Trybunał w Luksemburgu rozstrzygnie o skutkach doręczenia pisma do sądu nie przez pocztę

Sąd Najwyższy zadał Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej trzy pytania prejudycjalne w sprawie doręczenia do sądu pisma procesowego przez innego operatora niż Poczta Polska ( wykładnia art. 165 2 kpc).

W środę 19 lipca 2017 r. siedmioosobowy skład Sądu Najwyższego rozpoznawał w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych zagadnienie prawne przedstawione przez zwykły skład tego sądu Czy oddanie pisma procesowego w polskiej placówce operatora pocztowego innego niż operator wyznaczony, o którym stanowi art. 165 § 2 k.p.c., jest równoznaczne z wniesieniem tego pisma do sądu ?.
 
Pytanie prawne zostało zadane w związku z rozpoznawaniem przez Sąd Najwyższy zażalenia Prezesa KRUS na postanowienie sądu okręgowego odrzucające apelację tego Prezesa wniesioną od wyroku sądu rejonowego (sądu pierwszej instancji). Była to sprawa o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy rolniczej.
Podstawą odrzucenia apelacji była okoliczność, że ten środek zaskarżenia wpłynął do sądu po upływie terminu ustawowego (14-dniowego, liczonego od daty otrzymania przez stronę skarżącą odpisu sentencji wyroku z uzasadnieniem). Zdaniem sądu drugiej instancji, w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że apelujący przesłał do sądu apelację drogą pocztową, korzystając z usług innego operatora, niż operator wyznaczony (takim operatorem jest wyłącznie Poczta Polska S.A.), bo przepis art. 165 § 2 k.p.c. stanowi wyraźnie, że tylko „oddanie pisma procesowego w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu”.
 
Zwykły skład Sądu Najwyższego rozpoznający zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające apelację powziął istotne wątpliwości natury prawnej, czy regulacja zawarta w kpc  rzeczywiście odpowiada standardom określonym w prawie wspólnotowym. Chodzi o to, czy w świetle wykładni tego przepisu Polska Poczta jest nadmiernie uprzywilejowana kosztem innych operatorów pocztowych.
 
Sąd Najwyższy w składzie powiększonym nie udzielił odpowiedzi na pytanie zadane przez zwykły skład tego Sądu, ale przejął sprawę do rozpoznania i skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej następujące pytania, czy art. 7 ust. 1 zd. 1 w związku z art. 8 dyrektywy w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług  należy interpretować w ten sposób, że prawem szczególnym jest regulacja krajowego prawa procesowego taka jak przewidziana w art. 165 § 2 ustawy. Czy to wiąże się z wykluczeniem innego operatora pocztowego?

A w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pierwsze pytanie, czy dyrektywę unijną należy interpretować w ten sposób, że korzyściami - wynikającymi z przyznania prawa szczególnego operatorowi wyznaczonemu z naruszeniem art. 7 ust. 1 zd. 1 dyrektywy 97/67/WE - należy objąć pozostałych operatorów pocztowych.

Rozstrzygnięcia nalezy się spodziewać co najmniej za rok.

Sygnatura akt III UZP 3/17, postanowienie z 19 lipca 2017 r.