Jedna z kuracjuszek szpitala uzdrowiskowego złożyła wniosek o zwrot nadpłaty w opłacie uzdrowiskowej, która - jej zdaniem – nie słusznie została pobrana za jej pobyt w szpitalu.
Burmistrz odmówił kobiecie stwierdzenia nadpłaty w opłacie uzdrowiskowej. Jego zdaniem zwolnienie wynikające z ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. 2014, poz. 849 ze zm.) nie dotyczy szpitali uzdrowiskowych.
Kuracjuszka poskarżyła się do sądu administracyjnego.
WSA uznał skargę kobiety za zasadną.
Sąd wyjaśnił, iż szpital uzdrowiskowy wykazuje różnice w stosunku do szpitala, który szpitalem uzdrowiskowym nie jest, poprzez posiadanie pewnych cech i właściwości szczególnych, odróżniających go od innych rodzajów szpitali. Polega to zasadniczo na tym, iż szpital taki udziela świadczeń zdrowotnych wykorzystujących warunki naturalne uzdrowiska, w postaci zapewnienia korzystania z naturalnych surowców leczniczych oraz urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego.
Nie oznacza to jednak, że poprzez wykonywanie takich charakterystycznych tylko dla tego rodzaju szpitala zadań szpital uzdrowiskowy traci przymiot szpitala i należy go zaklasyfikować do odrębnej od tychże szpitali kategorii podmiotów udzielających świadczeń zdrowotnych - szpital pozostaje pojęciem zbiorczym, szerszym, które obejmuje różne jego rodzaje.
Zdaniem sądu, skoro w art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawodawca nie dokonał zróżnicowania typów szpitali, oznacza to, że zwolnienie z opłaty miejscowej ma również zastosowanie do pacjentów szpitali uzdrowiskowych.
Szpital uzdrowiskowy jest bowiem jednym z rodzajów istniejących szpitali – podkreślił WSA.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 18 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1409/14, nieprawomocny
