Skarga została wniesiona przez obywatelkę Niemiec, która oddała do adopcji swoje nowonarodzone bliźniacze córki. Po roku skarżąca zmieniła zdanie i próbowała przed sądem dochodzić unieważnienia adopcji dzieci, jednakże bezskutecznie. Po upadku jej powództwa, skarżąca zdecydowała się sądownie dochodzić możliwości regularnego kontaktu z dziećmi na podstawie ustnej umowy zawartej z rodzicami adopcyjnymi dzieci, którzy mieli skarżącej obiecać przesyłanie raz w roku aktualnych fotografii dzieci. Również to postępowanie skończyło się niepowodzeniem. Przed Trybunałem skarżąca zarzuciła, iż uniemożliwienie jej kontaktów z biologicznymi dziećmi stanowiło naruszenie jej prawa do poszanowania życia rodzinnego, chronionego w art. 8 Konwencji o prawach człowieka.
Trybunał nie przychylił się do tej argumentacji i nie stwierdził naruszenia Konwencji. Trybunał uznał zastosowanie art. 8 Konwencji w tej sprawie, jakkolwiek przyznał, iż to, czy relacja skarżącej i jej dzieci - czysto biologiczna, skoro skarżąca zrzekła się praw do dzieci w trzecim tygodniu ich życia - może być rozumiana jako "życie rodzinne". Prawo niemieckie nie przewidywało możliwości utrzymywania kontaktów z dziećmi biologicznymi po oddaniu ich do adopcji, a wręcz przeciwnie - istotą przysposobienia jest zerwanie "starej" więzi i zawiązanie "nowej" więzi z rodzicami adopcyjnymi. Skarżąca świadomie zrzekła się wszystkich praw do swych biologicznych dzieci. Decyzja sądów krajowych odmawiająca skarżącej prawa do utrzymywania kontaktów z dziećmi miała na celu ochronę interesów nowej rodziny, która została stworzona w wyniku adopcji. Mimo że prawo niemieckie dopuszcza istnienie pewnego rodzaju nieformalnych porozumień pomiędzy rodzicami biologicznymi a rodzicami adopcyjnymi w sprawie przekazywania informacji o dzieciach, to porozumienia takie nie zyskują ochrony w prawie krajowym, a ich wykonywanie zależy jedynie od woli rodziców adopcyjnych. Trybunał nie uznał tej regulacji za sprzeczną z zasadami Konwencji - ochrona interesów nowej rodziny, a co za tym idzie ochrona dobra dzieci i chęć stworzenie nowej rodzinie adopcyjnej jak najlepszych warunków rozwoju, jest zgodna z orzecznictwem Trybunału wypracowanym na podstawie art. 8 Konwencji i może być równoznaczna z ograniczeniem interesów rodziców biologicznych. W świetle art. 8 Konwencji dobro dziecka jest zawsze interesem nadrzędnym, nawet jeżeli ucierpieć ma przy tym dobro rodzica.
Ustne ustalenia skarżącej z rodzicami adopcyjnymi na temat przekazywania informacji o rozwoju dzieci zostały poczynione po tym, jak skarżąca została poinformowana przez niezależnego prawnika o skutkach prawnych oddania dzieci do adopcji. Skarżąca zerwała zatem więź z dziećmi w pełni świadomie, a fakt, iż władze niemieckie przyznały pierwszeństwo interesom nowej rodziny adopcyjnej przed interesami skarżącej nie był nieproporcjonalny. Naruszenia art. 8 Konwencji nie było.
Tak wynika z wyroku Trybunału z 5 czerwca 2014 r. w sprawie nr 31021/08, I.S. przeciwko Niemcom.

Czytaj także: Posłowie za ograniczeniem tzw. adopcji ze wskazaniem>>>