji rozstrzygnięcia, które zgodnie z przepisami szczególnymi, powinien był zamieścić z urzędu. Stronie przysługuje przy tym prawo do żądania uzupełnienia decyzji, a w tym samym terminie może od decyzji się odwołać (art. 129 § 2 k.p.a.).

Środki te wykluczają się wzajemnie, co oznacza, że albo wnosi się odwołanie, albo występuje z żądaniem uzupełnienia decyzji. Orzeczenie o uzupełnieniu decyzji lub o odmowie jej uzupełnienia nie ma bowiem samodzielnego bytu i pozostaje częścią aktu, którego uzupełnienia domagała się strona. Skorzystanie przez stronę z jednego z tych środków uniemożliwia zatem skorzystanie w tym samym czasie ze środka drugiego.

Tymczasem spółka chciała skorzystać z obu środków jednocześnie. W tej sytuacji prezydent, do którego trafiło pismo z żądaniem uzupełnienia decyzji słusznie uznał je za uzupełnienie wcześniej złożonych w odwołaniu zarzutów. Takie działanie było prawidłowe i - co najważniejsze – nie pozbawiło strony prawa do skontrolowania przez organ odwoławczy podniesionych we wniosku o uzupełnienie decyzji kwestii. Skarga na bezczynność prezydenta była zatem bezzasadna, jako że nie było potrzeby uzupełniania decyzji, która miała kompletne rozstrzygnięcie.

Wyrok NSA z 27 maja 2020 r. I GSK 177/20.

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.