W orzeczeniu w sprawie T-Mobile Netherlands Trybunał Sprawiedliwości (dalej jako TS) wypowiedział się w przedmiocie pojęcia „uzgodniona praktyka” w rozumieniu art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej jako TFUE), domniemań stosowanych przy dowodzeniu wpływu na konkurencję uzgodnionej praktyki, obejmującej wymianę informacji co do polityki cenowej, antykonkurencyjnego celu takiej praktyki oraz związania innych sądów krajowych wykładnią prawa unijnego, dokonaną w postępowaniu z art. 267 TFUE.
Zdaniem autoira wyrok w sprawie T-Mobile Netherlands zasługuje na zaliczenie go do kategorii kamieni milowych orzecznictwa z wielu powodów. Znaczenie tego orzeczenia wykracza poza prawo konkurencji, ponieważ w pkt 50 TS potwierdził to, co wynika z istoty i funkcji instytucji pytań prejudycjalnych – wykładnia przepisu prawa unijnego, dokonana przez TS, wiąże wszystkie sądy państw członkowskich UE. Problem skutków orzeczeń TS doczekał się obszernej literatury przedmiotu, także w polskiej doktrynie. Warto odnotować, że sprawie T-Mobile Netherlands TS w ogóle nie ustosunkował się do doktrynalnej dyskusji w przedmiocie precedensowego charakteru jego orzeczeń ani ich skuteczności erga omnes. Wykładnia dokonana przez TS w jednej sprawie wiąże wszystkie sądy stosujące przepis, który został zinterpretowany w trybie art. 267 TFUE. Wydanie przez sąd krajowy orzeczenia niezgodnego z dokonaną wykładnią skutkuje jego wadliwością. Może w skrajnym przypadku prowadzić do odpowiedzialności odszkodowawczej państwa członkowskiego.
Nie wyklucza to przedstawiania kolejnych pytań służących doprecyzowaniu dokonanej wykładni lub weryfi kacji jej aktualności. Nie jest to pierwsze z orzeczeń, w których TS
zajął takie stanowisko w przedmiocie skutków orzeczeń wstępnych, ale ze spraw rozpoznanych po rozszerzeniu z 2004 r. jest to wyrok najbardziej stanowczy w tej kwestii.

Cały artykuł >>> Europejski Przegląd Sądowy maj 2010