Burmistrz Miasta Iława zarządzeniem powołał Radę Kobiet w gminie oraz ustalił zasady naboru do niej i działania. W podstawie prawnej powołał art. 31 i art. 7 ust 1 pkt 17 ustawy o samorządzie gminnym.

Zarządzenie zakwestionował rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewoda Warmińsko- Mazurski. Stwierdził, że powołane przez burmistrza przepisy nie mogą stanowić podstawy do wydania takiego zarządzenia, jak też taka podstawa prawna nie istnieje w ogóle w przepisach obowiązującego prawa.

Organ nadzoru podniósł, że art. 31 u.s.g może być podstawą jedynie do kierowania bieżącymi sprawami i reprezentowania gminy na zewnątrz oraz, że w ramach tego uprawnienia nie można było wydać zarządzenia w sprawie powołania rady kobiet.

Takiej podstawy prawnej nie może stanowić też art. 7. ust 1 pkt 17 u.s.g. skoro przepis ten jest ogólnym przepisem kompetencyjnym, określającym zakres właściwości gminy w realizowaniu zadań użyteczności publicznej, której celem jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Sam w sobie nie kreuje określonych uprawnień. Nie może więc stanowić samoistnej podstawy prawnej do wydania określonych aktów prawotwórczych.

 

Burmistrz też chciał wspierać samorządność

W skardze do wojewódzkiego sądu administracyjnego burmistrz miasta zarzucił wojewodzie błędną interpretację przepisów. W motywach uzasadnienia skargi podkreślił, że powołanie rady kobiet stanowi przejaw realizacji idei samorządowej, której wspieranie należy do zadań własnych gminy, jak pobudzanie aktywności obywatelskiej. Powołana rada kobiet miała działać na terenie lokalnym i służyć całej społeczności lokalnej poprzez m.in. opiniowanie projektów uchwał, wyrażanie opinii na temat projektów dokumentów strategicznych miasta, monitorowanie działań miasta pod kątem realizacji polityki rodzinnej, społecznej, senioralnej, współpracą z innymi radami, zespołami, organizacjami funkcjonującymi w mieście.

Czytaj:  Adwokatura chce wspomóc mamy - adwokatki>>
 

Tworzenie rad to kompetencja rady gminy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę burmistrza podzielając stanowisko organu nadzoru. Określone w art. 31 u.s.g. upoważnienie do kierowania bieżącymi sprawami gminy oraz upoważnienie do reprezentowania jej na zewnątrz nie może stanowić wystarczającej podstawy prawnej do powołania rady kobiet w mieście, jako organu o charakterze opiniodawczym i konsultacyjnym.

Takim przepisem dla organu wykonawczego gminy nie jest art. 7 ust. 1 pkt 17 u.s.g., gdyż stanowi on normę o charakterze zadaniowym, nie zaś kompetencyjnym i sam w sobie nie może być podstawą żadnych działań władczych organu gminy, w szczególności podstawą powołania przez organ wykonawczy gminy nowego organu konsultacyjnego i opiniodawczego.

WSA podkreślił ponadto, że kompetencja do realizacji zdań gminy dotyczących wspierania i upowszechniania idei samorządowej wśród mieszkańców gminy, np. poprzez tworzenie młodzieżowych rad gminy, czy rad seniorów, została przez ustawodawcę powierzona wyraźnie radom gmin, a nie organom wykonawczym gmin. Zgodnie bowiem z art. 5b i 5c u.s.g. to rada gminy na wniosek zainteresowanych środowisk może wyrazić zgodę na utworzenie młodzieżowej rady gminy, czy rady seniorów mającej charakter konsultacyjny.

Wyrok WSA w Olsztynie z 15 października 2019 r. sygn. akt II SA/OI 659/19