Rada gminy zatwierdziła taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków w gminie.
Jedna z mieszkanek zaskarżyła uchwałę. Argumentowała, iż przepisy nie pozwalają radzie nakładać na mieszkańców korzystających z urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych opłaty za przyłączenie się do tych urządzeń.
Opłata taka jest w jej ocenie niczym innym jak partycypowaniem mieszkańców w budowie sieci infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, a jako taka należy do zadań własnych gminy i mieszkańcy nie mogą ponosić takich kosztów.
WSA przyznał rację skarżącej.
Sąd przypomniał, iż obowiązek poniesienia kosztów budowy przyłączy do sieci przez osobę ubiegającą się o przyłączenie, nie oznacza w żaden sposób uprawnienia dla organu stanowiącego gminy, do nałożenia opłaty z tytułu przyłączenia nieruchomości do sieci wodociągowej czy kanalizacyjnej.
Przyłączenie do sieci nie może być przy tym uzależnione od poniesienia przez odbiorcę jeszcze innych kosztów.
Opłata przyłączeniowa nie jest kosztem realizacji budowy przyłącza, skoro jej poniesienie nie służy spełnieniu ustawowego wymogu dostępu do sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, a normatywnym źródłem dopuszczalności jej ustalenia miałby być jedynie regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków.
Sąd podkreślił, iż zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy, w ramach którego komunalne przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne realizują ustawowy obowiązek przyłączenia.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Kielcach z 6 sierpnia 2015 r., sygn. akt II SA/Ke 581/15, nieprawomocny