Zakład gospodarki komunalnej i mieszkaniowej (ZGKiM) złożył skargę do sądu administracyjnego na uchwałę rady gminy, w której odmówiła wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, zatrudnionym w ZGKiM. W uzasadnieniu uchwały rada wskazała, że pracodawca - ZGKiM powoływał się na ekonomiczne i organizacyjne przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę.
WSA oddalił skargę.
W związku z tym ZGKiM złożył skargę kasacyją.
Autor skargi zarzucił sądowi I instancji błędną wykładnię art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) wywodząc, iż skoro w rozpatrywanej sprawie podstawą rozwiązania stosunku pracy z radnym nie są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, to na radzie ciążył obowiązek podjęcia uchwały wyrażającej zgodę na rozwiązanie stosunku pracy z radnym.
NSA nie zgodził się z taką interpretacją przepisu.
Sąd wyjaśnił, iż o ile związaną jest decyzja rady w sytuacji, gdy podstawą rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę są zdarzenia związane z wykonywaniem mandatu przez radnego, o tyle pozostałe przypadki wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy, bądź odmowy takiej zgody zostały pozostawione swobodnemu uznaniu rady gminy, która decyduje, czy zachodzą przesłanki uwzględnienia wniosku pracodawcy.
A zatem rada gminy może, ale nie musi, wyrazić zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli pracodawca nie stawia mu zarzutów związanych z wykonywaniem mandatu.
Jakkolwiek przepis art. 25 ust. 2 nie określa żadnych warunków jak i kryteriów, jakimi miałaby kierować się rada gminy przy podejmowaniu decyzji o wyrażeniu zgody na rozwiązanie stosunku pracy radnego lub jej odmowy.
Uznaje się, że dotknięta wadliwością byłaby taka uchwała, której motywy byłyby nie do pogodzenia z zasadami porządku prawnego i która nie miałaby oparcia w stanie faktycznym, w jakim wypowiedzenie zostało dokonane – podkreślił sąd.
Na podstawie:
Wyrok NSA z 9 lipca 2015 r., sygn. akt II OSK 625/15, prawomocny