Czy nadleśnictwo może pobierać opłaty za jazdę konną drogami leśnymi, o których mowa w art. 29 ust. 1a ustawy o lasach - i na jakiej podstawie prawnej, skoro zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o lasach . lasy stanowiące własność Skarbu Państwa są udostępniane ludności?
Odpowiedź
Nadleśnictwo może pobierać opłaty za komercyjne używanie leśnych dróg. Oznacza to, że firmy lub gospodarstwa agroturystyczne, które organizują konne wycieczki, powinny podpisać z nadleśnictwem umowy cywilnoprawne za całoroczne korzystanie leśnych duktów, wyznaczonych jako drogi wyznaczone do jazdy konnej. Wysokość opłaty zależy od długości trasy. Oznacza to, że turysta "niezorganizowany", poruszający się po wyznaczonej trasie na własnym koniu, nie powinien wnosić opłat.
Stanowisko dotyczące obowiązku zawierania umów w przypadku komercyjnego używania dróg leśnych popiera Ministerstwo Środowiska, podnosząc, że podstawą prawną pobierania tych opłat jest u.l. Rozdział 5 ustawy o lasach określa, kiedy lasy są dostępne dla ludności, a kiedy można wprowadzić ograniczenia. Ministerstwo zaznacza, że wykorzystywanie dróg leśnych do celów komercyjnych nie jest wymienione w ustawie o lasach jako przywilej powszechny. Istnieje ogólna zasada, że drogi leśne nie są udostępnione dla ruchu pojazdów silnikowych, zaprzęgowych i motorowerów, jeśli nie ma na nich oznakowania drogowskazami dopuszczającymi ruch. Jeżeli więc ktoś użytkuje drogi leśne do celów komercyjnych (jazdy konno, jazdy zaprzęgowej lub innej działalności rekreacyjno-turystycznej), to może zawrzeć umowę cywilnoprawną z nadleśniczym. Określi ona wzajemnie prawa i obowiązki stron związane z udostępnieniem przez nadleśnictwo dróg leśnych, w tym też opłaty.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2009 r. Nr 151, poz. 150 ze zm.)