Skarga w tej sprawie została wniesiona przez obywatela Francji, który jest właścicielem nieruchomości gruntowej wchodzącej w skład administracyjnie wytyczonego obwodu łowieckiego. W obwodzie tym działa koło łowieckie, które zostało obowiązkowo powołane do życia na podstawie obowiązującego ustawodawstwa i którego zadaniem jest gospodarowanie zasobem zwierzyny łownej na tym obszarze. Zgodnie z literą francuskiego prawa skarżący mógł wnieść o wyłączenie jego działki z obwodu łowieckiego, jeżeli z powodów etycznych sprzeciwia się polowaniu. Skarżący jednakże umotywował swój wniosek tym, iż Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał wyrok, zgodnie z którym brak jest uzasadnienia dla obowiązkowego przystępowania właścicieli ziemskich do kół łowieckich. Skarżący utrzymywał, iż taka sama możliwość powinna przysługiwać małym i średnim właścicielom ziemskim, a jej brak narusza prawo do poszanowania własności (art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji o prawach człowieka) w związku z art. 14 Konwencji (zakaz dyskryminacji). Zdaniem sądów krajowych, system kół i obwodów łowieckich, gwarantując małym i średnim właścicielom możliwość wystąpienia z koła łowieckiego ze względu na swe przekonania, wystarczająco chroni ich prawa podstawowe.

Trybunał przychylił się do stanowiska sądów krajowych. W swym wcześniejszym orzecznictwie w sprawach łowieckich Trybunał stwierdził naruszenie prawa do poszanowania własności i proporcjonalności jedynie dlatego, iż spośród kategorii wszystkich właścicieli ziemskich jedynie właściciele niewielkich obszarów nie mogli sprzeciwiać się polowaniom na swoim terenie z powodów światopoglądowych. Francja zmieniła zaskarżone przepisy prawne, zatem nie można mówić o dalszym naruszaniu Konwencji z tego powodu. W świetle prawa francuskiego, natomiast, w dalszym ciągu jedynie właścicielom dużych terenów łowieckich przysługuje prawo do niewłączania ich nieruchomości do publicznego obwodu łowieckiego w celu zachowania prawa do wyłączności polowań na swym obszarze i samodzielnego gospodarowania zasobem zwierzyny łownej na nim obecnym. Trybunał uznał, iż taka regulacja nie wychodzi poza margines uznania przysługujący państwom-stronom Konwencji w sferze prawa łowieckiego. Właściciele niewielkich terenów, które zostają włączane do obwodu łowieckiego, tracą jedynie prawo do wyłączności polowania na swym terenie, zyskując w zamian członkowstwo w kole i prawo do polowania w całym obwodzie łowieckim. Zdaniem ustawodawcy francuskiego, taka regulacja prawna pozwala na lepsze zarządzanie miejscowymi terenami leśnymi, a Trybunał ze swej strony – w myśl zasady pomocniczości – odrzucił możliwość tak daleko idącej ingerencji w politykę łowiecką prowadzoną na szczeblu krajowym.

Tak wynika z wyroku Trybunału z 4 października 2012 r. w sprawie nr 57412/08, Chabauty przeciwko Francji.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line