Rząd zajmie się projektem założeń projektu ustawy o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, którego celem jest rozwiązanie problemu zatorów płatniczych w transakcjach między przedsiębiorcami oraz w umowach, których stroną (dłużnikiem) są organy publiczne, stosujące niejednokrotnie długie terminy płatności.
Pomimo wprowadzenia - ustawą z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1323 z późn. zm.) instrumentów służących wierzycielowi egzekwowaniu przysługujących mu należności, okazały się one niewystarczające. Wiele płatności w transakcjach handlowych między przedsiębiorcami oraz między przedsiębiorcami a organami publicznymi dokonywanych jest po terminach ustalonych w umowie. Opóźnienia takie mają negatywny wpływ na płynność finansową, konkurencyjność i rentowność, z ich powodu bowiem wierzyciele zmuszani są do sięgania do zewnętrznych źródeł finansowania.
Wprowadzenie zmian w obowiązujących przepisach wynika z obowiązku wdrożenia do krajowego systemu prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r, w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (Dz.U.UE. L. z 2011 r., Nr 48, s.1).
Zgodnie z wymogami dyrektywy 2011/7 wprowadza się zasadę 30-dniowego terminu zapłaty należności przez te podmioty w ramach transakcji, które prowadzą do dostawy towarów lub świadczenia usług. Wprowadza się również maksymalny, 60-dniowy termin na regulowanie płatności w transakcjach między przedsiębiorcami, z jednoczesnym umożliwieniem umownego jego ustalenia na dłuższy okres czasu, przy spełnieniu określonych przesłanek. Celem obu tych rozwiązań jest zdyscyplinowanie stron umowy do określania możliwe krótkich terminów płatności, z drugiej zaś strony - umożliwienie wierzycielom naliczania odsetek za opóźnienia i rekompensaty za dochodzenie należności, w przypadkach zwłoki w zapłacie należnych im kwot.
Z zakresu stosowania ustawy wyłączone zostaną - podobnie jak ma to miejsce w ustawie obecnie obowiązującej - długi objęte postępowaniami prowadzonymi na podstawie przepisów prawa upadłościowego i naprawczego oraz umowy, na podstawie których są wykonywane czynności bankowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665). Wyłączone zostaną również te umowy, których stronami są wyłącznie organy publiczne oraz umów, w których organy publiczne występują w charakterze wierzycieli.
Opracowanie: Wojciech Kowalski, RPE WKP
Źródło: www.rcl.gov.pl, stan z dnia 12 kwietnia 2012 r.