Zakres dochodzonych roszczeń zależy od dobrej lub złej wiary m. st. Warszawy jako samoistnego posiadacza nieruchomości bez tytułu prawnego. Dobra lub zła wiara posiadacza jest z kolei determinowana oceną jego świadomości co do okoliczności, które powinny wzbudzić w nim uzasadnione podejrzenie, że jego posiadanie nie opiera się na prawie.
Dlatego w sprawach nieruchomości warszawskich ocena dobrej lub złej wiary m. st. Warszawy wymaga analizy skutków rozpoznania wniosku złożonego w trybie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy, dalej: dekret warszawski oraz skutków wydania tzw. decyzji komunalizacyjnej potwierdzającej na podstawie art. 5 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych, dalej: przepisy wprowadzające nabycie danej nieruchomości przez m. st. Warszawę z mocy prawa.
W okolicznościach spraw nieruchomości warszawskich, gdy doszło do wydania decyzji stwierdzającej nieważność odmownej decyzji dekretowej, przyjmuje się, że dotychczasowi właściciele nigdy nie utracili prawa do budynków, a złożony wniosek dekretowy wymagał ponownego rozpatrzenia. Uznaje się wówczas, że m. st. Warszawa – co najmniej od momentu powzięcia informacji o prowadzonym postępowaniu nadzorczym w stosunku do odmownej decyzji dekretowej - jest posiadaczem w złej wierze.
Z drugiej strony wskazuje się, że pomimo podważenia odmownej decyzji dekretowej, m. st. Warszawa swoje prawa do nieruchomości wywodzi z nadal wiążącej decyzji komunalizacyjnej i w rezultacie uznaje się, iż dopiero od podważenia decyzji komunalizacyjnej można przyjmować złą wiarę m. st. Warszawy.
Krzysztof Wiktor i Radosław Wiśniewski w linii orzeczniczej pt. Obowiązywanie decyzji komunalizacyjnej a dobra lub zła wiara m. st. Warszawy jako samoistnego posiadacza nieruchomości w sprawach o roszczenia uzupełniające właścicieli nieruchomości warszawskich, nie tylko definiują istniejące poglądy orzecznicze w ramach omawianego zagadnienia, ale również przytaczają fragmenty orzeczeń na ich poparcie oraz wskazują pogląd, który na dzień dzisiejszy można uznać za dominujący w judykaturze.
Analiza orzecznictwa oraz inne publikacje omawiające zagadnienia wzbudzające wątpliwości interpretacyjne znajdują się w Systemie LEX.
LEX Linie Orzecznicze to baza autorskich opracowań stanowiących pogłębioną analizę orzecznictwa. Linie orzecznicze to aktualizowane dokumenty, których zadaniem jest prezentacja, w usystematyzowany sposób, istniejących (najczęściej różnych) poglądów interpretacyjnych organów orzeczniczych (organów administracji oraz sądów) w kontekście określonego zagadnienia prawnego.
Więcej: http://www.produkty.lex.pl/linie-orzecznicze>>
