Pisaliśmy o tym również:
 Na postanowienie wstrzymujące roboty budowlane nie przysługuje zażalenie (II OSK 1169/10)




 
Postanowienie
 
z dnia 30 czerwca 2010 r.
 
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie
 
II OSK 1169/10
 
1. Postanowienie wydane zgodnie z art. 48 ust. 2 p.b. nie przysługuje zażalenie.
2. Postanowienie wstrzymujące wykonanie robót budowlanych uznać należy za wydane w toku postępowania incydentalnego. Tym samym postanowienie to nie rozstrzyga sprawy co do istoty.
LEX nr 643638
643638
Dz.U.2010.243.1623: art. 48 ust. 2
 
 
Skład orzekający
 
Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Borkowska.
 
Sentencja
 
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 23/10 odrzucającego skargę (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. - Powiat G. z dnia (...) sierpnia 2009 r. Nr: (...) w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
 
Uzasadnienie faktyczne
 
Postanowieniem z dnia 19 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę (...) sp. z o.o. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. - Powiat G. z dnia (...) sierpnia 2009 r. w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd I instancji podał, że zaskarżone postanowienie, wydane na podstawie art. 48 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, nie jest zaskarżalne w drodze zażalenia. Nie jest też ono postanowieniem kończącym postępowanie lub rozstrzygającym sprawę co do istoty. Tym samym nie jest ono postanowieniem, o jakim mowa w art. art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Zaskarżonego postanowienia nie można również zakwalifikować jako decyzji administracyjnej czy też innego niż określone w art. 3 § 2 pkt 1-3 p.p.s.a. aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Zatem skargę w niniejszej sprawie należało uznać za niedopuszczalną.
 
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienie wniosła (...) sp. z o.o. domagając się jego uchylenia i zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych. W skardze kasacyjnej zarzucono zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 48 ust. 2 i 3 ustawy Prawo budowlane, poprzez niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 3 § 2 pkt 2 i art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., co miało istotny wpływ na wynik sprawy. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że postanowienie PINB należało uznać za rozstrzygające sprawę co do istoty, rozstrzyga ono bowiem w sposób negatywny kwestię uprawnienia do dalszego prowadzenia robót budowlanych.
 
Uzasadnienie prawne
 
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
 
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty. Zatem niedopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na inne postanowienie wydane w toku postępowania administracyjnego, które nie zostało wymienione w cytowanym przepisie.
 
W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, iż zaskarżone postanowienie nie jest zaskarżalne w drodze zażalenia oraz nie jest postanowieniem kończącym postępowanie. Odnosząc się zaś do kwestii rozstrzygania przez zaskarżone postanowienie co do istoty stwierdzić należy, że na postanowienie wydane zgodnie z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) nie przysługuje zażalenie (por. wyrok NSA z dnia 29 września 2005 r., sygn. akt II OSK 33/05). W konsekwencji możliwość kwestionowania treści tego postanowienia powstaje dopiero gdy sprawa zostanie rozstrzygnięta decyzją administracyjną. Zatem postanowienie wstrzymujące wykonanie robót budowlanych uznać należy za wydane w toku postępowania incydentalnego. Tym samym postanowienie to nie rozstrzyga sprawy co do istoty (por. postanowienie NSA z dnia 24 października 2006 r., sygn. akt II OSK 1541/06).
 
Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny uznał postanowienie Sąd I instancji za zgodne z obowiązującymi przepisami i na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.