Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej powoda – osoby fizycznej – wniesionej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie wydanego w sprawie o zapłatę przeciwko spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.
Jako przyczynę kasacyjną, mającą uzasadniać przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, skarżący wskazał nieważność postępowania. Podniósł przy tym dwa wątki.
Po pierwsze, powód wskazał, że w sprawie orzekał sędzia delegowany do Sądu Apelacyjnego przez ministra sprawiedliwości, podczas gdy, zdaniem skarżącego, wadliwy był akt delegacji, podpisany przez nieupoważnioną do tego podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
Po drugie, zastrzeżenia powoda wzbudził sam model delegowania sędziów, który – z uwagi na szereg przytoczonych przy skarżącego okoliczności – miałby świadczyć o wątpliwościach co do bezstronności i niezawisłości sędziego delegowanego. Oba wskazane tu czynniki utożsamiono w skardze kasacyjnej z przyczyną nieważności postępowania.
LINIA ORZECZNICZA w LEX: Skutek ogłoszenia orzeczenia z udziałem sędziego delegowanego, którego to ogłoszenia dokonano już po terminie wskazanym w zarządzeniu o delegowaniu >
Nie było nieważności postępowania
W uzasadnieniu postanowienia o odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania Sąd Najwyższy stwierdził, że okoliczności sprawy nie świadczą o tym, by teza o wystąpieniu nieważności postępowania przed Sądem drugiej instancji została uprawdopodobniona.
- Choć nieskuteczność aktu delegacji istotnie prowadziłaby do wystąpienia przyczyny nieważności postępowania w postaci sprzeczności składu sądu z przepisami prawa, to zgodnie z zarządzeniem nr 337/21/BM ministra sprawiedliwości z dnia 14 grudnia 2021 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności członków kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości oraz dyrektora Generalnego Urzędu, podsekretarz stanu, która podpisała zakwestionowany przez powoda akt delegacji, była uprawniona do zastępowania ministra sprawiedliwości w tym zakresie – stwierdziła sędzia sprawozdawca Beata Janiszewska.
Sąd Najwyższy ocenił, że podnoszone przez skarżącego racje, odnoszące się do systemowej wykładni wskazanego zarządzenia, świadczą co najwyżej o wystąpieniu niedoskonałości redakcyjnych tego aktu i nie mogą przełamać jednoznacznych wyników jego wykładni językowej.
Czytaj w LEX: Test bezstronności (niezawisłości) sędziego w praktyce >
Problem bezstronności sędziego
Co się z kolei tyczy drugiej części argumentacji powoda, to Sąd Najwyższy ocenił, że nie odpowiada ona ustawowym przyczynom nieważności postępowania.
Skład sądu obsadzonego przez sędziego delegowanego zgodnie z przepisami ustawy nie jest bowiem składem „sprzecznym z przepisami prawa”, a (rzekome) wątpliwości co do bezstronności i niezawisłości sędziego nie mogą prowadzić do nieważności postępowania. Podnoszone przez skarżącego racje nie uzasadniały przy tym w żadnym stopniu tezy o tym, by sędzia delegowany nie cechował się przymiotami bezstronności i niezawisłości.
Postanowienie Izby Cywilnej SN z 4 kwietnia 2024 r., sygn. akt I CSK 738/23
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
