W piśmie skierowanym do Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Rzecznik Praw Obywatelskich Irena Lipowicz zasygnalizowała, iż nieprecyzyjne uregulowania ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej wywołują istotne wątpliwości przy ich stosowaniu. Wątpliwości pojawiają się zarówno wśród pracowników, jak i pracodawców reprezentujących jednostki sfery finansów publicznych. RPO podkreśliła, iż ustawa o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej nie zawiera definicji pojęcia "okres przepracowany", co przyczynia się do powstawania wątpliwości, czy chodzi tu o okres pozostawania w stosunku pracy, czy okres faktycznego wykonywania pracy.

Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej prezentuje opinię, że prawo do wynagrodzenia rocznego ustala się na podstawie okresu przepracowanego, rozumianego jako okres pozostawania pracownika w zatrudnieniu u tego pracodawcy w roku kalendarzowym, za który przysługuje wynagrodzenie. Tymczasem Sąd Najwyższy w uchwałach z dnia 7 lipca 2011 r.(sygn. akt III PZP 3/11) oraz z dnia 25 lipca 2003 r. (sygn. akt III PZP 7/03), zajął odmienne stanowisko. Zdaniem SN okresy pobierania przez pracownika niezdolnego do pracy wynagrodzenia i zasiłku chorobowego nie podlegają wliczeniu do 6-miesięcznego okresu przepracowanego w danym roku kalendarzowym, wymaganego do nabycia prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o nagrodzie rocznej. Wspomniane uchwały SN nie mają jednak wiążącego charakteru. W tej sytuacji konieczne jest, w ocenie RPO, podjęcie inicjatywy polegającej na wprowadzeniu do ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym takich zmian, które wyeliminują wątpliwości wokół przesłanek uprawniających pracownika do nagrody rocznej. RPO zwróciła się z wnioskiem o podjęcie działań zmierzających do stosownej nowelizacji przepisów wymienionej wyżej ustawy