Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Jeden z członków spółki wodnej po otrzymaniu uchwały walnego zgromadzenia delegatów w sprawie wysokości składki na rzecz spółki za 2014 r., zwrócił się do starosty o podjęcie w trybie nadzoru czynności doprowadzających uchwałę do stanu zgodnego z prawem.
W odpowiedzi starosta udzielił mu informacji, że uchwała została podjęta zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym.
W związku z tym mężczyzna zwrócił się do SKO o wydanie opinii czy uchwała jest zgodna z prawem.
SKO odmówiło wszczęcia postępowania.
Kolegium wyjaśniło, iż mimo nadzoru i kontroli starosty stosunek członkostwa w spółce wodnej ma charakter cywilnoprawny. Zatem członkowi spółki służy powództwo do sądu powszechnego.
Zdaniem WSA kolegium słusznie uznało, iż brak jest przepisów prawa uprawniających SKO do oceny zgodności z prawem uchwał podjętych przez organy spółek wodnych oraz do ingerencji w treść takich uchwał.
Ani przepis art. 179 ustawy z dnia 18 lipca 2011 r. Prawo wodne (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 145 z późn. zm.), ani żaden inny przepis nie przewidują aktywności czy to samych organów spółki, czy też poszczególnych jej członków w zakresie wnioskowania o stwierdzenie nieważności uchwał organów spółek wodnych.
Dlatego też nie jest dopuszczalne zaskarżenie bezczynności starosty, polegającej na niewydaniu przez niego decyzji o stwierdzeniu nieważności uchwały podjętej przez organ spółki wodnej – uznał sąd.
Wyrok WSA w Białymstoku z 27 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 905/14, nieprawomocny
