Obecnie obowiązująca regulacja różnicuje zasady ustalania podstawy opodatkowania przy umowach sprzedaży, w zależności od tego, czy umowa jest zawierana przez rezydentów czy nierezydentów. Uchwalona 22 stycznia 2010 r. przez Sejm ustawa o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC) zakłada ujednolicenie podstawy opodatkowania dla wszystkich przypadków sprzedaży.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o pcc przy umowie sprzedaży zawieranej przez nierezydentów podstawę opodatkowania stanowi równowartość w złotych kwoty zagranicznych środków płatniczych, określonej w zezwoleniu dewizowym, przeznaczonych na zapłacenie ceny. W pozostałych przypadkach, a więc przy umowach zawieranych pomiędzy rezydentami oraz pomiędzy rezydentami i nierezydentami podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego - zob. art. 6 ust. 1 pkt 1 lit c ustawy o pcc.
Nowelizacja ustawy zakłada, że dla wszystkich umów sprzedaży podstawą opodatkowania będzie wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Ujednolicenie zasad spowodowane jest koniecznością usunięcie luki w prawie. Prawo dewizowe nie daje bowiem podstaw do wydawania zezwoleń dewizowych określających kwotę zagranicznych środków płatniczych przeznaczonych na zapłacenie ceny w wykonaniu zawartych między nierezydentami umów sprzedaży rzeczy lub praw majątkowych. Nie znajduje więc uzasadnienia przepis art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidujący szczególną podstawę opodatkowania dla tych przypadków.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o pcc przy umowie sprzedaży zawieranej przez nierezydentów podstawę opodatkowania stanowi równowartość w złotych kwoty zagranicznych środków płatniczych, określonej w zezwoleniu dewizowym, przeznaczonych na zapłacenie ceny. W pozostałych przypadkach, a więc przy umowach zawieranych pomiędzy rezydentami oraz pomiędzy rezydentami i nierezydentami podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego - zob. art. 6 ust. 1 pkt 1 lit c ustawy o pcc.
Nowelizacja ustawy zakłada, że dla wszystkich umów sprzedaży podstawą opodatkowania będzie wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Ujednolicenie zasad spowodowane jest koniecznością usunięcie luki w prawie. Prawo dewizowe nie daje bowiem podstaw do wydawania zezwoleń dewizowych określających kwotę zagranicznych środków płatniczych przeznaczonych na zapłacenie ceny w wykonaniu zawartych między nierezydentami umów sprzedaży rzeczy lub praw majątkowych. Nie znajduje więc uzasadnienia przepis art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidujący szczególną podstawę opodatkowania dla tych przypadków.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line