Skargi do Trybunału zostały wniesione przez rodziny 9 osób, które w latach 2000-2002 zostały porwane w Groznym przez grupy uzbrojonych osób w mundurach rosyjskiej armii. Scenariusze porwań zawsze były identyczne: ofiary były porywane z własnych domów, z targu, a w trzech przypadkach z piwnicy szkoły, w której ludzie chronili się przed działaniami wojennymi. Zmaltretowane ciała znajdowano potem porzucone, w masowych grobach na obrzeżach Groznego, albo nie znajdowano nigdy. Śledztwa w sprawie porwań, zginięć i zgonów ofiar albo nie były w ogóle wszczynane, albo toczyły się na jałowym biegu i były umarzane pod byle pretekstem. Nigdy nie udało się ustalić tożsamości winnych. Osoby odpowiedzialne za te zbrodnie pozostają zupełnie bezkarne.
Trybunał bez wahania stwierdził naruszenia najbardziej podstawowych artykułów Konwencji o prawach człowieka: art. 2 (prawo do życia), art. 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego i poniżającego traktowania), a także art. 5 (prawo do wolności i bezpieczeństwa) i art. 13 (brak skutecznych środków prawnych w prawie krajowym, pozwalających dochodzić sprawiedliwości dla ofiar i ich rodzin).
Omawiane wyroki to kolejne rozstrzygnięcia na długiej liście spraw przeciwko Rosji za działania wojenne prowadzone w Czeczenii. Większość z tychże skarg dokumentuje okrucieństwa wychodzące daleko poza wojenną konieczność, a co najważniejsze – dokumentuje czyny, które nie są jednostkowymi "wypadkami przy pracy", lecz stanowią element konsekwentnie prowadzonej polityki państwowej przeciwko ludności cywilnej. Polityki, której cywilizowane państwa w XXI w. nie powinny podejmować w żadnych okolicznościach.
Tak wynika z wyroków z 1 sierpnia 2013 r. w połączonych sprawach nr 11554/07, 7862/08, 56745/08 i 61274/09, Kaykharova przeciwko Rosji, oraz w sprawie nr 51432/09, Saidova przeciwko Rosji.
Katarzyna Warecka