Matka dziecka z orzeczonym zespołem Aspergera wystąpiła do burmistrza o zwrot kosztów dowożenia syna do szkoły podstawowej zlokalizowanej w innej miejscowości. Oświadczyła, że szkoła w miejscu ich aktualnego zamieszkania nie jest w stanie sprostać zaleceniom orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego syna.
Burmistrz odmówił zwrotu kosztów dowożenia dziecka do szkoły.
Istotą sporu w sprawie była interpretacja użytego w art. 17 ust. 3a pkt 1 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty ( Dz. U. z 2004, Nr 256, poz. 2572) sformułowania " najbliższa szkoła”.
Zdaniem organu obowiązek gminy określony powołanym przepisem ogranicza się do zapewnienia bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu tylko do szkoły usytuowanej w obwodzie zamieszkiwania rodziców niepełnosprawnego ucznia.
WSA nie zgodził się z taką interpretacją.
WSA wyjaśnił, iż na "bliskość" - o której mowa w przepisie art. 17 ust. 3a pkt 1 ustawy o systemie oświaty składają się zarówno element położenia geograficznego (odległość szkoły od miejsca zamieszkania), jak też element posiadania przez daną placówkę oświatową warunków umożliwiających prawidłowe kształcenie dzieci z konkretnym rodzajem niepełnosprawności.
W konsekwencji szkołą najbliższą, jest tylko szkoła pozwalająca realizować zalecenia zawarte w orzeczeniu o niepełnosprawności dziecka, a zatem dostosowana do zdolności psychofizycznych ucznia. Szkoła bliższa geograficznie, lecz w mniejszym stopniu pozwalająca urzeczywistnić wspomniane zalecenia, nie będzie szkołą najbliższą w rozumieniu powyższego przepisu.
Należy mieć na uwadze szczególne okoliczności danego przypadku, a ściślej - jeżeli najbliższa szkoła nie może zapewnić dziecku odpowiednich metod pracy i nauki, dostosowanych do stopnia jego niepełnosprawności, to uczeń oraz jego rodzice mogą mieć interes nie tylko faktyczny, ale i prawny w tym, aby dziecko uczęszczało do innej szkoły – podkreślił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Olsztynie z 18 sierpnia 2015 r., sygn. akt II SA/Ol 423/15, nieprawomocny