Zasada nie będzie dotyczyła przypadków świadczeń udzielanych skazanym niebezpiecznym lub gdy asysta funkcjonariusza jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa członka personelu medycznego.
Projekt ustawy realizuje wytok Trybunału Konstytucyjnego z 26 lutego 2014 r.(sygn. akt K 22/10). TK orzekł, że prywatność człowieka w warunkach więziennych podlega rozlicznym, konstytucyjnie usprawiedliwianym ograniczeniom. Nie znaczy to jednak, że konstytucyjnie dopuszczalne jest wypreparowanie prywatności więźnia z wszelkiej treści. Takim obszarem jest opieka zdrowotna i potrzeba zapewnienia podczas jej świadczenia należytej poufności zawsze tam, gdzie jest to możliwe. A możliwe jest to także wobec więźnia długoterminowego odbywającego karę w zakładzie karnym typu zamkniętego, który przez szereg lat izolacji penitencjarnej nie popełnił przekroczenia skierowanego przeciwko
osobie lub innego przekroczenia wymierzonego w bezpieczeństwo takiego zakładu.
TK stwierdził, że przewidziane w kwestionowanym przepisie generalne rozwiązanie w sposób nieproporcjonalny  ogranicza prawo do prywatności każdego skazanego umieszczonego w zakładzie karnym typu zamkniętego, korzystającego ze świadczenia zdrowotnego.