Głównym założeniem rozporządzenia ws. eIDAS, jest ujednolicenie usług zaufania oraz sprawienie, aby wszystkie państwa członkowskie UE wzajemnie respektowały środki identyfikacji elektronicznej. Dzięki temu obywatele dysponujący podpisem elektronicznym, będą mogli się nim posługiwać, korzystając z e-usług administracji we wszystkich krajach UE.
Uchwalona przez sejm ustawa ma na celu dostosowywanie polskich realiów prawnych do przepisów wspomnianego rozporządzenia. Akt ten pozwoli między innymi na usunięcie pojęć i instytucji niewystępujących w rozporządzeniu eIDAS, oraz dostosowanie terminologii krajowych aktów prawnych, do pojęć o których mowa w unijnych przepisach.
Ustawa reguluje ponadto kwestie niezbędne do prawidłowego stosowania rozporządzenia na gruncie prawa krajowego (np. wyznacza organ nadzoru). Uchyla również ustawę z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262) oraz zawarte w innych aktach prawnych odesłania do jej przepisów.
Wedle nowych regulacji, nad przestrzeganiem przepisów o usługach zaufania, czuwać będzie minister właściwy do spraw informatyzacji. Sprawowany przez niego nadzór dotyczyć będzie usług kwalifikowanych, jak i niekwalifikowanych. Minister będzie koordynował na poziomie krajowym działania, odnoszące się do współpracy z państwami członkowskimi UE w sprawach dotyczących systemów identyfikacji elektronicznej. Do jego zadań należy również informowanie państw członkowskich i KE o naruszeniu bezpieczeństwa notyfikowanych systemów identyfikacji elektronicznej.
Przepisy ustawy zakładają także funkcjonowanie krajowego węzła identyfikacji. Stanowić on będzie punkt przyłączenia, pozwalający na sprzężenie krajowej infrastruktury identyfikacji elektronicznej w Polsce, z ich odpowiednikami służącymi do identyfikacji elektronicznej innych państw UE.
(mc.gov.pl)
