Sędzia Kozielewicz: SN opowiada się za bilokacją

Niektórzy opowiadają się za istnieniem w świecie przyrody bilokacji, tj. zjawiska polegającego na przebywaniu osoby w dwóch różnych miejscach jednocześnie. Ujmując rzecz przekornie, to w kierunku tego zjawiska zmierzają rezultaty wykładni przyjętej w uchwale z dnia 17 lipca 2012 r.- pisze w swoim zdaniu odrębnym Wiesław Kozielewicz, sędzia SN.

Uchwała podjęta przez SN 17 lipca 2012 roku zakłada , że w tym samym czasie można być jednocześnie, w oparciu o delegację w trybie art. 77 § 8 u.s.p., sędzią wykonującym obowiązki sędziowskie w kilku sądach.
Rozwiązując problem, czy sędzia delegowany do pełnienia obowiązków sędziego w innym sądzie może w tym samym czasie nadal wykonywać obowiązki orzecznicze (tzw. prawo jurysdykcji) w sądzie w którym ma swoją siedzibę („sądzie macierzystym”) należy posiłkować się interpretacją treści przepisów art. 33 § 3 u.s.p. i art. 35 § 5 u.s.p.- wskazuje sędzia Kozielewicz.
Art. 33 § 3 u.s.p. głosi: „Członkowie zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji są obowiązani brać udział w posiedzeniach zgromadzenia. Delegowanie do pełnienia obowiązków na podstawie art. 77, nie zwalnia członka zgromadzenia od tego obowiązku”. Identycznie stanowi art. 35 § 5 u.s.p., odnoszący się do członków zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu. Te unormowania dowodzą, wbrew poglądowi Sądu Najwyższego, że ustawodawca zakładał, iż sędzia delegowany, na podstawie art. 77 u.s.p., do wykonywania obowiązków w innym sądzie, tracił w wyniku delegacji uprawnienia do udziału w posiedzeniach zgromadzeń ogólnych, który to udział jest konsekwencją wykonywania przez niego obowiązków sędziowskich w „sądzie macierzystym”. Gdyby miało być inaczej, to przecież zbędne byłoby drugie zdanie tego przepisu, albowiem obowiązek udziału sędziego delegowanego w posiedzeniu zgromadzenia ogólnego wynikałby z treści zdania pierwszego art. 33 § 3 u.s.p. (art. 35 § 5 u.s.p.). Nie jest więc tak, jak wskazano w uzasadnieniu uchwały z 17 lipca 201 2 r., iż treść tego przepisu, „podkreśla raczej związki sędziego delegowanego z jego miejscem służbowym; jest więc argumentem za tezą o zachowaniu przez sędziego delegowanego uprawnienia do orzekania w sądzie macierzystym” (cytat ze strony 18 uzasadnienia uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2012 r., sygn. I KZP 13/12), gdyż według mnie jest odwrotnie. Uważam, że interpretacja art. 33 § 3 u.s.p oraz art. 35 § 5 u.s.p., przedstawiona przeze mnie, wskazuje na to, iż ustawodawca wprowadził w tych przepisach u.s.p. właśnie wyjątek od generalnej zasady, że uprawnienia sędziego delegowanego na podstawie art. 77 u.s.p., związane z jego stanowiskiem „w sądzie macierzystym” nie mogą być przez niego wykonywane w tym sądzie (w tym także, co oczywiste, tzw. prawo jurysdykcji) w okresie delegowania - konkluduje sędzia.
Źródło: SN