Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.

Sprawa dotyczyła kobiety, która zwróciła się do dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (MOPS) o przyznanie jej zasiłku celowego na zakup lodówki i pralki automatycznej.


Po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego dyrektor MOPS przyznała kobiecie zasiłek w kwocie 600 zł. na zakup lodówki, jednak odmówiła przyznania zasiłku na zakup pralki.
 

Dyrektor wytłumaczyła, iż zakup lodówki stanowił zabezpieczenie niezbędnej potrzeby wnioskodawczyni, związanej z przechowywaniem zażywanych przez nią leków w odpowiedniej temperaturze. Jednak w przypadku zachowania czystości bielizny pościelowej wnioskodawczyni może skorzystać z działającej na terenie miasta pralni, zaś bieliznę osobistą może wyprać ręcznie.


Kobieta zaskarżyła decyzję do sądu administracyjnego.

WSA przypomniał, iż zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej. Do takich potrzeb może być zaliczona także pomoc w formie zasiłku celowego na zakup pralki automatycznej.


Jednak sąd zwrócił uwagę, iż istnienie niezbędnej potrzeby bytowej nie jest jedyną przesłanką uwzględnianą przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie zasiłku celowego. Organy pomocy społecznej, rozpoznając wniosek muszą mieć na względzie nie tylko interes osoby wnioskującej, lecz także interesy innych osób będących w trudnej sytuacji materialnej.


W sprawach, w których przepisy prawa materialnego przewidują uznaniowy charakter rozstrzygnięcia, organy są zobowiązane załatwić sprawę w sposób zgodny ze słusznym interesem obywatela, jeśli nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny, ani nie przekracza to możliwości organów wynikających z przyznanych im uprawnień i środków.

W ocenie sądu, organy administracji publicznej dokonały prawidłowej analizy sytuacji materialnej i życiowej skarżącej, jak również możliwości finansowych MOPS.

Odmowa przyznania skarżącej kolejnego zasiłku celowego w kwocie 799 zł na zakup pralki automatycznej, nie narusza obowiązujących przepisów prawa określonych ustawą o pomocy społecznej, gdyż nie przekracza granic uznania administracyjnego – uznał sąd.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Olsztynie z 30 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Ol 1311/14, nieprawomocny

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.