Kluczowym aktem prawnym, który kompleksowo reguluje kwestie świadczenia usług turystycznych jest ustawa z 29.08.1997 r. o usługach turystycznych. Natomiast zagadnienia związane ze składaniem oświadczeń woli na odległość uregulowane są w Kodeksie Cywilnym.
Podstawową usługą świadczoną przez biura podróży jest umowa o imprezę turystyczną nazywana również: ,,umową o podróż", "umową o podróż turystyczną", "umową o wycieczkę". Na mocy takiej umowy biuro turystyczne zobowiązuje się do świadczenia kompleksu usług na rzecz klienta, polegających na zaspokajaniu w sposób funkcjonalny jego potrzeb:
- wypoczynku;
- poznawczych;
- kultu religijnego;
- zdrowotnych;
- innych określonych przez strony w chwili zawierania umowy lub dorozumianych.
Jak stanowi ustawa o usługach turystycznych (art. 14 ust. 1), wymaganą dla umowy o imprezę turystyczną jest forma pisemna. Akt ten zawiera również listę elementów koniecznych do zakwalifikowania danej umowy jako umowę o imprezę turystyczną. Zgodnie z art. 14 ust. 2 umowa taka powinna zawierać m.in.: oznaczenie organizatora, miejsce pobytu i trasę wycieczki, czas trwania imprezy turystycznej, program imprezy turystycznej, cenę imprezy turystyczne, sposób zapłaty, rodzaj i zakres ubezpieczenia turystów oraz nazwę i adres ubezpieczyciela.
Jedną z przyczyn, dla których umowy o imprezę turystyczną są tak często zawierane drogą elektroniczną jest ich adhezyjny charakter. Treść takich umów zazwyczaj kształtowana jest przez jedną ze stron (organizatora turystki), natomiast druga strona (klient) może jedynie przystąpić do takiej umowy bądź nie. Tego typu umowy doskonale sprawdzają się w wirtualnej formie, gdyż przy ich zawarciu niewymagane są negocjacje kontrahentów.
W internetowym środowisku, oświadczenie woli kupującego polega na "kliknięciu" w odpowiednią ikonę na witrynie WWW sprzedawcy. Oczywiście umowa ta będzie miała charakter umowy o imprezę turystyczną jedynie gdy zachowane zostaną szczegółowe przesłanki określone w ustawie o usługach turystycznych (art. 12 ust. 2). Zgodnie jednak ze stanowiskiem P. Cybuli, przeważająca ilość transakcji dokonywanych za pomocą wirtualnych stron biur podróży, po wybraniu przez klienta opcji ,,zakup", nie może być traktowana jako zawarta umowa o imprezę turystyczną, gdyż organizator turystyki zwykle nie składa oferty, a jedynie zamieszcza zaproszenia do składania ofert. Kluczową kwestią, pozwalającą rozstrzygnąć czy mamy do czynienia z ofertą ze strony organizatora turystyki, czy jedynie z zaproszeniem do składania ofert jest więc sposób, w jaki treść informacji została sformułowana na witrynie WWW.
Najmniej wątpliwości budzi przypadek gdy z zamieszczonego przez organizatora turystyki regulaminu, expressis verbis wynika, że ma on stanowczą wolę zawarcia umowy. Gdy tylko kupujący, poprzez ,,kliknięcie", zaakceptuje zaproponowane warunki i tym samym prześle oświadczenie woli w formie elektronicznej organizatorowi turystyki, należy uznać taką czynność za skutkującą zawarciem umowy o imprezę turystyczną. Jak podkreśla autor, istotnym jest, aby w przypadku zastosowania wzorca umowy w formie elektronicznej, był on udostępniony drugiej stronie przed zawarciem umowy w taki sposób, aby możliwe było jego przechowywanie i odtwarzanie w zwykłym toku czynności (art. 384 §4 k.c.).
W omawianym kazusie, aby oświadczenie woli skutkowało zawarciem umowy spełnione muszą być również wymogi z art. 61 §1 k.c., który precyzuje, że oferta złożona w postaci elektronicznej wiąże składającego, jeżeli druga strona niezwłocznie potwierdzi jej otrzymanie. Przedsiębiorca składający ofertę w postaci elektronicznej zobowiązany jest również przed zawarciem umowy poinformować drugą stronę w sposób jednoznaczny i zrozumiały o np. czynnościach technicznych składających się na procedurę zawarcia umowy czy zasadach i sposobach utrwalania, zabezpieczenia i udostępniania przez przedsiębiorcę drugiej stronie treści zawieranej umowy (art. 66 §2 k.c.).
Cały artykuł pt. " Umowa o imprezę turystyczną zawierana przez internet " opublikowany został w miesięczniku "Przegląd Prawa Handlowego" nr 6/2010.