Projekty hybrydowe coraz częściej stanowią formę realizacji inwestycji infrastrukturalnych zarówno dla poszczególnych krajów członkowskich, jak i dla całej Unii Europejskiej. Zainteresowanie wśród krajów członkowskich projektami hybrydowymi podyktowane jest z jednej strony z dużego zapotrzebowania na finansowanie inwestycji z sektora transportu i środowiska, jak również z niewystarczających środków publicznych do sfinansowania tego typu inwestycji samodzielnie.
W perspektywie finansowej na lata 2007-2013 powstało stosunkowo niewiele projektów hybrydowych. W czerwcu 2012 roku Europejskie Centrum Wiedzy o PPP (EPEC) zidentyfikowało jedynie 49 projektów z całej Europy (w tym 14 realizowanych w Polsce). W maju 2013 roku Ministerstwo Rozwoju Regionalnego (obecnie Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju) wskazało, że w Polsce zrealizowano 16 projektów hybrydowych. Rozbieżność pomiędzy danymi EPEC a danymi MRR, co do ilości zrealizowanych projektów, wynikła z czasu publikacji oraz z różnicy w kryteriach przy określeniu, co jest hybrydą.
Niemniej jednak, w perspektywie finansowej na lata 2007-2013 niewielkie zainteresowanie projektami hybrydowymi podyktowane było tym, że:
- projekty hybrydowe były koncepcją relatywnie nową,
- projekty hybrydowe podlegają jednocześnie regułom ppp, jak i skomplikowanym regułom funduszy europejskich,
- procedury związane z ubieganiem się o współfinansowanie unijne były długotrwałe,
- duży potencjał udziału środków Unii Europejskiej (sięgający nawet 85 % kosztów kwalifikowalnych) sprawiał, że nie było dotychczas potrzeby pozyskiwania dodatkowego kapitału prywatnego w projektach finansowanych przez Unię,
- udzielenie dotacji dla przedsięwzięć ppp wymagało spełnienia wielu przesłanek, m.in.: wysokiej przejrzystości i uczciwości stosowania procedur przetargowych, uzyskanie korzyści z przedsięwzięcia w jak najwcześniejszym etapie jego planowania i wdrożenia, stworzenie wydajnych mechanizmów i procedur monitoringu przedsięwzięcia, wykluczenie sytuacji, w której na skutek dotacji partner prywatny odniesie nadmierny i nieuzasadniony zysk, dostosowanie dotacji do rzeczywistych potrzeb, konieczność wykazania większej efektywności ekonomicznej oraz stosowanie dyrektyw i procedur dotyczących zamówień publicznych.
Nowa perspektywa finansowa na lata 2014-2020 może być przełomem dla projektów hybrydowych, głównie za sprawą nowych regulacji. Bowiem obowiązujące od 1 stycznia 2014 rok rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 roku ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 wprowadza:
- definicję ppp (ppp jest formą współpracy między podmiotami publicznymi a sektorem prywatnym, której celem jest poprawa realizacji inwestycji w projekty infrastrukturalne lub inne rodzaje operacji realizujących usługi publiczne, poprzez dzielenie ryzyka, wspólne korzystanie ze specjalistycznej wiedzy sektora prywatnego lub dodatkowe źródła kapitału);
- definicję operacji ppp (operacja ppp jest operacją, która realizowana jest lub ma być realizowana w ramach struktury ppp);
- zapewnienie prymatu przepisów ppp nad przepisami o charakterze ogólnym;
- definicję beneficjenta projektu ppp (beneficjentem projektu jest podmiot prawa publicznego inicjujący daną operację, albo podmiot regulowany prawem prywatnym danego państwa członkowskiego („partner prywatny”), który został lub ma zostać wybrany do realizacji danej operacji);
- możliwość zmiany beneficjenta w trakcie realizacji projektu (partner prywatny wybrany do realizacji operacji może wystąpić jako beneficjent podczas realizacji, jeżeli jest to wymagane zgodnie z warunkami umowy ppp lub umowy dofinansowania między partnerem prywatnym a instytucją finansową współfinansującą daną operację. W takim przypadku nowy partner prywatny lub podmiot prawa publicznego zostaje beneficjentem, pod warunkiem że instytucja zarządzająca ma pewność, że nowy partner spełnia i podejmuje wszystkie stosowne obowiązki beneficjenta zgodnie z rozporządzeniem).
Ponadto rozporządzenie wskazuje, że wydatki, które zostały poniesione i opłacone przez partnera prywatnego będą mogły zostać uznane za poniesione i opłacone przez beneficjenta oraz ujęte we wniosku o płatność pod warunkiem, że zawarto umowę ppp. Natomiast płatności na rzecz beneficjentów dokonane w odniesieniu do wydatków ujętych we wniosku o płatność będą mogły być wpłacane na rachunek powierniczy założony na rzecz beneficjenta.
Analizując możliwości racjonalizowania wydatkowania środków z funduszy unijnych, stwierdzić można, że w nowym okresie programowania na lata 2014-2020 model ppp stanowić będzie najbardziej preferowaną metodę finansowania projektów realizowanych z udziałem środków europejskich.
Bowiem będzie on stanowił swoistą dźwignię finansową umożliwiającą odpowiednie zmniejszenie ogólnych kosztów przedsięwzięcia lub zwiększenie dochodu. Ponadto będzie stanowił kompromis pomiędzy realizacją projektu w oparciu wyłącznie o bezzwrotne wsparcie z funduszy Unii Europejskiej.